Alle inzendingen over Fee

Ze kunnen niet blijven staan want de volle maan staat aan vurig dansend in het rond voeten zwevend van de grond Onder het genot van zwavelreuk volgt spreuk na spreuk na spreuk mollen, egels, padden dansen mee Daar danst ook een zwarte fee met haar stokje sterren strooiend zaait zij fraaie ronde patronen Ieder raakt orgastisch dronken…

daarboven in de lucht ik donker met een gouden rand jouw schaapjes veren in het blauw wolken groeten jou en mij in stilte vliegen wij voorbij de zorgen om elkaar verwaaien uit ons ogen we zijn voor even weer een paar daarboven de glijvlucht brengt ons bos weer naderbij het groen de open plek in donker licht kus ik mijn fee…

Oude zaken nemen een keer Westerwolde is er weer uit hun winterslaap gewekt hebben kabouters zich uitgerekt een fee hervond haar landschap, ritselt rond stemmen uit de spookboerderij de zwarte ruiter rijdt voorbij monniken, hoofdelingen staan op. De Ruiten Aa ging op de schop kiepkeerl met de korf op zijn rug het sagenland is terug.…

Lui - lui kriekies hul vergaap aan fee - musiek op potte. Sing vir my van die koningsarend se tydlose geroep oor die Vaal. Gesoek ; 'n bergmeerkat vir 'n maal met nostalgiese gesweef op die wind. Sing vir my, van jou angstige liefdesroep terwyl ek dans, meedoen, roep - roep.…

En deze vlinder, in de vlucht gevangen, voorgoed aan blad en stengel opgehangen, is hagelwit; de vleugels van een fee. Of beter nog, een witte negligé, wijd golvend en de rand omzoomd met lange frivole franje, teken van verlangen naar wild en nachtelijk plezier voor twee. Aleen de bijen komen snoepen, overdag.…

akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden gevolgd door Menuet, Gavotte en Bourree elk afgewisseld door strofen preambule, in ritme als aangegeven door golvende zee ziet men danseressen waaierend in tule waant men zich in woud tussen elf en fee…

verwacht in je ogen zag ik voorjaar de sneeuw en vorst voorbij kou hielden we buiten in de zon achter de ruiten voelde de lente zo nabij we kusten keer op keer en juist die rust buitten we uit door luisteren zonder woorden hoorden stilte in geluid het was geen sprookjesfeest elkaar vertellen hoe het is geweest, de dagen zonder fee…

beuzen te pimpen en te kneffen door mijn column te lezen Over la Grande Haute Culture prisonnerie in genadehokken Paul Verlaine's voorlopersrol aux pays-bas onze platte landen om groen grenadine-achtig te klokken de la Suisse pure contrabande Bij contrabuanten in diepste essence contra la Société de Tempérance voor ouzo effecten met la fée…

Want hij hield mij zingend omhoog hij noemt mij een zonnige fee ik pover kind in zijn hand en hij zegt dat ik schoon ben ermee. En de tranen komen opeens vanuit mijn ogen omneer over zijn schaterend hoofd. Ach hart dat in liefde geloofd.…

nacht Nog even zit je op mijn schoot Duim in je mond en je haar nog nat Je ruikt zo lekker naar babyzeep Je blijft niet wakker op mijn arm Voorzichtig draag ik je naar boven De kruik maakt je bedje lekker warm Mam geeft je nog gauw een kusje Welterusten en gaat naar benee Ik blijf nog even bij je zitten En vertel je een sprookje over een fee…

Haar spiegel bevestigde het haar je innerlijk lijkt wat sterker te zijn Je weg tot vandaag was wel zwaar die ging door een gebied vol pijn Haar spiegel deelde het haar mee je oogt tegenwoordig al veel feller Tegelijkertijd fonkel je als een fee en lach je om die eeuwige kweller Haar spiegel vertelde ‘t haar ook je eigenwaarde besef werd…

Je 'Cascade' heeft mijn hart geraakt en je wezen vliegt als een fee rond mijn lijf, ten diepste hou ik van je, naakt op naakt, en struin ik op het dak van je kunstverblijf.…

Aladin en is voor even zijn Yasmin ze valt van zijn vliegende tapijt en staat oog in oog met de Lion King o simba lief, kan jij me helpen mijn prinsessenbed is leeg maar wat ze meer dan eens verwachte ook de Lion King die zweeg ze begon nu echt te huilen het zat haar echt niet mee iedereen was aan het zoeken zelfs de lieve goede fee…

Lukt het je echt, aanbiddelijke fee, me binnen je betovering te binden? Ik denk het niet, ik vaar met alle winden om elke rotspunt waar jij zit te zingen heen en geef je desgewenst gewoon een 2.…

Geloof kan men niet leren, u krijgt het mee, de ziel krijgt u van God, niet van een fee. Nu ik ouder word, pak ik mijn levensboek door God geschreven, raakt nooit zoek. Hij leest met mij mee en wijst op woorden die nu nog naklinken als mooie akkoorden.…

Het meisje liep niet, doch zij schreed gracieuze pasjes met prachtige benen Die geweldige fee, als mens verkleed was buitengewoon van top tot teen en ze blijft mijn lief als je dàt maar weet Het meisje praatte niet, zij reciteerde simpele zinnen leken geloften te zijn Schoonheid, die welhaast drogeerde, maakte van water overheerlijke wijn…

Rationale Animal Daarentegen heeft het hart Geheel zijn eigen Reden Onherleidbaar tot gedrag Die ook C.M. de V. wel zag Doch op haar eigen wijze dacht Met mijn gelijk heb ik meer macht Om leden om te kneden Uit hun gemankeerd verleden Maar mijn beste Morus Alle gekheid alle dwaasheid Op een stokje geparkeerd Míjn muze is een echte fee…

Jouw nacht gekleurd Mijn hart verkleurd De nacht gekleed Jouw lach dat deed Het gif wat vloeide door de beet in mijn hals (mijn hals) de hartstocht groeide als de sfeer van festivals Jij kon verleiden als de fee van de nacht (de nacht) het was jouw passie die jij deelde op eigenwijze Jouw wijze die mij verstijfde jouw aanpak, in en…

Je hele ziel draag ik met me mee, wij zijn het sprookje, jij de fee waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen? In mijn hart, is “warme” plaats zat, ruimte voor jou, mijn liefste schat, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen?…

Een fee bleek doodgewoon een Ka. De bruiloft kwam hij ook nog door. Het etentje met Freeks verwanten. Die lieve tafelspeech van tante. 'Ay', quoth the raven. 'Nevermore...' -------------------------------------- uit: 'De gedichten', 1974.…

Ergens in de stad verlaat een vrouw haar huis, op dit moment al onderweg met een potje thee, een lepeltje erbij, kandij en snoepjes voor haar fee; en morgen zal het ook zo gaan, door vele jaren heen, de bedevaart van kinderkamer tot die steen. Het heeft zich voor mijn ogen afgespeeld, dit leed.…

geen juridische listen nu echt een stap terug rapporteert Remkes een steun in de rug voor de kabouters de fee in Liefstinghsbroek zij houden stug vol, zijn niet gevlucht voor de stikstofdeposities uit de lucht in dit kwetsbare oerbos bij Vlagtwedde is de natuur nog te redden ?…

takken zwaar van slaap sluiten het pad met donker af het is al laat de lichte trippels van de muis geven de nacht een licht geruis oehoe van uilen vermengt zich met het huilen van de wolven in het bos de fee kijkt samen met de prins naar flonkerende sterren gezichten warm verlicht door manestralen reiken naar omhoog…

kijken me uitdagend aan op zijn hoofd is een quetzal neer gestreken in mijn geest klaren Andeshoogten op met alle vrijheid deze vogel eigen roze sterren boven blauw geboomte een planetaire sinaasappel hemelt in de Melkweg-zone waarom zet ik dit masquera del dio niet op en ga dansen met een deva alleluja mijn verfijnde en intieme koning-fee…

Maar dit kruid groeit als een zwak kind met rare kleuren als van een framboos in het rijk van de fee, van de goede fee bij ponten en op natte modderachtige verre schemerhoeken. Uw grote huishond Bello mag er wel aan snuffelen, ja dat mag wel. Maar zorg ervoor dat hij er niet gaat graven. In maart en april bloeien de longkruiden.…

in mijn grijze jas nog wat gedichten voor na de tam-tam met zang en sjans in elk vers zat liefde als verdriet zonder happy end wilde ik nu eens niet na lang bladeren was het welletjes met geen klare liefde op velletjes het werd blauwfazant met tureluur in parklandschap op laat avonduur…

De fee voegt zich erbij: ik zag het wel dat jij nu en in het verleden met je auto hard hebt gereden je hoort er niet bij.…

een blonde fee kwam op mijn pad het was in ’t Fryske Grou in “Oer ’t Hout” waar eens per week op zondagavond de rondleiding de benen in beweging bracht ik was gepromoveerd tot gids ’t ken net gekoppeld aan sa ist mooi weer de avondzon keek toe blonde E.…

de fee des lichts is weergekomen en heeft mij uit die droeve slaap gekust. Haar gloed vervult mijn hart, mijn ganse wezen, en dubbel schoon lacht mij het leven aan. Het is mij of ik uit de dood herrezen een ander, beter leven in mag gaan.…

als je lacht zeker en natuurlijk ook als verdriet pruilen laat mooi, lief en zacht is ook het eindeloos geluk dat als twinkelende sterretjes in jouw oogjes lacht mooi, lief en zacht gemaakt van fluweel breng jij gezelligheid met jouw kirrend lachje mooi, lief en zacht met jubelientje aan jouw zij tover jij jouw wereld als goede fee…