Marloes
Het is een mooie dag vandaag, zo te zien,
geen wolkje aan de lucht, een enkele misschien.
Wat wuivend groen, waarbij een hoge plant
over een steen naar voren buigt aan deze kant.
Er staat geschreven, gebeiteld met erin wat goud,
een meisjesnaam: Marloes; ze was pas zes jaar oud.
Er lag een pop op vers omwoelde aarde,
een schoteltje, een vorkje en een klein fornuis,
wat speelgoed her en der, waar ik naar staarde.
Ergens in de stad verlaat een vrouw haar huis,
op dit moment al onderweg met een potje thee,
een lepeltje erbij, kandij en snoepjes voor haar fee;
en morgen zal het ook zo gaan, door vele jaren heen,
de bedevaart van kinderkamer tot die steen.
Het heeft zich voor mijn ogen afgespeeld, dit leed.
Dat krijg je als je op een kerkhof loopt,
dan kom je onverhoopt
te weten van een auto die de stoep op reed.
Geplaatst in de categorie: verdriet