Netgedichten

netgedicht (nr. 37.457):

het ranke papier

in mij is geen poëzie verrezen
‘k ben slechts wat as
en steeds op reis door het vuur
dat mij niet doodt

zie hier, ik draag de dag voorhenen
nog in mijn hand

‘k laat niet los al zou dat me wel
verheven, verheven bovenal
in de zocht van elk gewoontedier

neen, laat mij maar
mijn eigen piraat wezen

die zijn bonte kleuren
schouwt zoals de nacht haar
melkwitte huid plooit in het
alsmaar wegvallend licht

luister mijn koninklijke bruid;
uw zomer is niet meer, de rek
is uit u lendenen – wat u nog rest
zijn de uitgesproken woorden

te beletteren op het ranke papier