Alle inzendingen over omgeving

het weduwen of één persoon op iedere wand apart ik schuil aan de overkant en staar naar binnen zou men daar alvast de spoken wekken kruipen zij door vertrekken theatraal daar midden op het plein waar keien glimmen als kale hoofden in de zaal met natte plekken maakt men zich op voor het spel van het verse lijk met kolossale ogen omgeven…

Waar zal het hart in late herfst zich keren omgeven door het dor kleurloos kale hout een hemel bewolkt grauw somber en koud geen plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar…

Daar, in mijn dorpje Mopertingen waar ze vaak blijven hangen omgeven door een aureool, mijn mooie jeugdherinneringen. Toen was de wereld nog groot en Kennedy was nog niet dood.…

Ze geeft me rust, en maakt me blij, ‘k zie haar mij omgeven, mij doordringen, ze is mijn wezen. Hoe mijn leven reilt en zeilt, wat zou ik hoeven vrezen.…

te groot voor het oog ik leef in een wereld van taal waarin de ene zin de volgende breekt het beeld wordt gevormd door de loze elementen tatata en tititi de context is wit, is achtergrond, is mijn blik, ben ik zelf waar ik een document open word ik van belang voor het bestaan ik bewoon een wereld van gewoontes waarin relaties verworden de omgeving…

vanmiddag huisde ik boven de boomtoppen in een strakke azuurblauwe lucht drie witte wolkjes sierden de omgeving dunne grijze randen als zachte contouren beneden het groen: mos met kleine sterren oeroude grond, stenen uit de vroege ijstijd gestapeld tot hoge wallen; tehuis voor dieren of zekerheid voor een veilig gevoel de fijne grijze wolkenranden…

de grootste afgod van onze tijd is voor veel mensen de mobiele telefoon geworden door inktzwarte duisternis omgeven met al wat in ons schreit door angst en pijn de ogen steevast op de lijn, of ons hart dit wilde?…

in de winterse ochtendkoude staat ze daar omgeven door dikke gekleurde wollenkleding haar lieftallige aanblik spreekt tot ieders verbeelding vanonder haar fel gekleurde muts valt lang sluikhaar elke dag staat ze te staan in weer en wind neemt een pose aan en glimlacht vriendelijk tegen elke passant in haar hand offreert ze vervolgens de daklozenkrant…

horizontaal stevig ondersteund door sterk betonnen palen schitterend belicht door de stralen van de zon het constant zware zoemen in de verte boven een oneindig lange zwarte baan door geel en groen gekleurde velden onder veranderende hemelvormen dit schouwspel zie ik vaak vanaf de dijk peinzend over de toekomst stap voor stap omgeven…

Hij weet zich niet te weren zijn omgeving zal het hem niet leren zijn kwelgeesten worden geesten in de nacht heel vaak heeft hij ze dood gedacht de wanhoop en de smart, ook de angst ze kleefden aan hem en bleven het langst normaal zal hij niet meer worden een opgewonden treurnis met een leeg hart alles wat overbleef was alleen maar smart…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

de omgeving verkennen, de dagelijkse beslommeringen vergeten? ’s Avonds, tijdens live muziek , paella eten, met daarbij géén Franse wijn? genieten van al het goede, wensen dat het altijd maar zo kon zijn? Wil je met mij…. Tijdens deze zwoele woensdag avond op onze camping, heb jij opeens een klein wit doosje, met daarin een ring.…

Wil ons met Uw liefde blijven omgeven Vandaag, maar ook elke nieuwe morgen En bewaar ons voor verdriet en zorgen Dat we elke dag naar Uw wil mogen leven. Amen…

Ik ben een mens ik moet me aanpassen door het lot aan een nieuwe omgeving doordat ik ben gevlucht van daar waar oorlog was Mijn cultuur zit in mijn bloed mijn geloof is groot ik denk aan de vele mensen in nood die gevangen zitten in kampen niets hebben om aan vast te klampen Ik loop hier op straat naar de volle winkel eens was ik…

of laat de ogen sluit een bijdrage aan de jaren vriendschap in de bittere zinnen die alles beloven alvorens dat opnieuw weer uit te vegen als verwaaide as van de vergetelheid dat niets ons scheiden zal tot mijn haren zullen bleken, om uit te vallen als bladeren van een oude boom, om sprakeloos toe te geven dat ik mijzelf en de omgeving…

vogelgekwetter en verborgen teerheid zorgden voor broedsels ontluikende levens al mijn oevers sierden thans ben ik ingesloten door harde wegen en kaden waar geraas en gejoel klinkt drukke steden en steigers allerlei mensen in boten mijn golven opsturen wind uit de Alpen schenkt verlangde koelte fluistert me blij strelend toe je bent omgeven…

boven het zachte purper tonen lage vliegdennen hun wijd donkergroen strooien voldaan gevoel over het geribbelde veld wijzen steeds tevreden naar de verandergrage lucht daarnaast geeft het felle geel of ongeschonden blank van zandheuvelhellingen drang om verder te zwerven tegelijk blijven zoeken tussen al die kriebelstruikjes de omgeving…

alle zaken om ons heen in een grotere interactie dan wij ooit hebben geweten zo ook zijn onze patronen in de maatschappij al generaties ingeslepen nooit hebben wij onze wereld enige autonomie gegeven of alles met het nodige respect bejegend wel geroofd en leeg geplunderd vernietigd en gedood zo hebben wij veel te lang met onze omgeving…

Er stond een open brief in onze krant Geen bot seksisme meer te accepteren Te stoppen op Geenstijl te adverteren Omdat je er verbaal wordt aangerand Terecht, maar sterker had ik het gevonden Als onder aan die lijst ook mannen stonden.…

koffiekan theekan waterkan stroopkan pekan jerry kan ook besmetten kan tja, alles kan en ook niet betekent dat dan dat je persé koffie gaat zetten thee lang zal trekken water laat lekken met stroop wilt pekken noten gaat snacken de neus moet bedekken om achterdocht te wecken de mondkapdealer's kas te spekken en formatietijd…

Zeg mij dat ik nooit zal sterven maar neem mij mee op vleugels van de wind, laat mij zweven vlak boven de golven, schenk mij het zout der aarde, laat mij aarden in Uw dal van tranen, omgeven door het licht aan Uw horizon en ik zal de nacht begroeten zonder duistere gedachten, de ochtend omhelzen met de warmte van het eerste licht ooit…

Wil met Uw adem ons omgeven, wij zijn gedoopt in Christus' dood als kinderen van wijn en brood, maak ons profeten voor het leven. Laat ziel en zinnen voor U branden en drijf ons met Uw vuurgloed aan, het Woord moet door de wereld gaan en in de verste verten landen.…

Ontvlucht Zondagse eenzaamheid, slenter door de oude binnenstad Zondag de kerkdag nu een spookdag die de stad verandert in spookstad Onwennig vult men hun hoofden met flauw vertier noemt het plezier Men verdringt achter vensters de leegheid van hun alledaags bestaan Zondags stil en kil rijk verleden treurt op de Utrechts Oudegracht Omgeving…

Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt de reuzenstoet, van stralend goud omgeven, der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.…

als ochtendmens floreer ik al als dagmensen nog half slapen; staat de zon hoog aan de hemel dwalen mijn gedachten al traag en inefficiënt over vage paden creatief denken is 't combineren oude kennis tot ‘n nieuwe creatie; onbedwingbare zin creatief te zijn is met mystiek omgeven inspiratie informatie wordt gearchiveerd achter coulissen…

Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg waait koelte van dichte beukenkronen, die zich, statig als hechte groep, tonen, omgeven door een hoge, waakzame heg. Uit de bomen zakt reine adem weg op lager lover, verfraait de tonen van 't gevederde koor dat hier mag wonen, vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg!…

Die de regels aan zijn laars lapt, Die alleen oog voor eten had Die stinkt omdat ie piest waar je bij bent Die je de hele dag achterna rent Die eet met opengesperde mond Die smakt dat het een lieve lust is Een zooitje maakt van de omgeving Neen het is niet mis!…

Op zo’n moment verdwijnen al mijn mooie ideeën, is mijn hart bedroefd en omgeven met een sluier van vervelende emoties. Alle mooie dingen in mijn leven betekenen dan niets meer voor mij een wervelwind gooit me weg. In de donkerte van de stress kan ik mijn hart enkel zien als een lelijke verdorde bloem.…

Op zo’n moment verdwijnen al mijn mooie ideeën, is mijn hart bedroeft en omgeven met een sluier van vervelende emoties. Alle mooie dingen in mijn leven betekenen dan niets meer voor mij een wervelwind gooit me weg. In de donkerte van de stress kan ik mijn hart enkel zien als een lelijke verdorde bloem.…

Moge God alle vaders sterkte geven Hun kinderen met wijsheid te omgeven De hemelse Vader alom te prijzen Voor Zijn trouw en gunstbewijzen.…