Alle inzendingen over woonoord

Met lichte tred Ik zet mijn voetstappen in de tijd op papier niet zittend achter mijn bureau maar in de schommelstoel denkend in de nacht en ik zie het dag worden met lichte tred Straks Wakker in de nacht gedachten voor het raam vier koppen thee vier sigaretten één wisky gekrijs van meeuwen het is morgen er beweegt geen…

Vijf zwanen glijden over het water.... ruim vier eeuwen later nadat Lumey de stad binnenvoer onder de hoge brug aan de kade van Boisot waar de Vliet de Singel kruiste en de molen op het bolwerk stond kwamen geuzen hen ontzetten die niet meer te eten hadden wittebrood brachten zij en haring aan de uitgehongerden ....en op die plek, daar…

De stad is leeg, de mensen zijn verdwenen ik laad de speler met het Frans chanson de virtuele zon begint te schijnen ik wou dat ik ook demarreren kon de grijze wolken houden hier gevangen die niet op tijd zijn spullen heeft gepakt of anderszins zijn huis niet kan verlaten omdat hij aan de buis zit vastgeplakt een hele Tour om alles bij te…

de rembrandt toren steeds meer mensen op elkaar van licht naar donker…

de nieuwe flat kijkt uit over het diep grillig ontbladerde bomen verbergen onvoldoende een gegraffitteerd huis dat leeg en obstinaat de woningnood tart zoekenden vals perspectief biedt kom maar kijk maar uitdraagt wetend dat de slopersattributen klaar staan om dagdromen finaal kapot te maken ruimte vergroot voor schaalverkleining mensen…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

De Coöperatie, geprezen initiatief wat betreft arbeiders’ verheffing, legt het loodje in de strijd met Kopen bij de Spar en De Gruyters Snoepje van de Week. De VW-bus met dagelijks vers brood verdwijnt, stem en verschijning van bezorger Nieuwenhuis vervagen gaandeweg. De melkboer met zijn losse melk en pap, de slager die ook slacht… Het…

Een blauwig-groen vlak stevig aangetrokken tot onder de plint van de horizon. Daarop als door een reuzenhand suikerzoete molens zacht in het gelid gezet: rose; blauw; geel; groen; rose; blauw; geel; groen... Van rechts spiegelt de wolkenloze hemel tot aan de vijf roerloze sfinxen die witglanzend het achterland bewaken. En tussen…

Den Haag, kankerstad Groen geparkt, zwarte kaden Boom en mens sterven.…

slaap glijdt van mijn gezicht handen omvatten de koffiebeker voeten voelen verwarmde plavuizen zachte muziek dringt tot me door het geluid van de wasmachine zet ritme onder buitengeluiden die geur, die geur van Guatemala vermengd met versgeperst sap van zongerijpte sinasappelen maak me wakker, laat me dromen ik wil in mijn schommelstoel…

Het dorp, de straat, het huis dat achterblijft ik strijk dan in den vreemde neer met neonlichten op het dak al snel vermoeid en tergend zwak jouw verre beeld volstaat niet meer mijn geest verslapt, mijn stramme lijf verstijft Geen borst, noch bil, noch been raakt zacht mijn klamme huid jouw adem speelt niet slapend om mijn hoofd ik droom…

I Een taart in zeventien stukken bijna eerlijk verdeeld. Gul bestrooid met rood/groene spikkels. En geel. En sterren minimaal drie. II Slingers van wielen Fluit van klaarover, waar huizen in de velden gaan staan. Merels nemen het fluitje over. Analoog lied. Op ritmisch gehei verstild lawaai vliegen…

hier speelde ik op de dijk madeliefjes plukken de pinksterbloem bewonderen en dan de dijk af rollen naar onderen hier speelde ik tikkertje met de kinderen van de buren leerde draaien met de tol geen auto´s die er hinderden en wat beleefden wij en lol hier leerde ik schaatsen op de dichtgevroren rivier geen tijd die ons haastte…

Waar zwaluwen schier onvermoeibaar in en uit scheren en geen moment de grond raken rakelings langs de smalle ladder omhoog schieten en weer terug vallen door het vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren…

Anno 1672 Alias inter caput extulit urbes (Haar hoofd steek boven dat der andere steden uit) O, Groningen, pilaar en hoofdstad van de Friezen! Vanwaar begint men best t’ ontvouwen uwe lof? Uw bouwheer Grunus moet u tot zijn wijk verkiezen, Zo vroeg vóór Christus’ komste, en bouwde hier zijn bof; Of liever, zo men zegt, de broer van…

Geen groter harmonie dan het afstemmen van mijn radio op de zender die uizendt via de ghetto-blaster van de schilders die werken aan de buitenkant van het Samuel de Zeehof dat twee armlengtes is verwijderd van mijn gehoororgaan…

Het water ligt zo stil tussen de wallenkanten de hoge boom, die met zijn kruin de sterren raakt -de onderkant van het talud beslaand met imposante stam in zwarte aarde- begroet ik als een goede vriend hij is er altijd, vast en zeker en elke dag en nacht weer anders nu kijkt hij peinzend naar de verte een wachter op een aarden wal bejaard…

Rondom zijn voet een rosse schijn, Waardoor de regendruppels stoven En zwaar en traag daarboven Het zwart geheim Der stijging in de donkerten verloren Tot waar, een vuren knop, De lichte top Dreef op de hoge duisternis. – Ontzaglijk in zijn vreemde luister is Het wezen van de nachtelijke toren.…

De geur bij mensen thuis die aan vroeger herinnert Geurige halletjes Die geur herken ik altijd weer Die hangt in hun jas, in alles En allen hebben die mensen het een of ander voorwerp dat daar al eeuwen hangt Een barometer Een souvenir uit Nederlands-Indië Een hoedenstand of kapstok tafeltje om tas en handschoenen op te leggen Paraplubak…

Hoe zelden toch is een gedicht gewijd aan het toneel van veel verfrissingen waar je op zeehelden van asfalt rijdt. Door meeuwen en de branding begeleid, geef je de zee mee je vergissingen, zoals een golf die van de glooiing glijdt. Bij helder weer zie je meer onderscheid en neem je onbevreesd beslissingen. Hoe komt het dat de dichter dit…

De zon overgiet het grootschalige gebied van de Blauwe Stad met klaterend goud. Glanzen doet het niet. De gekwetste bodem slaakt zacht een jammerklacht. Omfloerst, maar duidelijk hoorbaar voor hem of haar, met beide benen op de dierbare dalgrond, in bulten (te koop!) of lintvormig langgerekt als dijk aangelegd, reeds groen uitslaand. Het geboortehuis…

in een cirkel van licht dansen zij het leven voetje voor voetje op de ochtendkrant en na de puzzel is er thee zij blazen trompetten beroeren de snaren in de stilte tikt de klok een eenzaam uur en na het brood schatert de t.v. over wild woest water langs kroegen in de stad met de rollator uitbundig samen in de aanleunwoning voor twee…

In 't kantgerande silhouet van geveltop en torenklokken voel ik mij weer het kleine kind aan oude Amsterdamse rokken ik snuif de damp van grachtensloot en vreemde etensgeuren verdrink me in de knopendoos van mensenras en kleuren m'n voeten dwalen gretig rond langs winkels en door stegen in eindeloze drenteling kom ik mijn vroeger tegen…

Een huis moet rafelranden kunnen krijgen, uit zijn hang- en sluitwerk slaan, donker mompelen, siberisch jammeren, moet zijn pannen kunnen losgooien als haar, zich laten kastijden door de twijgen van een berk. Zou daaraan dood moeten mogen gaan. Hoe zacht zouden steden dan, een droom van huizenspinsels. Huizen zouden uit hun windsels moeten…

De straten van Granada waar in 't donker Gitaren gonzen en van 't lang gefluister Van minnaars aan de traliën de duister Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker Van 't sterrenbeeld. En op de top wat wonk er Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er Wening uit rode muren? of wel, huisde er Morenkoning nog eens en wat zo klonk…

de laan der lanen parelt in de zon de krokus heeft een paars tapijt geweven Café de Posthoorn blijft de gulle bron alwaar bezoekers aan hun glazen kleven Hotel des Indes start een tweede leven en kruipt voorzichtig uit een flets cocon Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven de baksteen blijkt veel sterker dan beton Couperus kijkt, gebronsd…

begrip geboortedorp is meer dan geografische aanduiding een tijdsbeeld abstract album met foto’s geluiden die ik opving een krakend bed diggelend glas knappend illegaal brandend vuur buurman driftig geheven vinger stilte op trompet verbogen stuur van gemoffelde fiets met blokken rond pedalen schoensmeerdoosje met helft van knijper en weckring…

Ik ben uit Gelders bloed! Geen vleitoon klinkt mij zoet; Mijn volksspraak, luttel rond, Geeft nog de klank terug, Uit onzer vaadren mond. Bij de eiken, aan de top Eens heuvels, wies ik op. In heiden zonder baan, Leerde ik, ter jacht geschort, Mijn eerste treden gaan. Mijn arm is 't wild geducht: De reebok helpt geen vlucht, Het zwijn…

Het verleden komt ansichtkaartgewijs door het bewustzijn gegleden, vandaag is zomaar vijftig jaar geleden. Huizen bestaan afgebroken, mensen leven dood. ‘k Herken de kerken van het geboortedorp, de zerken op het kerkhof, showroom van getransformeerde geschiedenis. Somberte en rododendrons langs pad en oprijlaan van het geheugen bloeien steeds…

Overwoekerde achtertuin Ingeslagen ramen Scharnierloze deuren Toen we terugkwamen Verboden onbevoegden Niemand toegang Het ouderlijk huis De traan op de wang Stroom afgesloten Behang afgescheurd Blijven rondspoken Wreed afgekeurd Huis onteigend Vriendschappen kapot Bewoners vluchten Uit hun toekomstig krot Boor in de grond Als…