1943 resultaten.
de tijd is uitgemeten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 421 zacht klinken de seconden
de klok is blij
en wijst in uren aan
hoe ver het is
in vrolijk jou en mij
de tijd is uitgemeten
maar de wijzers
weten niet hoe ze
ons gaan stoppen in
het dansend liefdeslied
een koster in zijn
zomers korte broek
bengelt traag wat
donkere slagen in
een late avondgroet
jij bent lente daar…
het grijze sombert stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 456 ik was weer aan het strand
zag de hand van wind
in het afslaan van de duinen
het zand is hard en koud
meeuwen troosten zich met mist
die winter verre van ons houdt
het grijze sombert stilte
de golven rollen kilte
schuim wiegt wit en traag
de korte dag vandaag
maar als ik terugloop
zie ik de konijnen struinen
in het watertje van zon…
barst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 precies daar
op de scheidslijn van
kunnen en willen
gloeit de rode draad
in volledig bewust
aanwezig zijn
het sust geen geweten
vergeten daden vragen
toch hun tol
goedschiks of kwaad gedacht
bij elkaar gebracht
voelt alles als de diepte
van een grove barst,
traag en vol
met voeten in aarde
wars van wat je wilt
gilt het gemoed…
Klok
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 86 De klok knipt door
de ganse dag
verdeelt hapklaar
bros in brokken
‘t zijn voor vele
levens breuken
vol vierkwartsmaat
als dans of duet
een laatste traan
trekt traag een spoor
spat gevallen
tot slot uiteen
zuchtend zwevend
ga ik dan heen
wat was het waard
was de waarde
van wat ik daar
heb nagelaten
onbetaalbaar
mijn tijd…
met scherpe punt geëtst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.094 geopend
het licht nog fel
een schets
met scherpe punt
geëtst om tekening
te geven met reliëf
dat roze scheurt
vulbaar openbloeit
en in contouren groeit
van pijn naar samenzijn
creatie roept
de schilder als hij
zijn model verkleurt
en wegzet in een hoek
waar op de grond
de druppels bloed
nog zichtbaar zijn
de maagd droogt traag…
wat weten we nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 wat weten we nog
van varen op oceanen
van bloed
de rusteloze blinde wind
en onstuimige regens
van werelden die anders buigen
wat weten we nog van dingen die glanzen
maar binnenin duisternis bewaren
wat weten we nog van een ochtend
luierend in de rozenstruik
van een kersentak die aan
het raam klopt
de trage wind die vluchtig een…
Engel op aarde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 27 De vleugels tot stompjes verworven
niet bruikbaar op deze planeet
doet haar best om mens te zijn
maar acht zich niet geschikt
zij begrijpt de mensheid niet
ziet hoe traag deze leert
die niet voldoende lijkt te beseffen
wat nu echt belangrijk is
stort steeds opnieuw de wereld
in een malaise van duisternis
waarin welkome lichtpuntjes
soms…
de ochtend brandt tot middagvuur
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 39.799 de horizon vervloeit
verrimpelt traag een
kerktoren in de verte
de stilte rust en
geeft geluid een kans
om zich te laten horen
herboren dansen de insecten
plaag voor plaag voorbij
potten rammelen voor etenstij
de warme wind verdwarrelt
zomer tot orkaantje en verjaagt
pardoes een soezend haantje
als de zon de ochtend brandt
tot…
LAIS CCLVIII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 Donker en rood en traag gaat alles dood
in dit stilmondig begrepen heelal.
Van rot vergeven en van nijd en nood
klemt de mens zich vast in eigen val,
gefnuikte lusten in een tranendal.
Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal:
er hoeft dan niet per woord gedacht.…
LAIS CCLXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Zing
zacht de diepe golf, traag en monotoon.…
Klokken in 't avondgrauw
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.438 Hoor, ze brommen hol
in 't bonzend schomlen van de zware klepels,
en breken bronzen klanken, morzlen klanken,
die rollen traag, eentonig traag, en zweven,
en zich ontbindend dof en doffer smelten,
en sterven terendzacht door de ijle ruimte
met al het weifelachtige des avonds...
De klokken luien!...…
Maak de weg vrij
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 376 Traag
is vandaag
de bus en ook de tram
Traag is vandaag
ook de trein
en de taxichauffeur
die vriendelijk probeert te zijn
Met verdraaide stem
Waar wilt u heen
Of eigenlijk
Waar motdat naar toe
Kun je niet lopend
of met de fiets
want 'kben liever lui dan moe
Chagrijnig
was vanmorgen
de liefde
die naast me lag
Nog…
Bekende toestanden, gemengde gevoelens
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 202 De huiskamer laat alle hoeken zien
woorden vallen geluidloos op de grond
er hangt een schaduw over de wereld
trage lichtpuntjes aan de horizon.…
In mij, in jou
netgedicht
2.0 met 145 stemmen 70.607 Wiek je warmte - om mij in je zijn
onder je gedachten te laten kronkelen -
in een zinderend gewelfd luchtkasteel
dat zweeft in trage cirkels rond het deel
van de tovenarij waarin wij vonkelen.…
Lege pen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 990 Haar lippen zwijgen letters
van nooit gesproken zinnen
fluisterend ademt zij namen
in de onbeschreven lucht
Haar pen, zo ongeduldig
schrijft het pad naar het einde
traag loopt de gitzwarte inkt
op haar allerlaatste benen
Het sierlijke handschrift verandert
heel langzaam in letters van druk
woorden van wanhoop en weemoed
vullen de laatste…
Zomer einde
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.368 hoor de wind mijn lieve kind
luister bloemen fluister ruisen
langs de bladeren van papier
in mijn zomertuin van hier
hoor de tinkel van gerinkel
van de buisjes van metaal
mijn zinnen aan een touwtje
in de flonker van een vrouwtje
hoor de tuinfluiter zingen
de avond schemert kringen
en kleurt de tinten rood
als de zon traag vergroot…
vogelschrik
gedicht
4.0 met 19 stemmen 30.563 Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk
Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn halmenhoofd en armen
stokstijf van angst wijzen…
IJstijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 703 Als palmen op Spitsbergen
zo afwezig is haar blik
ze wil de ijzige koelte verbergen
achter gescheurde ogen vol schrik
Elke voetstap wordt moeizaam geplant
op de korst van de wond in onbuigzaam land
In het boek van veraf
kiert een helende ster
hier giert alles straf
elke zucht van zover
een bevroren zicht op het trage smelten
vergroot…
Tussen Het Hoge Riet
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 451 Zittend aan het water
tussen het hoge riet
werp ik traag m'n hengel
dít is, waar ik van geniet.
Kijk even naar de dobber
er zwemt een eend voorbij
ze snatert luid, pas op
ik heb jonkies achter mij.
Als 'n standbeeld staat 'n reiger
dromend aan de overkant
óf hij staat te wachten
op zijn lief...heel elegant.…
Woorden van gisteren
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 695 Traag wordt de waarheid,
lokt de dood in mijn hart.
Angst breekt vertrouwen,
sluit mijn handen vol smart.
Vochtig wordt de stilte,
heeft de liefde onteerd.
Zwart wordt mijn lichaam,
de duisternis daalt neer.
Door de woorden van morgen
bereiken tranen de nacht.
Door een onjuiste strijd
sterven mijn dromen zo zacht.…
de vader
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.802 groeien
en met haar groeit mijn angst voor eenzaamheid
nog even en ik ben die dame kwijt
soms kun je wijzers van de klok verfoeien
ze wil nog wel eens met haar vader stoeien
maar dat is weldra ook verleden tijd
het pad heb ik met liefde geplaveid
ik mag mij met haar stappen niet bemoeien
zo onvermijdbaar belt straks iemand aan
dan doe ik traag…
Eilandvulkaan
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 825 Zij is eiland
en altijd vulkaan
met witte wolken
die haar sneeuw
getopte kegel raken
zij verjaagt mensen
die haar bevolken
en die haar rode lava
laten braken
zij is ook aardevrouw
en haar hete zwavel
daalt traag en treurt
als gloeiend bloed
met sissende stoom
die mij huiveren doet
en mijn koude zee
verkleurt
zij is soms boete…
Wijsgeer
gedicht
3.0 met 78 stemmen 21.453 Een somber man
dus vaker blijer dan een ander
die bij het verkeerde uiteinde begon
want aan schone verwachtingen zit
geen reinigbaar handvat
wie misgrijpt houdt voor eeuwig
vuile handen
daarom de argwanende tanden
liever gezet in de pech
het neehoofd voortvarend geschud
zo oefent hij soms een trage
maar toch aanstekelijke danspas
tussen…
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 887 zacht sissend opengaat
midden in de nacht op de grens tussen
Irak en Iran ergens, identiteit gevangen
op de grens van huid en ondergoed vastgespeld
Een denkbeeldige lijn
tussen moederland en vaderland
de vrieskou van de woestijn
IJspegels en sterrenlicht
maken de morgen mogelijk
Terug en weg naar Nederland
het hart zucht, klopt traag…
Het Ziekenhuis
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.078 Mijn pols die loopt te traag,
terughoudendheid wordt ontbloot
Zo kwetsbaar als ik wil,
de manier tot overleven.
Zeg ja tegen elke pil.
Tegen alles wat jullie geven..
Daar lig ik dan..
Met zusters als dienaressen,
de dokter als adviseur...
Met scherp afgevuurde levenslessen.
Het ziekenhuis blijft superieur....…
Als ik later groot en pappa ben
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.216 Nu is alleen vooral de vraag
Hoe later pappa dan gepast
"Dat mag niet" nog zeggen kan
Ik sta op, een beetje traag
En trek Dick Bruna uit de kast
Oreren; komt er later nog wel van…
Tussen dromen en de zee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 539 rond weergekeerde hielen
rimpelt het water
wanneer ik de rust liefkoos
van luie lentedagen
en iedere gedachte
die ik in mijn strandtas wil dragen
langs voorbij zeilende
woorden en kuierende lippen
vangen schelpen
het maanlicht
die als mijn schaduw, zo traag
dansen en draaien
ik lees vogels en bloemen
in duinzand en wolken
pluk…
Verledenflits
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 588 De nieuwe brandweerauto
wordt geplet onder het trage fietsvoorwiel
van een opgeschoten buurjongen. Tranen
dringen voor, staan in de allereerste rij,
wanneer terug naar nu zijn motor start.…
Hond
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 918 De zon worstelde met de zee,
overwon
en kroop traag tegen de witte muren op.
De wijn beukte na in mijn kop,
het zonlicht sloot mijn ogen
en ik besloot terug naar bed te gaan.
Ik stond laat op die middag.
De zon worstelde met de bergen,
verloor
en zonk weg in een zwart dal.…
waterketting
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 577 Tergend traag, druppel bij druppel
zuigt het water zich vast aan
de schakels.
Die geven het aan de andere
aaneengeschakelde halve manen door,
tot ze zijn aangekomen in een
houten ton, of op het slurpende gras.
waar de planten hun dorst lessen en
de zonnestralen de waterparels
als diamanten doen schitteren.…