Alle inzendingen over Eilanden

Zoals van wijd geflikker rustig centrum, Diep zalig glanst 't eiland van rhododendrum, Juwelen as van 't blauw-en-groene wiel, Zo ligt in wereldcirkel, groen door bossen En blauw van lucht en nacht vol sterrentrossen, In Brahman's Licht het eiland van mijn ziel.…

Ik zie de wollige gerafelde oren en de nat glanzende zwarte neus ik zie de flauwe bolling van haar rug als een donker eiland boven de lage mist. Ik zie hoe kop en eiland als door een trage hand bewogen langzaam van mij wegdraaien en heenglijden over de donzige wolk. Ik hoor de misthoorn in haar stem -…

oh eiland van de eeuwige lente hoe zomers bruinde je mijn benen door regelmatig de passaatwind mijn equatoriale stiltegordel met aangename warmte te beroeren idyllisch lag je daar te stralen tussen de knipogende olivijnen die half verborgen tussen het zand het groen met verve verdedigden als ongeëvenaarde compensatie oh eiland van de eeuwige…

Kijk naar het licht, de zee, beweeg je eiland mee totdat we losgeweekt ons over rotsen spreiden.…

ga maar na de Dollard landinwaarts doorgestoten het eiland Ulsda lag in zee tegenover Winschoten als ik goed versta een belangrijke plaats groter dan Beerta twee steenhuizen waren daar maar weldra spoelde alles weg ik onderga de kern van Ulsda tussen A7 en het spoor verderop gaat De Bult ook voor eiland door Klein Ulsda dorpje, seksclub…

Een boot vol met mensen, op het eiland blijft het stil. Geen prikkels en geen wensen, precies zoals ik het wil. Vaak ben ik aan het zoeken, wie ben ik, wie wil ik zijn? Op Schier is dat niet nodig Op Schier is alles fijn.…

De dans van de palmbomen De oceanen roepen De eerste stralen van zon en hemel zijn hier Veel mensen verkiezen alleen te zijn Ze zouden liever een palmboom op een eiland zijn Ik snap het niet…

Nu Balkenende naar Aruba gaat Staat iedereen van opwinding te trillen Ik hoop maar dat hij daar op de Antillen Behoorlijk stevig in zijn schoenen staat En uitzoekt of Aruba heeft gelogen Of dat wij hier te vaak hebben gezwogen…

weg ver weg naar een strand een eiland een ster overal waar maar leegte heerst en mijn eigen leegte niet opvalt zodat ik kan zijn wat ik voel en weet wat ik ben: alles en tegelijkertijd niets…

wil landen maar de kust is verdwenen een eiland met rotsen en puntige stenen geen pad dat me voert naar een veilige haven branding en golven alleen in de kou wie werpt me een touw…

Zijn liefde zetelt in zijn achternaam; Hoewel een rijstimago aan hem kleeft En hij steeds op een eiland heeft geleefd, Was hij in zoveel dingen vakbekwaam. Hoe kan het, dat echt alles aan hem klopt en toch zijn hart er veel te vroeg mee stopt?…

De liefelijke naam van de orkaan paait de windhoos niet die wervelend een spoor van vernieling zuigt door de paradijselijke eilanden. de kramp die mijn nart beklemt sedert je mijn leven verwoestte heb ik niet naar jou genoemd.…

In een harnas zweeft zij voegend naar d'ander Op een eiland droomt zij en danst op d'wolken Achter een roos aanschouwt zij grenzen die vervagen Er mag niks vervagen kan niet verdragen er ontstaat een vagevuur…

onbewoond maar op gehoorafstand ligt een eiland in een zee van ruimte in de verte klinkt een echo met de intonatie van een stem er rijst een vraag om karige klankborden te beklemtonen, om grenzen aan gehoor te verbeelden…

. -------------------------- Uit: 'Het eiland van elkaar', 2006.…

Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

Oosthaven, idylle op het eiland van Dordt…

Een ordedienst van jonge Marokkanen beschermt Kanaleneiland vol bezieling tegen geweld en diefstal en vernieling door tactvol hun kompanen te vermanen. Zolang ze daar geen beter plan verzinnen zou ik er maar geen homobar beginnen.…

ik zie eilanden doelloos drijvend losgeslagen dobberende ikken in eenzaamheid als wrakhout wanhopig op zoek naar het schip dat breuk liep op rotsen van onwetendheid ik zie bruggen soms wankel soms stevig geslagen tussen tijdelijke wij’s als handen hoopvol vasthoudend aan de liefde die grenzen vervagen zal ik zie stormen…

waar gedachten blijven hangen boven de duinen langs de zee of het wad lucht en wolken samenspelen voor de aan hen gegunde tijd neemt zo'n eiland velen geheel voor zich in de boot is al betaald…

We hebben gedaan wat we wilden, we voelden het meteen, maar wisten het eigenlijk al van te voren: hier op dit magnifieke eiland moet helemaal niets en alles mag. We zagen wat we wilden zien: Renesse en de plompe toren, en nog vóór het avondeten hebben we Zierikzee gezien. Het was een mooie, fijne dag.…

- verzwolg dit zo beminde land, verloren onder hemelen hoog, besloten tussen 't witte strand, een bloeiend eiland waar het hart moeizaam genas van d'oude waan, een tuin waar veilig en vertrouwd het leven is gegaan?…

het ‘alleen’ woont prettig in het huis gebouwd met trouwe muren en knusse hoeken met ramen dichtgeplakt voor ogen die kijken op de stoelen zitten gedachten te wachten op hun beurt ruziënde gevoelens rennen rond de tafel verschuilen zich voor ogen die kijken het ‘alleen’ woont tussen klachten krakende protesten van ouderdom…

aangespoeld als drenkeling voorbij een eiland van mijn denkbeeldige voorstelling, geknipt uit een beduimelde jongensstrip en gevonden op de plaatselijke boekenmarkt en de opmaat naar herinneringen.…

Zo lang geleden al was het dat de eerste ver voor de anderen zijn eiland verliet, allen zijn hem een voor een achterna gegaan allen dezelfde weg. Overgebleven is er niemand meer op die ene na, alleen zijn huisje is nog bewoond verder is het eiland verlaten, leeg.…

Een vertind landschap verbergt morsige schandalen verzonken in bladgerande meertjes op de oever staan roerloos diepgewortelde bomen ze brengen gebroken kleur en chaos aan het licht alleen de woorden hebben geen wortel ze zingen vloeibare slaapliedjes wat ooit gestold was wordt weer vloeibaar.…

Kleine smaragd in de kring van de edele stenen, die blinkend Sieren de golvende plooien van 't kleed der Aigaiïsche waatren, Ligt er het groenende Melos, het vuurontsprotene eiland, Waar zich de gloed van Hefaistos in spleten en dampende bronnen Toont, en dat gips en aluin en de zwavel en 't hout in zijn schoot draagt.…

ik reisde naar de eilanden blind stof aan de voet over geschakelde vlekken aarde kwam daglicht mij tegemoet langs de hele horizon werd het licht gespleten door kreten van meeuwen aandachtig bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand…

verhaal vertellen blijft van de bron van zijn bestaan waar wevers gelijk vogels massaal zingen van een nieuwe lente die vlinders fladderen laat ziet ouderlijk de stam haar enten ontspruiten in een nieuwe levensloot waar wevers gelijk dit vlechtsel van liefde dankbaar arran dopen gaart zich de wens dat dit doorgegeven leven het eiland…

je was bang voor die oceaan van vrijheid golven van blijheid overspoelen je wedergeboorte vrij van je eiland je ankers van schrik en pijn zijn gesleten niet vergeten door het schuren van liefde vertrouwen in jou weg van het eiland dat veiligheid bood je liefdevol in zijn armen sloot het gevoel gaf te leven in een wereld die…