Netgedichten

netgedicht (nr. 30.933):

Eindelijk thuis

Ze sluit de deur
laat achter wat eens was
de zon glimlacht
in haar kamer
werpt een schaduw
van zijn silhouet
op de muur
terwijl hij haar
In zijn armen sluit

eindelijk thuis
blikken
twee paar ogen
hazelbruin
door liefde bevangen

Schrijver: windwhisper, 20 februari 2010

schorpioen49

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

thuis

3.0 met 12 stemmen

420

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Inge Deconinck, 15 jaar geleden

Een innig thuiskomen, door jouw woorden meer dan prachtig neergepend.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Dit is een heerlijk thuiskomen, dichteres.

LadyLove, 15 jaar geleden

Prachtig beeld schets je hier.

Geef je reactie op deze inzending: