Netgedichten

netgedicht (nr. 17.838):

zwijgen

in angstig donkere nachten
fluit de storm in het want
kraken de masten en ra’s

roepen schorre doodsvogels
het verderf over deze wereld
de stank van de slagvelden

zingen de sirenen hun lied
van de dodelijke verleiding
de honingzoete ondergang

klinkt ’t zwakke hulpgeschrei
van d’ontheemden en vertrapten
verdrinkend in de zwarte deining

brallen en bulderen de heersers
en juichen hun legioenen over
de ondergang van het individu

het is een duivels wereldorkest
dat de liefde en rede overstemt
soms echter zwijgt die valsheid

heel even maar