Alle inzendingen over literatuur

Mijn lief, ik ga het boekje sluiten Dat jij beduimeld achterliet Ik hoop dat jij het ook inziet Waarom mijn ziel begon te muiten Mijn ziel wil luiken voor de ruiten Daar dat kans op genezing biedt Er ligt nog zoveel in ’t verschiet Daarom sluit ik je voortaan buiten Vanbinnen staat een stel op sprong Elkaar een soort jawoord te geven In…

(voor Pet Tideman) Je was volgens velen een rare man, zelfs je ouders wilden je krankzinnig verklaren en voor altijd in een inrichting doen wegkwijnen, maar dat je zo'n lieve, beeldschone vrouw als Betsy had verschoonde je van alle wanklanken en dwaze berispingen, want zij zag in jou toch de vermomde engel. Er is vandaag de dag niets overgebleven…

Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Zeespiegels die niet breken mogen Ik hoor het aan zijn luide toon Wanneer ik hem ervoor beloon Wordt iets onzekers rechtgebogen Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Hun watermerk; een doornenkroon De waarheid ook door hem gelogen Hij vindt het…

De labium deur Van het huis van tingelingeling En belle bel Gaat voorlopig niet meer open Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak…

Bij 't zien van de blik in zijn zwarte pupillen het helrode vocht onder striemend geluid voelt ze hoe diep in haar huilende hart haar tranen vermengen met liefhebbend zwart. Nooit meer die ogen, dit lichaam beminnen de lippen beroeren van wie lief heeft gehad, ontroostbaar als Rachel, één met de slaven voelt ze haar ziel als levend…

"Kom Pegasus, mijn trouwe paard, een godentitel ben ik waard; gezwind de berg op, bestorming van de top. Bij goden zal ik wonen, de oppergod onttronen; nog meer eer en roem vergaren, ja, grote sommen geld bewaren. Een groot dichter zal ik zijn, mij sieren wagen, krans en wijn; de lauwerkrans zal ik krijgen, een smaak zo zoet als vijgen…

voor Remco Campert ik wil het geluid van brekend glas zonder schade een sneeuwlandschap zonder koude een scherp mes zonder geweld m.a.w. ik wil het fenomeen zonder de betekenis maar een dichter zonder metaforen is als een roos zonder dorens berlijn zonder muur new york zonder torens een pyromaan zonder vuur --------------------------…

Schort op verkorting en versnelling. Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

als het niet Nederland is dan een land zonder woorden als het niet België is dan een strijd omheen de taal als het geen streek is dan een pen van witte oorden de bewoner van het rijk ligt manloos aan de kust onder wolken zonder regen en hitte zonder lust gewoon de muze op de rug genootschap van mijn taal geef mij mijn streken terug…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

(voor Hella Haasse) Het was midden in de nacht dat ik na het indrukken van de televisie je overlijden vernam, naast je dikke romans schreef je toen je een knappe jongedame was allereerst gedichten en daar zal ik je van blijven herinneren niet van Oeroeg of de Heren van de Thee maar van de aanvankelijke dichteres in jou, die helaas is overgesprongen…

Jij, jij hebt mijn hart gestolen! Zonder dat je het merkte en zonder dat je het wist, onwetend van, heb ik de weg van vele bladzijdes, letters en verhalen, moeiteloos genomen. Je neemt me mee van het uiteinde der aarde, naar universa hier lichtjaren vandaan, naar het heden, verleden en de toekomst, van grote vreugde, naar immens verdriet…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…

Aan M. Rasker Haar huis- een Rechtopstaande mantelschelp Een raam met uitzicht op zee Hier vertoeft ze het liefst Moeder af, schrijfster Hier staat de mens op Die stierf bij het ter wereld Komen van haar dochter Vijf jaar later, het huis met Slingers, ballonnen, de jarige Stil en wit in haar bedje Maar net levend onder het ijs…

(voor Daniël Vis) De manier en de integriteit waarmee je Jotie T'Hooft tot leven wekte, zal me altijd bijblijven, want je deed het subliem en vol overgave en respect. Was het maar waar geweest dat de echte Jotie ooit op de Nacht van de Poëzie had opgetreden en dat wij dat hadden meegemaakt, maar je acterende benadering genaakte hem volop.…

Bij mijn tante kon ik schuilen Onder elke omslagdoek Lezen uit een prentenboek Om kapotte knieën huilen Ik mocht lopen op haar muiltjes In haar rokken op verzoek Was prinses met thee en koek Ach, haar geur, haar kleine kuiltjes Plooien, haren, zachte huid Graag zou ik haar willen spreken Nu ik zelf wat ouder word Over tranen die ik…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

Er is een hemel en een hel, een loterij van veel gekwezel. Ik die het leven heb geweten, zijn diepte, hoogte, lengte, breedte, zijn zorg, zijn dagelijks gesnel, niets weet ik meer dan ik kan meten altijd en 'k weet op duim en el: het is geen hemel maar een hel, als je op straat wordt aangereden. Al kan ik niet de tijd vergeten op…

Wat je allemaal niet bestaan hebt, bezeten vervloekt hebt, geweest bent, nu lig je papegaai boven je bed hij snavelt het Boek af, bevleugelt de woorden herhaalt jouw organen, dofgoud brokkaden het graan is bescheten, wil nog vergeven je uurwerk maalt niets en weet elk uur beter diep in de tuin slaat het binnenste buiten altijd die Vogel…

Ze was nog jong, pas zestien jaar Ze vond het niet erg, de weeffout In de huid van zijn rug Haar jongen was zo mooi verder De striemen vielen in het niet Bij zijn donkere ogen De smaak in haar mond als ze kusten Was die van vreemde, verre specerijen Hij was ermee geboren dacht hij Jaren later, op het uit de vaart genomen SS Rotterdam…

Het hete vuur van woordenwinden in dit glas water, Buitenhof, waar ik mij steeds opnieuw moet vinden als daggesprek en buitenstof. Bestaat dit echt of zijn wij poppen, naturen dansend tand om tand, gedurig in heet vuur ontstoken door beelden uit nat zand? Ga maar bij dichters, boeren kijken: hun vers, hun oogst, vast in de hand. Hier…

Moeder zwijgt, liet mij haar moederkoek. Vader wist dat wel. Mijn moeder gaf hem mij, de avond van haar dood. Daar ging ze vrij, de kleine stalen wijzer van een klok. Prinsjesdag. Ik zie zijn stok daar staan, al zeventien jaar, warm tegen de muur, de schoorsteen: eerst turf, dan cokes, het uur vlam van groei en goud, van gas, ontdaan. De…

Waar ik zit, rolt het park, hangen wielgeesten slierten ledlicht op. Ze fietsen uit het bladerdak een scootmobiel voor jou. Ze baardsappen op de meisjes, glossy glanzen. Het blauwe glas beschijt ontboezemd We laten Dionysos zijn broek, bezoedeld Dan neem je jouw riedels uit de doos weg. Later zit je op je bed, siliconen glijden langs ribben…

Het is een bijzonder gehucht Met huizen als nesten op palen Je hoort er verscheidene talen Geklepper, gezoem en gezucht Je vindt er de Hollandse lucht Je kunt er weer diep ademhalen In evenwicht brengen je schalen Je wordt door Petrarca bevrucht Het bloeiende riet en de kooi Zijn fuik om gevoelens vangen Zo breng je een Eden in kaart…

Een bladzijde vullen? Geen deur valt tot de eindeloze formule in het slot van een omhelzing willen klinken kozijnen vrijen En ik maar denken dat zij nergens over nadachten Ik doe het Was fietsen maar een woord als jij wat zou ik wielen op mijn podiumpje wat zou ik de dames en weinige heren vervoeren Het beest wil op de hoogte…

Welk lot wacht ons, wij arme stakkers ? Wij dichters , ijdele minnaars van het woord. ’t Is zielig, ja zelfs ongehoord Dat men ons indeelt bij de volksverlakkers. Men zegt: jullie zijn linkse rakkers. Wij dansen op een te slap koord. Maar wat mij nog het meeste stoort: Kritiek komt vaak van wapenmakkers. Ons oeuvre bij het leven AFGESCHREVEN…

Ik ging naar Bergen om de zee te zien. Ik zag de oude zee. Haar overgangen die elkaar telkens speenden in verlangen deden mij turen. Een minuut of tien dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken, mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd laat mij daar tussen haar onstuimigheid een beeld vernemen en mijn ogen blonken. Het was geen…

Zodra je baart, is daar het moederdier Dat op de hoek wacht om dan toe te slaan Het prest je om jezelf te laten gaan Het wist je uit, maakt daarmee goede sier Het zorgt, het zoogt, het regelt, is koetsier Van kinderwagen, bakfiets, komt eraan Gestormd bij ieder pijntje, elke traan Het troost bij dokter, boeman en barbier Zo heeft verdachte…

Waar land en taal elkander raken Carine Mette wordt verzandt een baken in haar vragen herderen sporen als een hond oefenen zwaluwen hun vertrek op lijnen waar was is ingehaald verdwijnen mensen in stervende woorden verliest oom Joseph gekoesterde taal koestert het nichtje zijn woordenschat waar gezocht wordt naar een raakvlak…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…