Alle inzendingen over /papier/vuur

zover, daar ga je dan op reis zonder mijn problemen ooit droomden we er van om dat samen te ondernemen Maar jouw geduld is nu op praten heeft totaal geen zin meer woorden hangen in hun strop het is te laat voor een ommekeer Het ga je goed, mijn lieve schat denk aan mij bij volle maan ondanks alles moet je weten dat ik voor jou door het vuur…

Tussen de kerkmuren met glas in lood scheen de zon over ons achter de kerkdeur bevonden zich de beelden en de wierookgeur en dat alles heelde voor mij door jouw aanwezigheid, werd ik ingeleid in een nieuwe tijd tussen de kerkmuren zag ik jouw blik naar mij en laaide in mij het vuur op.…

kracht die mijn leven leidt; meer nog stuurt in de richting van ware Ontgonnen liefde slechts voorzien van nieuwe kans van verdriet ooit aangedaan 'n Liefdes-aria Zangstuk met begeleiding vol passie met massage Jouw kus beweegt na Op mijn tong van die avond heerlijk tussen jouw dijen Stimuleren wij prikkelen, moedigen aan het VUUR…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

Terwijl ik dacht dat alle pijn die ik voelde en de moeite die ik nam ik toch niet verder kwam dan die ene straat of steen elke seconde of elk uur proefde ik desondanks het vuur van mijn ziel dat me verder bracht en zorgde dat ik niet bij mijn pijn neerviel.…

Het Godsgeloof is weer in kaart gebracht Een kwart zegt helemaal niet te geloven Een ruime helft ziet vaag iets, ergens boven De rest vertrouwt nog op een God met macht En hoe is nu de visie op de Hel? Heel breed gedragen: die gelooft men wel…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

Het vuur knettert laait het rook dwarrelt door de lucht Een indringende geur het vuur dempt je humeur gedachten staan stil opgaan in de sferen het vuur stemt je tot mediteren Laat je voelen dat eindigheid er is het vuur dat blijft branden voor altijd geeft warmte daar waar je in kou lijdt een geborgen gevoel bij eenzaamheid…

Hij heeft een heel kort lontje en zijn tenen zijn te lang. Je hebt hem zomaar op de kast, daar zit hij hoog en droog, maar houdt zich aan een strohalm vast. Zij steekt haar neus steeds in de wind, al loopt dat dikwijls in de soep. Dan zit ze met de handen in het haar, waarbij ze zelf haar boontjes dopt. En schrobt dan maar haar eigen stoep…

Wanneer zijn verzen zwart op wit, zijn diepste ziele roerselen in snippers vermalen tot pap verworden, om papier te leveren voor een andere dichter, wiens stem niet gehoord, wiens roerselen niet gezien en wiens verzen niet gelezen worden.…

Gij zijt losgehaakt van het papier, dat u gebonden hield aan lettertekens, die tesamen stonden om wat zij wisselend van u bevonden; spel door zichzelve ritselend bezield tot zoveel vuur, dat er geen vezel blijft tussen wat is en wat er over schrijft.…

de lades zijn eruit getrokken hun gif spreidt wanhoop rond verborgen nood valse papieren wimpelen vertrouwen weg, zelfs nu; na vijftien zomers en een arm vol dood wanneer vuur de uiteinden likken zou, zou ijs verschijnen uit hun kou, verdwaald door harde leugens eerdaags moet de inhoud sterven in een oude doos maar eerst pak in mijn…

Slijp de nachten met de pennen van ieder uur onthult door de steen van slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld door een druilerige dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

de nacht haar melkwitte huid plooit in het alsmaar wegvallend licht luister mijn koninklijke bruid; uw zomer is niet meer, de rek is uit u lendenen – wat u nog rest zijn de uitgesproken woorden te beletteren op het ranke papier…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Hallo meneer papier, Zegt meneer de stier. Ik waai gewoon een beetje hier, Zegt meneer papier. Meneer stier zegt, Wat stinkt het hier. Ja inderdaad zegt meneer papier. De meneer stier zegt, Ik weet het al de poep van mij ligt hier.…

Men kan geen pijn met venijn bestrijden als woorden mijn ziel gevangen houden Mijn handen zijn als perkament Mijn tranen vloeien als inkt op een oude huid die de winter draagt als een koude jas Kan ik schuilen achter een papieren muur? Of in het vuur der waarheid dat smeult op een zwakke plek?…

Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een bootje van Zodat ik deze kan laten varen zover het maar kan Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een vliegtuig van Zodat ik deze kan laten vliegen met een onbekend bestemmingsplan Ik zet mijn zorgen op papier en verfrommel deze tot een prop Gooi het in de prullenbak en weg is al mijn getob…

Door woorden op papier gevonden Door woorden op papier verloren Herinneringen verkreukeld Jij heb het niet als volwassene aangepakt Maar het heeft mij wel als volwassene aangegrepen.…

Slijp mijn nachten en de pennen in elk uur, wet de tijd op slijpers steen, verscherp het drijvend vuur op anoniem papier, heb geduld met de nog verszinnen dag, al lijkt die te zijn gehuld in sluiers licht, waarin de tranen net zijn opgedroogd, waar de inkt in de as van memoires is gedoopt, en schrijvers stem en avontuur…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

Omdat Nederland op papier een van de beste voorhoedes heeft, werden de kansen om Europees kampioen te worden hoog ingeschat. ------------------------------------------- Ach, was een voetbalveld maar van papier, Dan liet ik mijn humeur niet zo verpesten, Want op papier zijn wij gewoon de besten, Wij zijn de kampioenen op A4.…

Krabbels op papier Krabbels in de wind Van lang vervlogen tijden Die je niet verdringt Krabbels op mijn lijf Krabbels op papier Jij bent nog steeds daar En ik ben nog steeds hier…

Zo ’n nieuwe prent geeft nooit meer dat plezier Dan vroeger een bekeuring op papier.…

We spraken in het zwijgen met woorden geen klanken of weergalmingen met woorden geschreven op papier die evengoed met andere woorden gewist konden worden vergeten met woorden worden toen sloot je het verhaal zoals bleek je papier was op vereeuwigde woorden worden gehoord het verhaal op papier verteld maar de woorden klinken in mijn…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur in ongeduld, aangescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op verguld papier, waarop de verzonnen tranen van een verjaarde zon terugvloeien in de literaire pot waaruit alles al is gedoopt, die inkt nimmer drogen zal, opnieuw z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…