Alle inzendingen over wereld

stadsgezicht uit de tijd van de redeloze dieren, spottend nagebootst door de wind die langs het oppervlak der aarde waait, ligt op een schaaltje onder glas. deze bloem met aaslucht stelt haar zaad beschikbaar voor anatomisch onderzoek overedelmoedig en zo zacht als dons (omhuld door zware zijden stof met zilver- of gouddraad) nadert…

Donkere wolken jagen de aarde beeft Zwanen storten neder niets meer leeft Stormen benemen oerbossen het leven De natuur verziekt kon niet meer geven Vuurhaarden verzengend ongeremd Door niets belemmerd of getemd Overspoeld door woeste golven Zijn de continenten bedolven Maagdelijk sluimert dan de brakke aarde In eeuwen van rust en ongemoeid…

Denkend aan de wondere wereld volgt een kind haar vlinders nooit gedwee, zonder verplichting immer in de juiste richting in haar spoor loop ik mee kan ik alles leren van dit kind. Speels, in herhaling creatief in aanleg, in eenvoud intuïtief ik mij zonder haar verloren vindt zonder van de kudde af te dwalen de sprookjes in haar voordeel…

Waarom moest het nou zo zijn? Waarom die twee werelden, waarom die pijn ? Vertel me de waarheid zonder al die leugens en toch weet ik zonder die leugens kunnen we niet leven . . Maar . . je kan het toch proberen, al is het maar voor even ?…

In welk een oorverdovend tempo de wereld verandert bij alle bla bla komt in beeld in oude buurten gericht op zee uit Amsterdam-West Zo ligt het Stenen Hoofd thans kaal geslagen half afgehakt met getrokken klinkers voor ontmoetingen groen in het IJ Ik liep door de Nova Zembla die is dusdanig aangepakt dat je op je klompen aanvoelt hier…

over de woelige huid van de diepe oceaan met enkel de onmetelijke stolp boven mij zo schommelt mijn broze bootje op het ritme van de wind het leven voorbij voortgedreven, gestuwd, overstelpt door vergezichten, landschappen allerlei aquamarijn tot indigo,exotische kruiderij zwemvogels en vliegende vissen ongeteld hier en daar, waar wuivende…

het schip rolt van schots naar scheef de destabilisator geplaagd door een virus, legt het aan met de middeleeuwen en haar houten barken de rotsen onverstoorbaar vlakbij kijken niet naar een eeuw meer of minder evolutie heeft hen slechts bijgebracht dat ze er nog steeds als de klippen bij kunnen zijn in morse en andere code de noodkreten…

hij woont op zijn uitgeteerde berg een wijsgeer met haar van zilver de wangen decennialang ongeschoren en ingevallen ogen gevuld met het vuur van een ster zijn band met de wereld is zijn vlees, zijn gebeente de gevangenis voor een geest die transformatie wil nog tijdens het ademen zijn laatste woord eindelijk…

Gebruik alleen zwart Dan zie je de kleuren van het leven niet Diegene die slechts wit ziet Wordt verblind voor alle diepere nuances Dans tussen zwart en wit De kleuren daartussen geven ruimte en kracht Relativeren eerlijk zonder verlies Maken het bestaan Maak zelf deze keuze Gun altijd de middenweg ruimte Dans en beweeg erin Mooi zwart…

Niet alleen de geelbruine bladeren vallen onverschillig naast mij neer ook de wereld mijn wereld het kleurt zich duister net zoals december door de afwezigheid van al het andere en de schending van privileges verschuilt vrijheid zich heimelijk ach, vroeg of laat zal alles en dat waar ik in geloof dat wat ik weet zelfs…

Nee, ik ben niet blind Ik lees de kranten, ik zie het journaal De honger, de oorlog, ik ken het allemaal Een huilend kind huilt in elke taal altijd als een kind Nee, ik ben niet blind En ik ben niet doof Niet doof voor de roep om een mensenbestaan maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan de…

door de mand de romanticus met zijn mes in die bebloede hand en de eeuwige trouw blank als room zo lek gestoken door het heilig vuur dat hem zo verteerd en tenslotte gek gemaakt dromen zo bedrog zo cel voor levenslang te merrie elke nacht uitgespuwde mens zonder plek voor twee een liefde weggegooid door wat afwijkt tussen twee gespleten…

De zee weet zich te roeren Eb en vloed in een etmaal Maar soms heeft ie dat stoere Springt huizenhoog door volle maan geholpen We noemen dit springtij Voorspelt wordt het en soms beloofd Wordt niet door iedereen geloofd: De kracht van het element water.…

Doet het je nog wat? De dood van een onbekende? Doet het je nog wat? Oorlogen, aanslagen, al die ellende? Doet het je nog wat? Landen vol hongerige mensen, Die elke momenten betere tijden wensen. Doet het je nog wat? Nee? Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Ik geniet Verdriet dat ik verliet Je bracht me geluk Beautiful World, gaat nooit stuk Ik voel de rust Voel de warmte van de wereld om me heen Vuur water lucht aarde , mist geen Beautiful World, die me kust…

in angstig donkere nachten fluit de storm in het want kraken de masten en ra’s roepen schorre doodsvogels het verderf over deze wereld de stank van de slagvelden zingen de sirenen hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining…

‘t zwarte hongerschip zeilen in bloed gedrenkt waart over onze wereld in grauwe doodsnevelen boven de drie stille masten schaduwen duistere harpijen ze sturen het vliegend spooksel doods en stil door de tijd ziekte onheil uitbuiting en vervuiling koude blikken minlachend gericht op slagvelden en starende misdeelden verdoemd in vuilrood…

Nam nooit een kabinet een fout besluit en kon men elke heerser maar vertrouwen, behoefde niemand zich een breuk te sjouwen en bleef vervuiling van de wereld uit, werd niemand ooit door pijn of angst bevangen, bestond geen oorlog, ramp of bruut geweld, ging niemand in de fout door zucht naar geld, was nergens onbevredigd seksverlangen, als…

Vol magie is dit seizoen De kleuren oranje,geel,scharlaken rood Het ontdekkend kind als de dood Een paddestoel vol gif te plukken En stukken mos als bijna echt tapijt Waarboven laatste muggen dansen We raken alledaagsheid kwijt Verliezen ons in het sprookje: herfst.…

Ik verdwaal op alle wegen die ze mij willen opdringen. Er is één weg waar ik niet verdwaal dat is op de weg naar mijn Schepper. Deze weg loopt niet in bochten en hier loop je ook geen gevaar. Hier hebben de normen nog waarde die je node mist op een andere weg. Als een rode draad loopt de weg door mijn hele aardse leven heen. Vanaf de…

kijken is zien met grijsgroenoranje ogen wereld in ogenschouw nemen beschouwen…

Nog altijd als ik terug denk aan die ene dag.. Zie ik weer alle tv beelden voor me.. Het leek wel een veldslag.. En dan erbij nadenken dat er 19.916 mensenlevens zijn vergaan.. Hoe moeten al die familie's nog verdergaan? Al die mensen rennend over de straten.. Vluchtend voor hun dood.. Niemand van hen, had deze wereld mogen verlaten..…

mijn kind, mijn kind, in rafelige vodden snijd je met een smal, scherp mes tere, naar liefde geurende jasmijn, lang voor de ochtend zich opent je heldere, donkere ogen kijken maar je vraagt me niets, je snijdt met dat scherpe, kleine mes en legt de jasmijn in een rieten korf Ashamir, met zijn kreupele been, schreeuwt wat schorre bevelen…

In de armen van de wereld ligt een gouden parel zacht, wordt daar beschermd door grote handen in het donker van de nacht. Bossen, velden en rivieren, zijn gevangen in hand, in arm, maar ze houden allen stil nu voor de gouden parel daar. Niets zou de parel mogen weken, laat het nu toch slapend zijn, laat het kwetsbare eerst sterken, zodat…

Het pad dat je neemt is het pad dat je kiest, de dag dat je aarzelt is de dag dat je verliest.…

Nee, het is niet gemakkelijk om een inktvis met vervangbare inktpatronen te zijn. Gelukkig ben ik dat ook niet. Gek toch, als ik een prullenbak was geweest had ik nooit geweten wie Plato, Aristoteles en Nietzsche waren.…

De overweldigende natuur zo mooi en zo puur die ons altijd weer raakt maar ook door velen kapot wordt gemaakt zoals het doden van zeehonden, walvissen en niet te vergeten de ontbossingen die de habitat van dieren verstoort om ook maar te zwijgen van zinloze oorlogen waarin onschuldige mensen worden vermoord en rassenhaat wie is daar…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

De wereld waarin wij leven zit zo vol met vragen dat ik me dikwijls afvraag wie moet de antwoorden geven. In welke wereld leef ik nu een eerste, tweede, derde of zijn er nog meer van onder één grote paraplu? God schiep de wereld in zes dagen tenminste dat wordt ons verteld als Hij dat echt zo heeft gedaan Moeten wij ook ons steentje bijdragen…

Boven de wolken daar reist de wereld, met energie verbonden vormen wij de volken, op de grond onze werkelijkheid, aan tijd gebonden in de hemel rijst het licht, alvorens mijn halve rond…