Alle inzendingen over 'n Traan

geef hun weer namen geef hun 'n gezicht na een zee van tranen in 't vroege schemerlicht breng ze daar waar men reikhalzend op wacht geef hun weer namen geef hun 'n gezicht breng de gezinnen weer samen voor 't rode avondlicht…

in 'n mist van tranen zoekt zij naar een begin waar is de tijd van rust en liefdevol samen zijn verdoofdheid maakt zich meester van haar zodat ze ongemerkt verdwaalt…

Trilling van 'n lip toont 'n emotie ogen zo strak geen traan die ik zie Gevoelens tonen nooit 'n sterke kant is ook nu afwezig je slikt en vermant Woorden verzwegen zinnen niet gezegd waarom nog uitleggen kritiek ? onterecht ! Kijk nog eenmaal om doe de deur zachtjes dicht vanaf nu is mijn blik op de toekomst gericht…

Een traan biggelde langs m'n wang omlaag En vond zijn weg naar het diepe dal Opgejaagd door m'n geweeklaag Geen tijd voor herstel na de rauwe val Stuitte hij op een zaadje in de grond Omringde het even met z'n vocht en zonk Daarna was 't een kiem die daglicht vond En mij als bloem opnieuw geur en kleur schonk…

Al pratend weef ik je tranen tot een geheel begeleid door jouw meesprekende ogen de gedachte hieraan brengt mijn twijfelen danig tot bedaren jouw tranen zorgen voor een speels schimmenspel adembenemend wat ik voor je voel jouw puurzijn ongelogen zo,n dierbaar gebaar sleept mij erdoor…

pluk de dag als het effe kan tover een lach op je gezicht over die traan op je wang lukt elke dag met 'n gedicht van www.gedichten.nl voor je geestelijke energie, zeg ik: "DOEN"!!…

als we niets zeggen is dat weer iets zo zoeken we naar het niets wat altijd weer iets is: n i e t s zoveel andere letters kunnen dat kijk naar de regen en naar een paar tranen…

zo jong als zes was zij allang niet meer bij de zoveelste keer dat haar moeder werd afgetuigd nam zij een besluit genoeg is genoeg in tranen belde zij de politie en deed verslag van hetgeen er zich afspeelde zij vocht als 'n leeuwin voor haar en haar zusjes niet als 'n zesjarige maar als een redster in nood die zorg zou dragen voor…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht, je weet dat je gaat verliezen, toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten, je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden, je moet nu de hoop laten gaan Tranen in m'n ogen, tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen, wanneer jij er niet zal zijn.…

Soms doen woorden mijn gevoel tekort Kijk dan in m'n ogen en hoor wat ik je zeg Soms doen woorden mij laten lachen Kijk dan in m'n ogen en hoor hoe ik lach Soms doen woorden mijn tranen vloeien Kijk dan in m'n ogen en zie waarom ik huil Moeilijk, makkelijk mens?…

zo'n balkenende op z'n gemak van de hak op de tak bij de haard in Beetsterzwaag buiten waait de wind alles komt los ijs breekt met woelige gebaren de gulle lach zonder bedaren zoals bij matthijs met grote tranen z'n dochtertje de hele klas och arme arme woutertje bos verkiezingen al verloren lauswolt gorter zonne-gloren…

ik ben soms zo kapot ik moet opstaan ik weet het maar wie weet mijn verdriet niemand weet dat en hoe erg het is dat mijn lief zomaar is weggelopen maar vermoorden kan ik haar niet dan maar mijn m'n dochter en m'n zoon en mezelf erbij en dan hang ik daar met bloed zweet en tranen of zoiets ik drink teveel en ik mis mijn vrouw en…

Nu..voel ik nog diep van binnen leegte, pijn, een open wond `t bleek `n einde van beginnen toch blijft liefde ons verbond. Mijn ziel dwaalt rusteloze wegen verblind door tranen, zonder zicht `k voel me zo hopeloos verloren zoek tastend `n uitweg naar `t licht.…

Nu zit ik hier met m'n verdriet. Waarom koos je voor haar? Je was toch mijn minnaar? Naar al m'n vragen en al die tranen was je antwoord 'Het werd tijd dat we iets ondernamen.' Maar je vergeet de woorden die je me laatst zei... 'Jij bent echt alles voor mij!'…

Hoe kan ik helpen jouw tranen te stoppen? Wat moet ik zeggen als woord van troost wat kan ik doen om jouw pijn te verlichten wat.......? Zoveel vragen maar geen antwoord. Alleen 'n luisterend oor kan ik je bieden.....…

Zij staat op 'n bijna verlaten perron Op 't punt van vertrekken In haar koffer meer verdriet Wie heeft haar door? Haar tranen zien wij niet Ze trekt liever gekke bekken Stapt op de trein Lijkt joviaal te groeten Maar in 'r gezicht met duizend sproeten Trekt mascara 'n bijna onzichtbaar spoor.…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht je weet dat je gaat verliezen toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden je moet de hoop nu laten gaan Tranen in m'n ogen tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen wanneer jij er niet zal zijn het einde is…

elke keer weer elke keer als ik online ben dan zie ik die titel ....IS EEN BOERINNETJE dat omdat ik haar blokte omdat zij mij uitschold m'n leven verpest ik zit hier met tranen ik kan niet meer rijmen niets lukt alles MISlukt!…

Menig traan laat ik weer gaan nu kinderen walvisburgers gaan serveren zullen ze het nu nooit leren dat is toch niet normaal straks eten we met z´n allen bloedkoraal.…

Je hoort zo vaak, zo veel we hebben zo gelachen we hadden zo'n lol we kwamen niet meer bij Je hoort zo weinig, tot niet we hebben zo gehuild we hadden zoveel tranen we konden niet meer stoppen Maar Jantje lacht, Jantje huilt die horen onlosmakelijk bij elkaar Dat zegt niet m`n verstand dat zegt mijn gevoel!…

Als een dauwdruppel in de vroege morgen valt een traan uit mijn ogen, onderweg naar jou Afkomstig van de gesloten oogleden zal deze kleurrijke parel als een vochtige sluier op jouw breekbaar hartje landen.…

Het vallen van de blaadjes zie ik met lede ogen aan regen valt samen met tranen die ik nu laat gaan alles grijs en grauw geen straaltje zon geen stukje blauw in nevelen gehuld verstrikt in m'n cocon wacht ik met geduld op een nieuw seizoen die m'n herfstblues doet verdwijnen en de zon voor mij weer zal schijnen…

ik dacht dat je vertrokken was in de stilte van de nacht we hadden zo'n ruzie gehad ik had het al verwacht na alles wat ik je verweten had was het begrijpelijk dat je was weggegaan maar de tranen sprongen in mijn ogen toen ik je 's morgens voor het bed zag staan…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

wat is er nodig om te begrijpen dat tranen rollen in het niet nu jouw lichaam ho zegt je 'n tik kreeg van het leven raakt het diep tot op het bot blijven wij ondanks de scheiding levenslang verbonden…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…

straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst in 't Groene Boekje, maar ergens in een hoekje weet ik er één te staan die weigert zich te conformeren aan wetten die de Hoge Heren over hem uit hebben gesmeerd Die paardebloem, onaangepast aan onze nieuwe spelling, verdedigt daar de stelling: 'ik ben uniek, nou N!…

Als ik het nieuws van vanochtend weer zie proza met pravda geen grein poëzie krijg ik de kriebels en overal jeuk en zin om te emigreren misschien naar Portugal misschien met jou maar hoe dan ook naar een warmer land waar men sans problème zonder blikken of blozen ongezien heel gewoon z'n kont nog kan keren naar een land zonder…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…