Alle inzendingen over rouw

Al haar leerlingen vonden op gruwelijke wijze de dood ze was in diepe rouw. En zij, zij had geen kracht meer ze was emotioneel kapot. Al wat ze had was afgenomen zelfs dat beetje zelfrespect wat ze had als vrouw was uit haar hart gelekt. Want 'gisteren' zocht zij, naar wat kool in het natte zand ze had niets gevonden.…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten.…

mee en was de 1e wereldbrand der baatzucht ook de mijne met connecties welke men als spionage zag: zie, ik glimlach haalde mijn welgestelde wereld op de nek en bracht men mij voor het gerecht verweer kreeg er geen kans en sleepte men mij, ondanks tegenspel van mijn geboorteland, rechtstreek naar de plaats der executie alreeds chique in rouw…

seconde van de dag is er wel iemand die een eigen bedrijf is begonnen Elke seconde van de dag wordt er wel bij iemand een faillissement aangekondigd Elke seconde van de dag maken miljoenen mensen zich zorgen over morgen Elke seconde van de dag is er wel iemand die zijn baan is verloren Elke seconde van de dag zijn er miljoenen mensen die in rouw…

het is niet ver, het gaat sneller dan het licht laat je sturen, heb vooral geen angst neem de kleine bocht naar links langs de kamer met oude herinneringen -nog niet vervlogen- langs alle pijn, zie niet om, kijk rustig rond: emotie, rauwe rouw, onvermogen -misschien herken je iets dat je raakt- oh nee, niet aankomen, deze staat op vergeten en…

spitsvondigheid, waarin geluk z’n evenwicht bewaard , discussies in motivatie moe bestreden in klare zinnen gierend uit hun bol geen bres geslagen in gelederen van geboorte tot de dood, z’n echtheid zag als sterk geheel, maakt de essentie vol vertrouwen, ook in verval gekozen uit de diepste pijn daarmee te roeien zonder te moeten rouwen…

Ik houd in de hand waar mijn zoekende ziel heden is beland het kleine codicil vol kerven van ´t leven voorzichtig is het streven nalatig zou zij kruimelen en in een warrige windvlaag tollend kunnen tuimelen zo diep en oneindig traag verwaait en vervaagt jouw rauwe rouw de resten nog kan het niet het is veel gevraagd door regen…

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw Tot de dood ons scheidt Tijdens zo’n onecht verbond toont men reeds een keer berouw Het leven gehuld in gestrande rouw De liefde is tevens tot haat bereid Kinderen offeren zich in de stof De een is schuldig, voor de ander de lof Een enkeling gaat samen tot het bittere eind Diamanten schitteren verfijnd…

En nog eens vijftien jaren rouw, blijkt, dat ik nog altijd van je hou. Hoewel, je bent mijn man niet meer. De dood ontbindt het huwelijk. Ik weet, dat is een feit… Hoe kan mijn hart dan wensen, altijd weer. Zo’n droom is aangenaam en brengt jou heel dichtbij. Afstand en ruimte verdwijnen, Jij maakt mij gelukkig en blij.…

Na lange tijd van rouw zal de pijn afbouwen. Het verlies zal een plaatsje krijgen. Het gat in haar hart gaat nooit meer dicht. Die laatste glimlach van Dean zijn gezicht. Hij is nu een sterretje in de nacht eentje waar hij glundert en lacht. Daar klemt zijn mama haar aan vast, het verlies van Dean is een heel grote last.…

Z’n moeder blijft z’n moeder Ze liepen allemaal weg met hem Ze sturen hem nu weg, exit Ze waren veel te veel geworden Ze de jonge meisjes, de mooie vrouwen en de zeer foute Epstein Zij en hij rijden paard in Schotland in het zwart gekleed Zij is Elisabeth en hij haar playboy-party-zoon Andrew Zij is de Koningin van Great Britain ook na de Brexit…

zijn allen even oud in mijn sterven haal ik haar in ik reis naar m’n dorp om haar te zien sta weer op de plek van toen en wacht sterke associatie draait de tijd terug ze fietst er als toen elke dag om vijf uur haar rokje waait op, ze lacht naar me ze fietst daar nu al veertig jaar als ik de lange weg huiswaarts keer bedekt verse rouw…

Door haar aanblik overrompeld Vier mannen zo verschillend, naast elkaar in rouw gedompeld - gezichten ongelijk maar in schaduw wonderlijk gelijk - volgden hun eigen interessen, bloedband loste langzaam op Keuzes, falen, leed, successen, vrienden, vrouwen gingen voor afkomst.…

Prins, nu is wel mijn droefheid aangeheven, Alleen ben ik, met elke rouw te duchten, Alleen ben ik, zwarter dan moerbeivruchten, Alleen ben ik en zonder vriend gebleven.…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

Aan de hemel dreigt geen wolkje, in mijn hart geen rouw In gezelschap van het vogelvolkje vliegt er boven mij een vrouw. Aan het horten van haar vlucht kun je merken dat ze talmen moest en bij haar afzet met een zucht hield de Dom zich ingehouden koest.…

de glazen van heden wordt nog steeds veel gemeden de ziel doorsneden opgeroepen in diffuus licht waar soms oude deuren zijn gedicht voor het opgestapeld gewicht ik zie om me heen en telkens neem ik steeds beter waar herken ik in jou zonder dat ik nog in de verte staar dat dan ook niemand is ontkomen aan het onvolmaakte en de voldongen rouw…

offer dragen, zolang als ik dat kan” in antwoord op haar vragen zwichtte de maan en kreeg de vrouw haar zin, maar het kind dat zij zou baren was niet voor de zigeunerin het werd een zoon voor de maan wit was zijn huid en zijn ogen van glas grijs als de maan, waar geen hoop meer in was want de man van de vrouw viel in twijfel en rouw…

sommige mensen uit het leven Een ouwe liefde, verkeerde vrienden of een ouwe werkgever Het loslaten van de sleur waar we in leven Een partner waar we mee samen leven maar niks meer om geven Een baan die zo saai is geworden maar het is normaal het is een sleur geworden Het loslaten van gevoelens die ons tegen werken Een gebroken hart, diepe rouw…

nou mijn allergrootste makke Pas na een fles jenever kan ik suffe versjes bakken En als er een sonnetje wat romantisch dient te zijn Dan nuttig ik al rijmende een fles of zes aan wijn Vraagt men mij iets te dichten voor een nieuw geboren mens Dan drink ik me, wat dacht je wat, aan moedermelk gans lens Maar moet ik voor een sterfgeval een rouw…

En dus ben ik een beetje in de rouw, want hoe ik ook kijk naar benee, ik MIS er eentje van de twee!…

't Ging over een vrouw die in een busje leefde, als nomade, een heel volkje dat zo leefde niet meer gebaande wegen wou, en velen hadden rouw om iets Ook bij mij voelde 'k verlies van ' t verleden dat ik altijd heb vermeden. We praatten na in 't café, waar toch nog soep Alsof je méér en serieus en je gunde mij een goede keus…

alle luchten waren blauw uren schreden voort in kerks groen de paden op met zachte demping spelden in gebroken witte knop oeverloze zwam het hoofd loodzwaar vol voos bezinksel stevens recht vooruit moe en klam een bord zei dit is natuur gevallen bomen gaan gewoon rotten er kwam een paard met mens voorbij soms een hijgende trimatleet…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

Nog duizend stappen te gaan naar de oever van de rivier. Ik loop rustig want ik heb geen haast. Het hart klopt door, ook zonder elkaar. Volwassen kinderen van het leven. Niets kan eeuwig duren. Ook deze rivier ontkomt er niet aan. Ik maak mijn handen los, Ook al kost het mij moeite. Het is beter om de stilte te laten stromen. Zonder…

ik houd van sarcasme ik houd van passende woorden ik houd van omcirkelen zoals te proeven in woorden als: - van ons heengegaan dankbaar beter zo korte ziekte vredig - de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog maanden aan de klink van de deur hoe lang ijlt een mensenleven na hoe lang dult men uitstel aan de voldongenheid van…

Soms loopt hij met de nacht mee over verstilde stenen straten langs rijtjeshuizen waar het duister onbeschaamd aan vensters gaapt een lantaarnpaal buigt schamel schijnsel houdt zijn schaduw even vast vanuit de verte krast een uil verbaast de stilte klinkers klagen slepende alsof ze weten dat haar lach niet licht te dragen is slechts…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

Sterf niet mee Sterf niet mee met mij Ik ben er nog en wil dat je leeft Ik ben altijd bij je Je bent mij niet kwijt Je hart weet hoeveel ik van je hou Je ziel hoort mijn liefdevolle fluisteringen Jouw reis zal ik altijd volgen Voor eeuwig vlieg ik met je mee Als een arend boven zee Ik zie alle rimpelingen in het water En wanneer…

Zwart lak en zwarte randen, Ze maken me altoos week, Ik zie verbroken banden En zucht, schoon 'k weinig spreek; Maar denk: zo gaat het heer en knecht, En rouw - vraag is hij wel oprecht? Want waar hij spreekt, schoon 't hart niet sprak, Daar is de rouw maar - lak.…