Alle inzendingen over Eberhard van der Laa

Bloemen, sterren, grassen en de zon Nemen voortaan het bedoelen over Van de kleine mensen op de aarde. Want de werelden die in hen zijn Moeten wachten op het mensenwoord Dat hun zeggen zal waarom zij werden Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…

‘t Is mij zo duister als Chinees, Hoe ’t andre jongens overleggen, Om steeds wat nieuws te kunnen zeggen Tot hunne Lize, Kaat of Trees! Soms zit ik bij mijn uitverkoorne, Tot beider hindernis, Van schaamte rood tot achter de oren, Omtrent zo spraakloos als een vis! In de eerste dagen gaat het goed, Dan weet men alles klaar te spinnen: Men…

onder het grijs van jaren sluipt in mijn hoofd een minuscuul propje dat stil en even maar mijn tijd en leven stopt in diepe slaap gevallen word ik langzaam wakker in een kamer die ik niet ken met rondom mij geschaard vreemde gezichten aan bed doctoren verrichten wonderen met aandacht en medicijnen slopen zij wat mij verlamd het…

Verlicht de zware weg van Van der Staaij Zijn vrome hart ontbeert humaniteit Kees lijdt aan steenkoude onbuigzaamheid Bewerk toch s.v.p. een ommezwaai O help hem dadelijk, die arme ziel Herschep hem tot een hippe homofiel…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Mijn advocaat komt binnen met een dikke map -- en ik lig daarin.…

Ons mooie leven, ingepakt tegen de kou die terug kan komen: blikken met bonen, oude kranten kapotte kleren, potten jam tot aan het plafond het harde land, en de harde hand van de grote leiders, en de kleine die vochten voor hun eigen voordeel de helden van staal, later weggescheurd uit hun huis en uit de boeken Maar wij zijn er nog, in…

wanneer na jaren van oorlog de moerdijk weer bruggen heeft richt zich de partij van de arbeid op terwijl het zaadje wordt geplant voor een teder zonnebloempje dat in de herfstmaand als sonja zich vieren laat als tien jaar later neerland in marga klompé Haar eerste vrouwelijke minister heeft valt israel de sinaï binnen terwijl in die oktobermaand…

Hoe waarachtig is mijn verlangen Naar eenvoud - simpel verlangen Dat mijn leven overeind houdt, Te midden van de mateloosheid Die modern leven wordt genoemd, En ik het mensenkind ben dat huilt, En daaglijks ten prooi valt aan De overdaad die mijn wereld vervuilt…

Je neemt gewoon een stuk of wat personen, Die stop je in een huis, de deur gaat dicht En camera's die op hen zijn gericht Laat je hun doen en laten dan vertonen. Straks komt de nieuwste serie op teevee: Big Brother Vier met Volkert van der G.…

Benedictus XVI geboren Ratzinger (1927) kondigt (2013) zijn eigen aftreden af, laatste en eerste boodschap, die de gehele religieuze en seculiere wereld direct begrijpt, accepteert en respecteert: "Bedankt voor de bloemen"…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…

Op de wijze van: Indien het klagen kan, etc. Ai, schone dochter blond, die ’t hulsel en paruiken Des gouden dageraads verwelkt en verdooft*, Die de sneeuwwitte melk en leliën doen duiken* Van ’t zilverblanke vel van uw eerwaardig hoofd, O Margarieta schoon, o uitgelezen bloeme, Strooi uit uw braaf* verguld en lang gouddradig haar, Dat* de…

Den XXIII Psalm Een Psalmliedt Davids 1. De Heer is self myn Herder, die my hoedet; My ontbreeckt niet, ick word van hem gevoedet. 2. Hy legert my, op schoon begraesde weyden. End sal my voorts aent stille water leyden. 3. Hy stelt myn siel gerust; end uyt genaden, Om syns naems wil voert my op- rechte paden. 4. Dies vreesd…

Een psalmliedt Davids 1. Als ick met ancxten ben bevanghen Roep ick tot God met groot verlangen, Want hy tot mijn gebet ootmoedigh Verleent m'altijts een antwoord' goedigh. 2. Van lippen die niet doen dan lieghen, End' tonghen listich om bedrieghen, Verloss'…

Dauid sijnde in een speloncke van Saul omringhet, bidt God voor syne behoudenisse, om synen lof inde ghemeynte groot te maken. 1. Een berichtsliedt Dauids, ende ghebet als hy inde speloncke was. 2. Ick roep tot God met heller stem, Al mijn gebeden gaen tot hem: 3. Ick stort mijn hert' in synen schoot, Ontdeckend' hem all' mynen…

Dit is eene bescryvinge van het leven der vromen, ende eene aenvvysinge van haere gelucsalicheyt: also den onvromen ende godloosen alle ongeluc vvort toegeseyt. 1. Die niet en treed't inder god'loosen raet, Oft op den wech der sondaers niet en staet Noch op den stoel der spotters is geseten, 2. Maer heeft zijn lust in s'Heeren Wet te weten…

1. Een Psalm Dauids, (welck is) een Liedt der wyinghe des huys Dauids. 2. Ick wil met lofsang wel bequaem O Godt verheffen dynen naem. Want du my nae mijn toeversicht Om hoogh' hebst weder opghericht, End' hebst doch geenssins willen lyden, Dat sick mijn vyant soud' verblyden. 3. O Heer mijn Godt ick riep tot dy End' mijn ghesontheyt…

Een lofsang Dauids. 1. Loof' Godt mijn siel uyt alle dyne crachten, Mijns herten gront end' innighe ghedachten Looft synen Naem seer heylich bouen al, 2. Mijn siel prys' Godt den Heere der genaden, Vergeet doch niet die grootheyt der weldaden, Die du van hem ontfang'st sonder ghetal. 3. Die dy schelt quijt al dyne boose sonden. Verbindt…

Lief, ons liefde begonst gelijk op ene tijd Van God gejond, die ons deze gratie dede; Welke liefde blijft eenvoudig, mits dat gij zijt Van minnen zinne, en ik ook van de uwe mede. Dies en heeft twist noch onruste bij ons geen stede, En wij leven aldus in rechte weelde een paar: Want waar zodanig akkoord is, pais ende vrede Gebonden met Gods…

Ontembaar is in mij het wreed verlangen Als van een tijger, aan te grijpen met Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen, Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen. Maar in het wrede ogenblik, wanneer De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee, De zon, het manenschild, de ronde luchten Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst…

Al is de man die Pim heeft omgebracht Natuurlijk psychisch allerminst in orde, Zijn ziekte moet nog uitgevonden worden En ook moet daarvoor nog een naam bedacht. Misschien deelt dus uw arts u ooit nog mee Dat u de ziekte hebt van Van der G.…

Er zit geen schot in mij, Want ik draag een Loden last om mijn nek, Probeer me voortdurend Aan haar te ontworstelen Die begin en oorsprong was Van dit leven, de paraplu Boven mijn hoofd waaronder Ik altijd schuilen kon - Langzaam valt zij nu uiteen Als een rottend kozijn Dat zo veel jaren door Onderlinge verbanden in Het lood…

Wat er was Houdt niet op Te bestaan in Mijn gedachten, Kan maar niet Zo ver komen Om het los te laten - Vannacht heb ik In mijn droom Vrede gesloten met mijzelf, En aanvaard dat wat was Niet meer aan te raken is, Want het was, het is geweest…

De nieuwe bakkers zwoegen in de tent Met zoetmakers en vetten wordt gesmeten Dat ‘t ongezond is, wordt hier straal vergeten Succes, dát telt bij divertissement Ze worden dikker, Janny en Robèrt Zo krijgt het format welverdiende flair!…

Femke van der Laan laat niet zomaar een ballonnetje op neen een volle een grote een met heel veel verdiet er zit een mandje onder je kan erin stappen je kan eruit stappen maar je mag ook mee ballonvaren tot op grote hoogte van verdriet waarbij de grote hoge stilte je iets zegt dat het leven beneden doorgaat met en dat verdriet niet…

Het kapitaal der intellectuelen Verkommert bij elk Tweede-Kamerlid Dat blijkbaar vier jaar in de Kamer zit Om daar onnozel stommetje te spelen. En daarom voelt professor Van der Ploeg Zich voor ons parlement niet dom genoeg.…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

Zeg het tegen de bomen in het Sterrebos dat het niet hun schuld is dat het onze fout is dat er geen sneeuw meer valt Zeg het tegen de struiken in het Noorderplantsoen dat zij geen sneeuw meer dragen geen mens hoeft hen te vragen hoe laat het wel niet is Vertel het aan het gras hoe na een hete zomer de sneeuw drie meter hoog…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…