They shoot horses, don't they?

Voor een splinter geluk,
waaraan je langzaam dood zal bloeden,
heb je de liefde verloochend.

Je hebt het boek gesloten
het laatste woord van hoop ontzegd,
de pen die einde schreef gebroken,
de dichter gemuilkorfd tot stilte.

Nooit zal hij nog woorden weven
of beloften plukken
uit de wirwar van bramen,
in de hoop dat ze rijp genoeg zijn.
om je zomerzon te laten proeven.

Zijn laatste verzen
zijn een tuil gekneusde bloemen
op de grafsteen waaronder liefde
levend wordt begraven.

Op een puinhoop
machteloze woorden
en oeverloos verdriet
als een verlaten hond
likt hij zijn wonden:
gebroken dromen laten scherpe scherven.
Zijn ziel schreit
want wie blind wordt moet leven
met herinnering aan licht.

Staande voor de spiegel
drinkt hij de beker
tot de laatste druppel bitterheld:
de dollekervel is de straf
van wie het leven tart door liefde.

Hij hoopt dat je gelukkig wordt:
is één verliezer niet genoeg?
En winnen minder wreed?

De inkt verbleekt nog niet
maar:
is hij niet al vergeten?

afwijzingliefde liefde uitzichtloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 159