Alle inzendingen over Clowns

op het pleintje in de zon staat een witte lama schetterende reclameauto lokt kinderen naar buiten drie dagen speelt het circus geur van zaagsel en dieren gepluimde paarden met berijders die op hun ruggen salto's maken clown August laat een dikke scheet of was het zijn trompetje het hooggeëerd publiek ligt dubbel morgen speelt hij elders…

Minister Gerd heeft nog eens goed gekeken Want Gerd als mens die zat er nogal mee Toen keek een andere Gerd weer naar de PVV En was de zaak voor Mauro snel bekeken Kan deze clown die voor tirannen zwicht Niet met de eerste trein mee naar Maastricht?…

tieren maar uiterlijk ben ik een non zo rustig en bescheiden Er stroomt een rivier van tranen door mijn hoofd maar naar buiten ben ik een zon zo vrolijk zonder lijden Ik probeer een mantra te herhalen in mijn hoofd dat soms lijkt te werken om uit het denken te verglijden Maar wie kent zichzelf zoals hij wel zou willen zelfs de clown…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…

Een blauwe glimlach op mijn gezicht De lege fles staat naast de bank Ik kan beter helemaal niet lachen Sacherijnig clowntje dat ik ben Mijn wangen hangen naar beneden…

Pierrot! Het lachen Heb ik verleerd! Mijn ziel in de spiegel Vervloog - vervloog! Zwart is het doek Van de spiegel in rouw. Pierrot! Het lachen Heb ik verleerd! O, geef mij opnieuw, Harde heelmeester van ieders ziel, Verhevene van de maan, Pierrot - mijn lachen! ------------------------- uit: Tirade 1985, 300.…

ooit zijn wij de tent in gegaan nieuwsgierig naar leven binnen keken wij elkaar lachend aan clowns in ons eigen bestaan hebben de nummers gezien af en toe opgetreden gestoeid met vandaag en verleden maar het demasqué kwam sneller dan wij ooit verwachtten glans en glorie waren verbleekt de kleding werd sleets het heilige vuur was…

Die Bassie, dus toch niet gevreeën… Privé en de Weekend getweeën te kakken gezet. Ik vind het wel vet: De pers was er ruim voor de weeën.…

met waterpistool de albert heyn binnenlopen, mensen daar bang maken maar wel op een bescheiden manier, je moet de mensen rustig benaderen en niet de stuipen op het lijf jagen, beetje rondstappen met je flap- schoenen en je rode neus op, tot slot de groente water geven, de wonderen van het kapitalisme aanschouwen, jezelf de winkel…

Weet u wat, meneer Clown met uw zacht mensgezicht, als u mij de toon aangeeft zing ik u naar het Licht. Geschreven op verzoek bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn boek dat rond eind 2010 zal verschijnen.…

er is veel hooggeëerd publiek maar het circus speelt voor ons alleen warmbloedig dansen paarden met hun ranke benen een figuur acrobaten voltigeren en aan de trapeze lijken salto’s moeiteloos te leren het wildebeestenspul laat alle tanden zien in de dressuur van de dompteur toch heeft een kleine clown op het eind de show gestolen…

hij ziet eruit als Pipo, zijn gezicht spierwit geschminkt ogen omrand door houtskool en men heeft zijn mond zwart gestift er komt pers en het zal in het nieuws komen dan trek je alles uit de kast nietwaar? hij grijnst eens naar zichzelf zijn gele tanden lijken door de schmink geler dan dat ze in werkelijkheid zijn. zijn zwarte pakje…

Masker op speel maar de clown laat de mensen lachen ook al ben je down Masker op niemand ziet je verdriet maak de mensen blij je pijn zien ze tóch niet Masker op, Masker af de twijfel slaat toe al die lachende gezichten maken je soms doodmoe Masker af je zit gevangen in een val mensen lachen niet meer zien je tranendal…

je bent geen clown je tranen vloeien rijkelijk in jouw warme liefdevolle kijk op de wereld om ons heen waar samenhang scheurt en rafels pijnlijke plekken laten zien in onoplosbare situaties waarin wegkijken de pijn ontkennen is dan gaan handen uit de mouwen worden getrouwen tot eenheid gesmeed waar men van een samen weet die…

Het leven is als een circustent met clowns en acrobaten een toneelspel van het heelal en niemand heeft het in de gaten. Je ziet de mensen lopen een lach op hun gezicht terwijl hun hart gesloten is het zit allemaal potdicht.…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

Siberische koude / de school ingestort telt de oude clown / zijn dagen op het plein Pak sneeuw op zijn pak / de kinderen ver weg hangt alleen zijn adem / om zijn neus van peen Bloed is gegijzeld / lach volgde op de voet en die witte pop / lijkt een strafloos kruis mummie van een koning / in een koud koninkrijk [3 september 2004 - 2006…

Er zijn hordes mensen die dit niet halen Dus lach, wees trots, je bent een gepensioneerde clown!…

Bisschop Nicolaas van Myro Leefde in de vierde eeuw na Christus zero Kerkgangers met een warm hart en veel poen Gooiden het geld in de kinderen hun schoen Alles werd verdeeld onder de armen In het huis met het kruis van erbarmen Zo reisde Sint Nicolaas de wereld rond Tot hij dodelijk vermoeid een hulpje vond Verkleed als grappige clown lenig…

verscheurd ben ik in twee helften gespleten een clown links zwart, rechts wit het rechterbeen en linkerarm wit de rechterarm en linkerbeen zwart of liever de linkerarm wit en de rechter…..…

Pagliacci van droevigheid rondreizende acteurs, als clowns of paljassen door alle arieën van ons leven zwemmend, begrijpen wij beperkingen zonder te verdrinken waarna een luid applaus opklonk, voor karakters die deel uit maken, verbazingwekkend, ja soms hilarisch de overeenkomsten van bestaan, tussen toneel en werkelijkheid Onszelf…

Als ik mijn gezicht schilder word ik geen clown of hindoegod maar bang van mezelf ik ren naar buiten de mensen wijken uit, ze laten me voelen dat ik gevaarlijk ben het trilt in mijn bloed op het ritme van de hamers van de slopers achter de schutting Midden in de stad sta ik alleen met gebalde vuisten en vuur- spuwende verwensingen…

Gelukkig dat niemand je ziet je voelt je naar en hebt verdriet waarom voel ik mij nu zo down kon ik maar even vrolijk zijn, net als een clown misschien ziet alles er dan ook anders uit en nam ik eindelijk ook eens een besluit want twijfelen dat doe ik al veel te lang ik weet niet waarom, maar ik ben bang om te zeggen dat het nu even niet gaat…

ik stemde de spaanse gitaar maar die liet zich niet stemmen, laat staan bespelen ik ben geboren om vals te zingen dan maar, en mensen weg te jagen, dat zal ik wel bereiken. ik open m'n mond: heel benauwd en begin te piepen, als een zieke vogel te moe om te vliegen en weer te verdwijnen, een clown toch nog, die een lach loskrijgt…

Schreeuwend voor Holland zie ik elf wilde dieren als een orkaan over grasmat gaan, rijen verdwaasde oranje kuddedieren als ware clowns op tribunes staan, en in het geweldige stadion verzonken de tegenstanders verspreid op het veld, scheidsrechters, grensrechters, fysiotherapeuten, ter beteug`ling van het geweld.…

half Holland aanbidt de voetbalgod en kleurt zich fel oranje verplaatst zich uitgelaten lallend in wagonnen zonder franje men juicht en joelt hup Holland hup terwijl de stad leeg wordt geplunderd een regen scheldwoorden daalt neder als Holland voetbalblundert talloos ook de ware fans als clowns met hun pluimage en hoge heren…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

soms haasten wij ons in winkels op zoek naar kilo's geluk van korte duur wegen wereldleiders heilige huisjes op een fragiel akkoord van eindeloze consessies lacht de clown zijn roodgeverfde lach naar het kind in ons dat zich nog onschuldig waant breekt een ijsschots in tweeen smelten tranen naar de zee waar het water stijgt…

Je verminkt jezelf met dubbelzinnigheid vermengt betekenis met prooi omhelst je in de slachtofferrol het schip is al dertig jaar aan het zinken met medicijnen en alcohol aan boord de zee blijft vrijwillig in het verdrinken jouw wanhoopstem wordt niet gehoord jouw glimlach speelt de clown met zinloze ironie, onvermoeibaar sarcasme…

elke onderwijzer op tijd en stond een grapjas waarom niet elke dag een giechelstond inrichten het uurtje van de lach vol vrolijke gezichten we rekenen met woorden we delen door een hoek geschiedenisakkoorden in 't grote kolderboek aan 't eind van het verhaal kent niemand ooit nog downs kinderen zijn dan allemaal "gediplomeerde clowns…