het ranke papier
in mij is geen poëzie verrezen
‘k ben slechts wat as
en steeds op reis door het vuur
dat mij niet doodt
zie hier, ik draag de dag voorhenen
nog in mijn hand
‘k laat niet los al zou dat me wel
verheven, verheven bovenal
in de zocht van elk gewoontedier
neen, laat mij maar
mijn eigen piraat wezen
die zijn bonte kleuren
schouwt zoals de nacht haar
melkwitte huid plooit in het
alsmaar wegvallend licht
luister mijn koninklijke bruid;
uw zomer is niet meer, de rek
is uit u lendenen – wat u nog rest
zijn de uitgesproken woorden
te beletteren op het ranke papier
Geplaatst in de categorie: filosofie