Alle inzendingen over verdriet

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Raak niet verstrikt in je rouw hoe groot of klein deze ook is Gebruik een rouwstrik, toon het: dat lucht op, dat wordt herkend Deel je verdriet met anderen daar wordt niemand slechter van!…

is je stilte, het stugge zwijgen dat hem monddood maakt enkel lafheid? of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Wij zijn te zamen maar alleen, mijn bleke liefde, en over tijden en ruimten gaat mijn mijmring heen met u door lege luchten glijden; daar kan geen tegenstand ons beiden; gij ziet mij van de hemel aan, als vroeg gij: waarom al dit lijden? ....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan. Ik ben maar liefst met u getweên, gij zijt althans…

In de oude werkgrot verspreide rommel gebroken balken roestige hamers versleten schoenen behakte stenen die eens gezamenlijk klopten en stampten als meerstemmig koor in het gezellig duister nu: wegterend blijven bestaan.…

Ik kan mijn liefde niet uiten, wat hoort staat in de weg. Jij bent jong, ik ben oud, onze sekse is eender. Ben ook nog getrouwd. Stil verdriet is nu mijn deel, en onvervuld verlangen vult mijn dagen. Ik zocht een warm lichaam, een stuk vlees voor mijn genot. Maar ik vond jou, de mens waarvoor ik sterven zou.…

als de verdoving wegebt komt de kamer in beweging en luwt de storm tot weeë misselijkheid en flarden berusting ik luister met gesloten ogen naar de gestolde stilte in mijn hoofd later tracht ik aarzelend in faalangst met stramme lettertekens een brief voor je te krassen op grauw papier maar verder dan luttele woorden kom ik niet…

10 jaar na dato hebben wij samen geen geschiedenis gemaakt kunnen we samen niet achteromkijken naar ons…

Tranen komen tranen stromen Zonder reden meer en meer Blij is dan weer eens verdwenen Zo gaat het elke keer…

Het zou zo bijzonder zijn Leven zonder pijn De energie is ver te zoeken Ik vaal als vrouw oma en moeke Mijn gevoelens slingeren heen en weer Lichaam je doet mij zo zeer Ik wil mijn tranen niet laten gaan Maar emotioneel kan ik het niet meer aan Mijn keel zit dicht Ach, achter de horizon schijnt weer het vrolijke licht Daar denk ik…

oeverloos gemis vreet aan mij als een woekerende tumor die gulzig aan mijn leven zuigt tot ik op een nacht bij volle maan van het dak zal stappen en uitzinnig lachend te pletter zal zweven tot vergetelheid…

Ook al lig je nu heel slecht Je vecht en je vecht Tegen een oneerlijke strijd Het leven raak je kwijt Waarom moet het zo zijn En dan ook nog is er die vreselijke pijn De kanker maakt je zo intens moe Je wilt wel maar je weet niet hoe Dit doet mij zo veel verdriet Als je iemand zo aan het strijden ziet.…

De mensen, zij zullen nooit weten hoe moeilijk het was hoe zwaar het te dragen was, alleen in het klein zichtbaar de pijn die ik in mijn ogen las.…

de goden willen hun getal luttel uitstel, achteraf bekeken, en toch te kort voor wie van je hielden wachten weegt als je werk voltooid en voorbij is als je orde op zaken gesteld hebt, als je niemand ten laste wil zijn, als je meent te weten dat je plaats elders voorbehouden is, als samen oud worden je niet gegund werd maar dat men je…

het kind verdween in het ochtendlicht als sneeuw voor de zon het kind is weg gebroken schreeuw op een witte dag wie verdraagt de stilte, de ijzige kou? de vogels als leestekens in de lucht…

Een harde korrel in het broze tandwerk maalt de tijd tot stilstand en: je leven was geleefd.- Voorbarig, denken wij, verbijsterd. Niets is voor altijd zelfs niet het alledaagse beseffen wij wanneer we zwijgend zwerven langs de leegte van je eigen zetel, in de klaarte van het keukenraam. Je keek er vele uren schijnbaar onvermoeibaar -…

Ik ben als een trein gedachtes razen door mij heen. Ik heb vertragingen, soms val ik uit. Ik word gek van het gescheur en geschommel in mij, Mijn lichaam zit vol met trillingen. Passagiers stampen op mij, laten rommel achter. Zo zeer doet dat mij. Als een trein, wacht ik op de dag dat ik uit de bocht mag. Iets te snel waardoor ik slip en…

ik ben tot bitterheid geworden en dwing mijn zelfspot tot een grimlach die droevig naar je lippen droomt vanavond heb ik om de hunker zitten drinken en om de weemoed in je ogen toen wij afscheld kusten er was zoveel dat ik had willen zeggen hoe oeverloos ik van je hield en woorden die ik niet kon spreken uit angst voor een ommuurde morgen…

Er komen steeds meer tranen Ze vloeien niet meer in banen Maar gaan hun eigen gang Dat maakt mij ontzettend bang Waarom heerst die pijn Ik wil niet bijzonder zijn Het lijkt wel of mijn lichaam het begeeft A.u.b. niet, ik wil dat het leeft.…

Ze lijkt ineens wel tien misschien wel twintig jaren ouder loopt gebogen met haar hoofd omlaag alsof ze niet meer verder kijken wil haar blik is niet bij hier en nu maar afwezig ergens ver weg behalve als we naar de foto’s kijken dan leeft ze op en vertelt dit was toen en daar en daar we kijken naar hem weet je, zegt ze, het ergste is…

tussen jou en mij groeiden rozen waarom dan toch heb jij voor irissen gekozen…

Onzichtbaar verdriet Is iets wat je niet ziet Het zit intens In het binnenste van een mens Je lichaam huilt Het zijn tranen die men verschuilt Je adem stokt Je keel zit op slot Zo voelt verdriet Die men niet aan de buitenkant ziet.…

je was een treurwilg aan de waterkant waar kroos en weemoed langs je wortels dreven ik zat te wachten op een steen wat verder en zag de stroming langs je deinen de kano's vaarden steeds aan je voorbij of bleven slechts heel even aan je oever toeven. ik zag hoe zeven kunsten bij je laving zochten: er waren nieuwe kerven in je stam na elk…

Er huilt een vader om z’n zoon die zonder konen werd geboren. Bijzonder lelijk en ongewoon ogen wangen, neus en oren. De jonge vrouw kijkt vol afschuw naar het monster uit haar schoot dat ligt te krijsen op een peluw in de armen van haar echtgenoot. Ze had er alles voor gegeven maar nu het dan geboren is verwenst ze dit mismaakte leven…

Verdreven door herinnering van pijn verberg ik mijn hoofd onder kussens wil ik een moment niet meer zijn hoop ik weg te dromen naar een wereld die niet bestaat ondertussen besef ik wel dat het leven gewoon verder gaat zo moe gestreden zou ik het uit willen schreeuwen krijsen in grote letters schrijven maar in plaats daarvan proef ik…

in de verte een verlaten strand bijeengehouden door wat pijn zeeblauwe, tranende ogen en een leeg, wit gezicht vastgebonden starend naar zijn lot de kogel op hem gericht achter de rotsen zit ze daar alleen, een bruidsbloem in haar haar starend naar de blauwe zee de golven dansen mee hij had haar belooft te trouwen te trouwen aan het strand…

Ik voel iets, liefde en verdriet, maar geen verdriet om liefde. Ik mis iets, maar weet niet wat. Ik ben in de war voel tranen en ben blij Wat scheelt er met mij?…

je speelt vandaag om gisteren te vergeten het niet meer willen weten in je lach kleurt zon wind piekt blonde haren in vrolijkheid rondom maar je ogen blijven stil in het murmelen van de zee hoor je wat hij wil ziet de golven groeien schrikt en stikt haast door zijn brute overrompeling het is niet uit te wissen zijn excuses van…