Netgedichten

netgedicht (nr. 49.636):

Memoire

in een memoire
laat het leven je voorbij varen
langs aanlegplaatsen van weleer

soms ver in de verte terug
wil ik de weg van mijn geest verklaren
keer op keer zoekend naar de sfeer
en markante jaren
verborgen als het ware
of zijnde achter de rug

door de glazen van heden
wordt nog steeds veel gemeden
de ziel doorsneden
opgeroepen in diffuus licht
waar soms oude deuren zijn gedicht
voor het opgestapeld gewicht

ik zie om me heen
en telkens neem ik steeds beter waar
herken ik in jou
zonder dat ik nog in de verte staar
dat dan ook niemand is ontkomen
aan het onvolmaakte en de voldongen rouw

maar zeker ook bloemen heeft zien bloeien
in liefde,
in een glimlach of gebaar van die ander, jou
waarvan de warmte het liefst blijvend
naar ons innerlijk wil vloeien
in eeuwige kwetsbare verwachting
zo is de mens,
immer op zoek naar ware achting