Alle inzendingen over lichaam

Een staat van wakend slapen je bent er wel maar toch ook niet je ziet wat je droomt tegelijkertijd besef je: dit kan niet. Je slaapt in je droom of was het net andersom je weet dat het niet echt is maar toch kom je niet bij uit die woeste razernij. Je bent een oneironaut niet wakker maar wel bewust een reiziger in je eigen droom die…

Ik was hier niet als ik het antwoord wist Geleerden zullen zich ook nimmer wagen Aan zelfs voor 'n dwaas te vage levensvragen Dus ga er maar van uit dat je niks mist Je kunt wat over Plato door gaan zagen Of over Zen, Adwaita of Brahman Maar laat de Veda's en Vedanta's staan Dat is elixer in die donkere dagen Nee, 't valt niet…

Hoerwel ze nu meer van de aarde is, zit haar lichaam nog vol verhalen, wel is het moeilijker ze te lezen, steeds onduidelijker worden de signalen. Maar haar rusteloze ogen liegen niet, haar stem, nu haperend en krachteloos, kan niets verbergen, met heel haar lichaam laat ze zien dat ze verdrietig is, blij of boos. Toch zijn het vooral haar…

Dit woord heeft zijn gezicht verloren, de ruggengraat is weggehaald, het lijf gevild, met onbetaald verlof het hart, de adersporen zijn droge bedding geworden van een verlaten maanlandschap. Wie hier gaat vissen voor de grap vangt bot en beenderen, verdorde. Het is de geest, de inspiratie, die mist, spieren en weefsels trekt over de letters…

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Het opstaan, het baden en voortdurend het gaan van jou. Het is laat en ik zeg dat ik plaats maak, er is geen tijd om te rekken als tijd. Met lange nagels kras ik zigzag over de lakens en een ooglid trilt. Er is een ogenblik. De man ontwaakt. Hoe val ik in het licht? Je draait me in de leegte van een bed. Terwijl: binnen de…

Een voetbalknie een tennisarm Een hernia een endeldarm Die werden tijdelijk verdoofd Door 'n Indianenopperhoofd Een wonderdokter die masseert Waardoor het kniegewricht opveert Een wondgenezer die direct Een arm rechtzet die was verrekt Een chirurgijn die alles wist Als therapeut en internist Was huidarts in een vorig leven Reïncarneerde…

Het hoofd, een benen doos waarin wat wij zien als het hoogste, kroon op de schepping: hersens het uitgespogen kauwsel van de goden, de schedel kwispedoor, waarin een grijze kauwgom of stinkende pruim --------------------------------------------------- uit: Van cadmium lekken de bossen, 2002…

Als m'n bloed er net zo 'uitSPUIt als de clientvriendelijkheid 'all in', alhier aan de SPUIstraat in Amsterdam-Centrum dan komt het goed Lekkere koffie!…

De wereld weerspiegelt alles van iedereen, maar gelukkig zien we er maar weinig van Behalve helaas de koningin die elke dag aan schoonheid wint Maar jonge mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in…

Een toevalstreffer heeft u samengesteld. De goede god deed niet meer moeite: u kan denken zonder plectrum! Een dikke handicap ligt dichtbesloten onder uw firment. Rusteloos komt hij. Volumineus droomt hij... Die avond verzekert hij met getrokken gitaar de menigte heesschreeuwend: 'Onder dit voltage een héél zacht ijlend lichaam…

de chirurgijn betreedt in koelen bloede het anatomisch theater geruisloos gaat het beademde corpus onder zeil als zaag klem schaar tang het vege lijf invaderen met de precisie van een horlogemaker snijdt hij in de menselijke huid het bloed kruipt waar het gaan kan ontleedkundige lessen zijn geleerd het corpus door een andere…

in mijn leven heb ik menige drol gepleegd geplast hele beken tranen slijm en zweet en bloed geplengd om van het braken en het speeksel niet te spreken het opus voorwaar geen meesterwerk maar toch het vage spoor van mijn bestaan een oeuvre van secreten ik heb mijn best gedaan gerust is mijn geweten…

Als het van onderen goed zit Zit ‘t goed door goed ondergoed!…

Zolang we niets vergeten, gaat niets verloren. Laten we dus vergeten, maar alleen zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen - daar, zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in? Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk - zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm…

Bloot in mijn nachthemd voel ik nog steeds zijn handen -- nog steeds zijn adem.…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

Door daling der dagen drijft doorgaans de donkere desem dwars door dunne en droge derma Dwaalspoor doorheen dikke donderslag darmen druipend door duistere depressie dagen Doe dan driemaal daags dertig dure dragees deskundig en degelijk dooreengeschud Danwel dertien druppelsgewijs deponeer de doos daar in 't depot…

Toen ik een kleine jongen was ging ik 's avonds liggen tussen de koude lakens. Mijn bed was groot en wijd als de wereldzee, daar lag ik lekker als een opgerolde slak. Maar later werd mijn lichaam groter en harder, en wanneer ik nu mijn benen strek dan slaat mijn harde hoofd tegen de planken. O, ja wanneer je groter wordt stoot je je hoofd tegen…

Mijn geschaafde knie bloedt, ik blijf ernaar kijken -- zo mooi rood is het!…

Het lichaam is een eenzaam ding met plasma, beendermerg en smeer en kleine holtes vol geheim en drie, vier klieren voor plezier. Het kreeg twee handen voor iets liefs, maar zelfs twee handen zijn alleen gehoorzaam aan het protocol van een of ander kolderdier. Een koningsvaren heeft nooit last van blinde onderdanigheid, maar halzen willen…

In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen Normaliseerders en optimaliseerders Kortom vetkleppen en juggernauts Het postmoderne heeft geen plek waar De lijven het ijzer nog voelen spiegels exact en bepalend Keurslijf en houding bewaken Men gaat af en aan sleurt de kar Een rondje en wankelt naar huis toe Om te eten te slapen genezen…

Discussie laait weer op We dachten het is passé Geen item meer vandaag Abortus is accepté Baas in eigen buik roepen vrouwen weer in koor Mannen hoor je weinig Al schrijven ze er wetten voor Bolle Dolle Mináá’s Waarom was je bij de daad met vrijwillig ontvangen zaad even niet de baas?…

Ik ben in bergen geboren Uit gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar…

lief lijf elke ochtend trek ik jou aan de pasvorm iets te strak je bent strijdtoneel van milde ziekten tijdelijke oefenruimte voor gierende gitaren en steeds vaker klassiek geschoolde strijkkwartetten alles wat ik nu lees heeft iets tijdloos Dante en Milton naast het sportveld hangt een verlept affiche ‘Jezus komt terug’ een hond loopt…

Ge weet, de heelkunst is van alle tijden En als cliënt in dit genezensuur Wil ik een kleine meditatie wijden Aan zietekiemen zonder wellnesskuur Bij ons is heelkunde op Kos ontstaan Hippocrates brak er genezend baan Nu treft men enkel witte jassen aan Geen doekoen of mwandishi of sjamaan, Tussen ons gezwegen en gezegd De wonderdokters…

Is hij onzichtbaar, anonieme burger die vergeten is zijn nummer te trekken bij de Apotheek voor zijn medicijnen hij heeft geen haast het beste gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit…

Op herinneringen drijf je naar de zee via de rivier die men het leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso…