Alle inzendingen over OR ironie

Daar komt al een beeld en het beeld zegt dat ik je belichten moet, al spring ik daarbij in zoiets algemeens als water misschien wel op een rots, geen ironie, rechtdoorzee, niet dat dociele, en geen zwembandjes, we willen: echte golven!…

M'n liefje en m'n duifje kent u wel Ik las Op weg naar d'hemel fanatiek Hij schreef verhalen voor het jonge grut Maar ook romans - suspense, verrassend plot Sarcasme, ironie - z'n toon was vlot Al fantaserend in z'n schrijvershut Kiss Kiss Someone Like You Only Live Twice Helaas, zijn filmscript won geen Oscar-price…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

heb mezelf bekeken in dit nieuwe jaar maar zag geen enkel teken van opbloeiende schoonheid daar een stukje ironie en valse treurigheid omdat ik ondanks alles deze leeftijd heb bereikt wees blij met mij want ook jullie zijn de echte overlevers van alle generaties genengevers wij zijn het surplus dat de mensheid heeft kunnen genereren…

Met de humor aan z'n linkerpink, ironie op beide wangen en goedlachsheid om z'n nek beent hij door de weke aarde... Met een arm vol groot gezag, een stem die slakken doet springen, zal hij in hachelijkheden onverbloemd zijn lichaam lenen aan onooglijken, geringen.…

gevoelens zijn decor ze kleuren met verschijnen in belichting zullen ze verdwijnen dan gaat haar stem weer voor ze spreekt van echt terwijl jouw emoties figureren de sterkste zal triomferen ze weet van goed of slecht jij ziet publiek dat hunkert van verlangen maar je laat de liefde zich verhangen in een strop verdriet zij lacht om ironie…

De roep weerklinkt dat allochtonen die lastig zijn voor onze natie tot in de derde generatie in 't land van herkomst moeten wonen Zo zullen we wie niet kan integreren eerst elders eens manieren leren…

Het meisje opgezweept, muzikaal paard van een gedegen stal: ja mijn moeder en mijn vader ook jazeker als het raam open stond en de geuren van de klanken als grashalmen binnen kwamen zweven zo einde zomer… Het meisje moet van alles, om iedereen om kijkers en vooral om ouders die zo rusten op haar schouders. Het meisje moet en weet dat…

de bomen op de weg geplant en altijd op de verkeerde plekken in de verkeerde tijd en aanwezig waar niet verwacht. Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies. Kortom te licht bevonden niet representatief…

zij lachte op die manier van pak me dan als je kan zij lachte van ik speel met je speel je mee? verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…

Bliksemende orgelmuziek vormt de achtergrond voor een ondergronds paar schaterende botten Met z'n hand al aan de afgebladerde deurknop blijkt hij ineens net te diep doorgedrongen in die betonnen tuin Opnieuw stelt hij zichzelf die bezwete vraag wilt durft en doet hij het wel? Plots verzonk hij net te diep in 'n kleverige angst…

ach u wilt verrast worden aan het verkeerde adres meneer mevrouw een dichter is een kringloop van papieren genieen gerecycled verslonden verteerd en uitgebraakt duizend maal het wiel opnieuw maar dan net even anders u wilt geraakt worden maar u bent allang niet meer gevoelig voor kwetsbaar heden zeker als ze niet de uwe zijn wat raakt u…

uit deze opsomming van woorden ontstaat een professioneel gedicht ik zou het maar volgen immers het is aan u gericht met enige allure durf ik trots dit in te sturen niet dat ik word betaald of een ander mijn deskundigheid bepaalt nee, dit is hèt gedicht der gedichten dat zonder meer de top behaalt omdat, ik geef het toe, het hoogtepunt…

Ik had de laatste tijd al het idee Dat het gestrooi met menselijke resten Ons schone luchtruim best eens kon verpesten Zoals die dikke vuurpijl met André En voor wie denkt dat zo’n gedachte dwaas is: Ha vijf en één is wel toevallig Ha zes ----------------------------------------------------------- Enige tijd geleden is de as van André Hazes…

edoch ook het volk morde opgejaagd door wetsgeleerden men riep luid van uit de horde wij bouwden deze Babilonische toren met eigenhandig gebakken lucht Julius, daar moogt gij toch niet vertoeven hij staat ten dienste van onze plaatselijke folklore zoek toch in uw eigen nog te graven groeve daar zullen de wormen slechts u toebehoren…

weet je wat een man laatst zei had hem nog nooit gezien jij bent ideaal voor mij en beschikbaar bovendien hoogst verbaasd keek ik hem aan dacht vent wat zeg je nou heb ik je wel goed verstaan, wie ik, perfecte vrouw? waarom zeg je dat? vroeg ik bepaald niet enthousiast mijn billen veel te dik heb in tijden niet gevast vroeger niet…

ik leidt de dysleksie in men rangen het gelid gesloten, weiden vol letters die met elkaar dansen zomaar wat rondzwansen wil ik een hoera voor elk schreifsel van mijn linkerhant de kant die schrijft over wat mij dreift na jouw kommentaar van waauw voel ik me zo goed in mijn vel ik spring en juig en roep hard uit volle borst joepie en…

U , cultuurdraagsters , dames , fluks ,plant uw phloxen , de natuur slaat toe !…

de kathedraal wankelt haar zwenkende kantelen vertellen over isolatiemateriaal in muren die enkel mochten dragen over ijzersterke vijzels die nooit aangevezen werden een monument staat te vallen de architecten met de handen in het uitgevallen haar weten niet genoeg uit hun fouten geleerd dat luchtkastelen zonder cement nooit gebouwd kunnen…

recept voor een kant & klaar kunststukje 1. neem een lakenvelder met zo'n mooi steriel verband om z'n middel 2. schilder er met vaste hand een veiligheidspeld op 3. neem nu een foto in zwart/wit je kunt je thans scharen in het rijtje kunstenaars van het kaliber Warhol... zo simpel kan kunst soms ook zijn…

Veelal vruchteloos is 't pogen Veelal franjeloos het doel Zonder leed geen mededogen Veelal vervelend het gevoel Vaak vertwijfeld in 't gedogen Zeg ik wat 'k veelal veins of voel Zonder vreugd geen ziel bewogen Vaker echter hou 'k mijn smoel…

Gewone werkman wordt minachtend slechts geloofd, de ouderen van grootte, spel en brood beroofd. Verschopten en ontsnapten waden door getob. De speelman speelt en wil niets anders aan zijn kop. Het gajes der elite strijkt de korting op.…

Daar naderen de hordes uit den vreemde in hun veelgroenige en gulden lompen. Ministerpresident zet met de leemte van zijn betoog een vreselijke domper op alle flauwe feesten rond zijn falen. De nieuwsdienst zwijgt in al gerede talen.…

De Paashaas kwam idioot vroeg, dit jaar, de meimaand bij lange na niet in zicht, en de winter was nog niet met ons klaar: niet het tijdstip voor een lentegedicht. Met Kerst werd het ons deerlijk onthouden, maar met Pasen was de sneeuwval heel dicht, wat nooit voor mogelijk was gehouden: niet het tijdstip voor een lentegedicht. Wereldwijd…

De afspraak Met mijn psychiater Werd door zijn schuld Helaas wat later Hij was het glad vergeten En ik daarom niet blij ”Sorry” Sprak de psychiater ”Ik was er met mijn hoofd niet bij”…

Van Venray richting Deurne rijdend, waar een grenslijn Noord-Brabant scheidt van Limburg, ligt links van de weg een bosje onder een door bendes van forenzen, wegreuzen en -piraten doorgezet beleg. Er prijkt daar een verkeersbord, blauw met witte P. Romantici, natuurliefhebbers en rustvorsers parkeren, voor een schijntje aan entree, gedwee hun…