Alle inzendingen over COMPONEREN ZWOEGEN OPLEVING

jij genoot muziek wist van symfonie en componeren ik kende enkel maat heb mij bekwaamd in het vak van dirigeren toch waren wij niet voorbestemd om samen te gaan spelen jouw ultiem gevoel had passie en een diepte die mij snel verveelde jij verweet mij oppervlakkigheid als ik de telling in de gaten hield en ik jou corrigeerde…

Zwoegen, kronkelen en kozen. Branden van verlangen, beschamend hoe dierlijk. Zalig grenzen te verleggen.…

We hoeven er niet echt in te blijven springen regelmatig uit de lijst maar hebben toch mooi dat ding samen in elkaar gezet, het geeft ons grip och, niets waait aan, ook dit is een maniertje om een deal te sluiten met het lot zwoegen moet ik en zelfs dat is een verhaal met gaten…

achter de ploeg loopt een man golvend worden akkers geruld een sterke os doet zijn werk trekt door oerkracht de voren mensen en dieren wachten op de rijpe maïs van het veld generaties lang zwoegen in de keerkring van tijd Naar het schilderij van Juan Miró…

Een woning hebben we gebouwd met gedachten als stenen met gevoelens als voegen Het bouwen is dag en nacht zwoegen houdt niet op er is geen halt,geen stop We bouwen voor elkaar een woning waarin lachen en wenen onze tuin groen omringen begin en einde ongewis.…

Met hulp van kaarsen en kennissen zwoegen we door het seizoen vinden geen vriend vooralsnog in een onaf klimaat liefde afgebleven warmte een bedorven kou de vaders aan de haak moeders in misère kinderen op zoek naar puppy's in vochtige dozen ------------------------ uit: 'Glazen jas', 2007.…

Voor mijn vader Je ploegt het weerbarstig land En rust na uren zwoegen Even uit Het paard briest En lucht zijn gemoed Het kind in mij Brengt je het brood, Reikt je de koffie aan Die de emaillen kan En mijn hart verwarmt - De opengevouwen aarde Ruikt naar vers geploegde Grond - Dit is de aarde Die jou toen en nu Met…

Aan het front of in de flank Zwoegen en zweten Schieten en bloeden Soldaten tegen wil en dank Slachtoffers zonder schuld In lompen gehuld Met miljoenen op de vlucht Hun adem één lange, vloekende zucht…

een hart gebroken een ziel verloren leven van dag tot dag zoeken naar een lach je hart zo zwart als de nacht leven in zulke onmacht een ziel die huilt iemand die zijn gevoel verschuilt leven is soms zo gemeen waardoor je hart verandert in steen soms heel gevoelloos maar niet het leven heeft wat ie koos zal het hart nog opleven…

Voor het laatst vertoonde zich de goudkleur van ikonen en middeleeuwse schilderijen op wenskaarten uit de vijftiger jaren: laatste opleving van de beslotenheid en het geluk. Nog eenmaal spanden mensen als een rendier natuur voor hun ar: breng ons verder! Breng ons door de poort van het stervende jaar!…

Terwijl ze het Evangelie doorgeven bij marteling en dood, redding verloren, doet lofzang hoop op Hierna opleven.…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

Hersenen die creatief componeren, binnen een kosmische hersenpan. Dat alles is werkelijk waar, maar, dat leven bij toeval is ontstaan, daar geloof ik geen donder van. Geen donder en geen bliksem. Dat ons leven bedoelingen kent, die geen mens verzinnen kan. Dat geloof ik zonder meer. Zonder toevallige goden. Zonder opgestane heer.…

Als alleen bloemen kunnen verwoorden dan zal de zoekende speelman, wat niemand ooit nog zeggen kan, componeren in zijn droeve akkoorden. Droeve bloemen zingen hun geurende alt tot het laatste blad verdort en neuriënd valt.…

Gedachtes spelen door mijn hoofd Over hoe het had moeten zijn Pijn nestelt zich in mijn lijf Het vecht om een weg uit Het glas wordt steeds leger licht speelt met de kleur troost komt er niet vandaan confrontatie met wat niet meer is alleen zwoeg ik de avond door morgen weer een dag het koord is doorgesneden maar rafels schuren langs…

De tijd die het zal vergen De ademhaling zal het tergen Voeten wroetend in het mulle zand Spieren die je aanspant Uitkijkend naar de top Het mooiste punt is bovenop Je wilt beloond worden voor het zwoegen Het zand wil je schoenen telkens onderploegen Je wilskracht en doorzettingsvermogen Sjokkend heb je voortbewogen Het eindpunt is de…

Eva riep haar man erbij de weëen kwamen regelmatig voorbode van wie komen zou het eerste leven uit een vrouw met zwoegen prijsgegeven. Onwennig pufte hij het ritme mee terwijl zij steunend perste twee zonen zagen 't levenslicht en hun vaders lachende gezicht omdat hij toekomst had gekregen…

ik zag de muziek hoorde in de verte kleuren tonen componeren tot een harmonische melodie trompetten schoven blauw schetterend het vooruitzicht op een heldere cadans voor zich uit witte wolkjes streken langs fijnbesnaarde luchten waar zij de zonnewarmte zelf opklarend kusten diep rakend trommelden slagwerkers hun intrigerend spel…

En maar dicteren componeren orchestreren dirigeren alles was er al land lucht water vuur als vier seizoenen modder sneeuw rivier en brand ook knechterige wolken onder haar absoluut uitgestrekte troon Zelfs de zon dook weg achter de horizon Zwijgen kijken en kwaad staren tot alles stopt met vallen en de dag eindelijk eindigt in zonneschijn…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer.…

Wie nu de berg opgaat is als een oude pelgrim: de weg is lang en zwaar, maar 't loon na moeizaam zwoegen is een hemels visioen!…

na dagen zwoegen kwam hij aan bij de rand van de vulkaan daar heeft hij toen nog lang staan staren vlocht onderwijl z’n lange haren en uur na uur na uur doorvoelde hij het woelende vuur dat gloeide in de kille mist totdat hij het heel zeker wist toen legde hij z’n kleren af en sprong in dat verzengend graf…

Gevat in brokaat zwoegen de borsten van de sopraan vervaarlijk een stem klimt in de gordijnen. De bühne deint de pauken dreunen de strijkers weven een kleverig web. Het publiek verbleekt wanneer de nacht zich als een zwarte weduwe op hen stort.…

Ik hou van letters, woorden, daden, hoe ik lijd, ik zoek, ik zwoeg honger dwingt me zinnen wringen, kamers binnen.…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

die plaatsneemt op banken en stoelen de tederheid uit huis heeft gezet bruut en geforceerd de deur dicht klemt de muren doet kraken gelijk de winter zich schouderbreed maakt ruimte inneemt dat liefde leven geeft en leven liefde neemt sterft het in mij als de dood ben ik voor de grens hoe één ademteug doorheen mijn lijf mij zal doen opleven…

Waarmee ik uitdrukkelijk zeggen wil dat zulke overkomelijkheden de conversatie doen opleven, de ruimte gaat bewegen, wederzijds een zingen begint: de akoestiek van samenzijn! Het zou ons allen sieren wanneer in komende hardnekkige gesprekken bovengenoemde correctie ons triggert...…

zal ik je een knuffel geven om je weer te doen opleven mijn armen van achteren over je nek en borsten kruizen en daar dan tegelijk zo'n lief kusje geven je weet wel dat beschermende omarmende delende gevoel je heel voorzichtig en genoeg strelen zodat het niet gaat vervelen je weet wel wat ik bedoel ga niet in het drijfzand van somberheid…

De Bijbel en Bach een onlosmakelijke eenheid klinkt als Cohen en Co een volle economische eenheid van een niet uit te putten bron de bronnen in de Bijbel en muziek maar ook en vooral de bron van inkomsten, omzet voor Bach en zijn grote gezin elke zondag een nieuwe cantate voor de Here God en Jezus Christus maar vooral voor de broodheer…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…