Netgedichten

netgedicht (nr. 7.205):

Heimwee

Het dorp, de straat, het huis dat achterblijft
ik strijk dan in den vreemde neer
met neonlichten op het dak
al snel vermoeid en tergend zwak
jouw verre beeld volstaat niet meer
mijn geest verslapt, mijn stramme lijf verstijft

Geen borst, noch bil, noch been
raakt zacht mijn klamme huid
jouw adem speelt niet slapend om mijn hoofd
ik droom de dromen die jij mij hebt beloofd
dit kale kille oord, ik barst eruit
zie palmen als zerken om mij heen

Thuis striemt de herfststorm
door mijn gezicht
zie nu het Hollands landschap
in een tropisch licht