Alle inzendingen over welzijn

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast. En zo genoten zij dag en nacht van wit en van stilte en water…

precies op het moment dat hij besloot de brief te gaan posten viel er een brief door de bus, geheel gelijk aan de brief die hij wilde posten, hij was zelf echter de afzender niet en toch was het zijn handschrift of was hij toch zelf de afzender? precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde…

Neem gij het leven Zoals het is - Een beetje onrechtvaardig, Een beetje boosaardig, Maar ook wel eens aardig En soms lang niet mis! Leef gij het leven Zoals het gaat - Niet al te opzichtig, Niet al te gewichtig, Een beetje voorzichtig Dan is 't niet zo kwaad! Houd gij het leven Bedaard in het oog - Toon gij u krachtig, Uw doel steeds…

Wat weemoedig opgestaan, een depressie lijkt te komen ik voel het aan mijn ogen dus laat ik 't water stromen Geen blije dag in 't verschiet en de stilte laat me varen ik zie het niet meer zitten, voel me gevangen door de jaren Starend naar mijn kerstboom, wat flikkeren die ledjes raar... mijn boom die staat niet recht en zoekt steun…

Het leven waait verwachtingen doorgaans niet vanzelf aan weten wij met de wind tegen en betraand gezicht moeizaam in ogenschouw te nemen het leven laat de hemel soms scheuren om het geluk beter te zien in kleuren kijk maar.. met zijn sprankelende ogen die bij hem horen, lacht je kleinkind weg je plots minder grote zorgen.. naar…

Traag gaan mijn gedachten bij de al maar koude windvlagen, het op en neer gaan van de boot doet het peinzen verzachten. De roep van de stern zwevend op ons innerlijk gevoel geeft waardevol een betekenis, dat gedachten op kunnen komen die niet in woorden zijn te vangen neerstrijken op het gemoed en dansen.…

Als het visje leit gevangen Daar het nooit te voren lag, Straks zo krijgt’et groot verlangen, Om te wezen daar het plach; Maar een ander, afgedreven Van de Maas of van de Rijn, Komt ontrent de fuike zweven, En begeert’er in te zijn. Wie heeft vreemder ding gelezen? Nooit en is de mens gerust, Is’et niet een zeldzaam wezen? Niemand heeft’er…

Het was niet onaangenaam, beroemd zijn. Men hield de deur voor je open, men schudde je de beide handen tot vervellens toe, prees de boezem van je vrouw, je had altijd plaats op trein, tram en bus en hoefde die nooit te nemen, de citroenen in de buurtwinkel waren eensklaps gratis, net als het expresso-apparaat twee deuren verder en de…

Kijken Naar De ander Wat wil De ander Wat heeft Hij nodig Luisteren Naar De ander Zorgen Voor De ander Ik was Daar Altijd Mee Bezig En nu Ik leer Voor mezelf Te zorgen Leer ik De ander Meer los Te laten…

Anders dan eerder in verlangen komen de jaren gestaag op gang, onvermijdelijk verloopt het leven met tussendoor onzekerheden, een onaanraakbaar waarmerk schemert haar beloften door bij het ochtendgloren, haar zingeving heeft geen maatglas nodig voor het zichtbaar worden van verbintenissen met een kostbaar blijvend heden.…

Achterover dit hoofd, vrij de keel, de kin hoog in de lucht, ik hang nog niet, ik speel maar wat. Waarom zo bang en zo gespannen, doodsbang voor de boom die wurgt en voor de struik die wondt? Weg van toezicht, uit het gebied van achterdocht kreun ik het uit: er is voor mij geen therapeut. Ik kan niet rusten in de onbeheerde tuinen die…

Wat geef ik om een werelddeel? ’t Is mij te groot, ’t is mij te veel! Dat éne land is mij genoeg, Waar mij mijn lieve moeder droeg. Mijn vaderland, mijn vaderland, U blijft mijn hart verpand! Wat maal ik om de grote stad? Ik ben ze moe, ik ben ze zat! Mijn needrig huis, mijn lief gezin; Daar leef ik en daar zweef ik in. Mijn eigen haard,…

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert staat de maker geledigd op van zijn tafel hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam op de sierbestrating zieltogen de bladeren verlost van hun zomer, de windengel hurkt in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is dus vredig de avond vol afscheid en oorlog wereld waarheid en liefde…

‘Laat ons toch nimmer het leven vergallen Door over steentjes en strootjes te vallen; Hij, die te prikkelbaar is van natuur, Wordt licht geschuwd als een lastig gebuur.’ ‘Is het dan raadzaam naar slangen te peuren? Brengt het geluk aan om alles te treuren? Leert om ons heen niet de lieve natuur: Leven is liefde, hoe kort ook van duur…

Wees niet bang Ik blijf dichtbij Dit gaat voorbij Ik sleep je door de bagger heen Naar de overkant Pak mijn hand Door de catacomben Van de duisternis Angst, verdriet Verbintenis Ik blijf dichtbij Wees maar niet bang Dit gaat voorbij…

Die ijskoude hand hield de luchtweg in zijn greep door zout water overmand lag ze laveloos op de valreep Geketend door de zwaartekracht Het onvermogen tot bewegen Brand als het hellevuur van de hogere macht Vormt littekens voor het leven Zie daar, voor het oog zo klein de resultaten van het rouwproces Gewist in het uur van de maneschijn…

verborgen in een hoge kamer met het uitzicht op wuivende bomen geprangd tussen witte muren het lange licht te vangen voor de nacht gaat komen gedompeld gedurig onder de duur der dagen geduldig staan als een paard in de avond ------------------------------------------ Uit: 'Herkenbaar als lente', 1981.…

Donker hing de vlier te trossen, koolzaad geel te geuren. Tussen distels fladderden de witjes Leverkruid en wilgenroosje broederlijk ineen Kamille roerloos op het pad afgewisseld met gedroogde paarden keutels Ganzen vlogen op en krijsten, pispotjes kropen hoog in netels, in riet, in wat maar houvast bood Oudgerimpeld de wilgenstammen, waaraan…

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…

Krijsend kwam ik ter wereld Alhoewel het ook in de baarmoeder Voor mij geen pretje was Vader kwam te vaak en tot het laatst langs Hoe ik dat weet? Dat weet ik niet, dat voel ik! En dat gaat veel dieper Krijsend ga ik ook de wereld verlaten Zelfs als dat met euthanasie is Want dat is ook geen pretje Vader in de hemel wordt er voor mij gebeden…

Zie ze schuifelen langs de rekken, als een schaduw: grijs en anachroon, volmaakt vergroeid met haar rollator valt haar traagheid uit de toon. En ook... gedachtenpauzes die steeds langer worden, dat zie ik wanneer ze hinderlijk en schuin voor de zuivel stationeert en wellicht denkt; wat doe ik toch verkeerd. Thans aan de kassa kijkt ze…

O nacht, bevestig dat ik leef, ontken dat ik gelukkig ben, sta toe, dat de liefde mij bijstaat, dat ik wakend het slapen herken. Als ik van wolken en nevels niet weet, als ik neig naar wat niet is te vangen, is, wat mijn lichaam is, dood. Nacht, ik kom om van verlangen.…

Vrede, spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moeden en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween! Vrede, daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen…

Ik kwam gek uit de hoek. Ik struikelde over mijn woorden. Ik zei maar wat. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik zei niks. Ik sloot me aan bij de vorige spreker. Ik had kapsies. Ik was onzakelijk. Ik had geen geld. Ik had klamme handen. Ik schaamde me. Ik had geen geduld. Ik was naïef met wijven. Ik kon niet dansen. Ik was stug.…

Zingt ze mee dan zingt ze zachtjes fluistert haast als briesjes wind kietelend in mijn oren die mijn ogen laten horen anders dan ik zie De lente komt eraan…

Wat zou ik op doen? Leed en ongemak gaan lijden? Zien, wat mij niet en kan verbeet'ren noch verblijden, En horen wat mij spijt, en ruiken wat mij kwelt? Neen, 't nestje waar ik lig is min noch meer gesteld Als waar ik twee maal drie en nog drie maanden in lag, Eer dat ik schreiend aan de tepel van de min lag: Ik lig warm, ik lig dicht,…

Ik was vier en viel met mijn scooter van de trap met de marmeren tegels bij ons in de woonkamer en ik viel hard en met mijn hoofd omgekeerd op de tegels en ik gilde en mama zag dat er bloed uit mijn hoofd stroomde en mama gilde en ik gilde en mama rende de straat op om hulp te halen en het deed nog steeds pijn en onze Egyptische overbuurvrouw…

'Mijn ideaal van zaligheid en deugd, 't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,' - Zo spreekt de roos - 'is een kortstondig leven, Vol kleur en geur en tederheid en jeugd.' 'Is dàt me een ideaal!' - spreekt de eik - 'Geneucht, Te zien geslachten na geslachten sneven, En eenzaam, boven lot en dood verheven, Te staan in statige,…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…