Netgedichten

netgedicht (nr. 52.845):

het eikenpad

en wanneer de mensen denken dat het een andere dag is

morgen

in blauwgroene wateren
volgt deze stem
die alleen bij de bomen
is

zo zie je een vrouw

waar het zout uit je keel stroomt
en jij niet mag lopen
met een walvis onder haar buik

en in zijn maag
de rest
van de wereld

een kei verwijderd
roept een meeuw dan wilgentakje aan
en de zee golft maar

om meer mosselen

aan het land wuift de linde
nog altijd

op de wind mee