Alle inzendingen over Geschreven dialoog

in veelvoudlief geschreven op momenten van stilte ’s nachts als jij zoals ik wilde je tong omlaag gegleden nu denkbeeldig slaapt over rondslingerde geheimen van mannen met verdwijnen bemin de schaduw vroeg of laat na het opstaan kleef je zacht van kussen met toevalligheden hartstocht in gelijke delen zo lief schreef ik jou vannacht…

geschreven…

In de bijbel staat een verhaal geschreven Over Maria, Jozef en een ongeboren kind Zij moesten zich op weg begeven Vol ontberingen zoals je ze zelden vindt Eenmaal in Bethlehem aangekomen Was er geen plek zelfs niet één bed Om de hoogzwangere Maria te laten bijkomen Ze hadden het gehaald maar net niet gered Ergens stond nog wel een koude…

Ik had je vandaag met een asymmetrisch topje willen zien maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme en dus je draagt je zwarte schoentjes je zwarte pantalon je zwart-wit geruite bloes ik had je vandaag maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme…

woorden liet ik achter zacht en scherp een erfgoed van mijn gang als onderdeel nu zijn er zinnen een geheel vervat ik van gevoelens de aanvang als een bron schrijvend ging ik over en begon…

aan wie dit leest mijn levenslijn ging over pieken en dalen mijn broedsels kunnen daarvan verhalen hier afgelegen was de avondvoorstelling laatste toegift die nog applaus ontving het dna van gegeven zoengeld zal uitwijzen hier leefde hij: een held! de bast van deze wijze berk moet dienen als kleed van mijn zerk…

Letters die ik schrijf met zwarte inkt in vele kleuren als bloemen groeiend uit kleurloze aarde zal eens ’t papier waar de woorden staan geuren als rozen in stil vertrek zelfs doden doen glimlachen.…

In hout geschreven Legden wij indertijd Onze liefde vast - Jouw naam in de mijne Verbonden door een Hart voor eeuwig In deze boom gekrast - Nu jij me hebt laten Gaan is dat nog het Enige dat ervan over is: Ons nog net leesbare geluk Beschreven in een berkenbast…

Veel mensen zijn alweer toe Aan een nieuwe tattoo. Ze versieren zo lijf en leden, Van boven naar beneden, De afbeelding is weleens omstreden. Een tattoo is niet taboe.…

in de stilte de wonderbaarlijke pracht van een sterrennacht vond ik Zijn woorden vlammend warm een onuitblusbare kracht een gloeiend kooltje aangewakkerd dwars door de verlorenheid het geschreven leven de hoop, de liefde van Hem over de dood heen gespreid…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het…

dat we geleidelijk transformeerden tot tintelende taal het stond in de sterren geschreven…

Dit gedicht is nooit geschreven Ik had een geweldig idee maar geen pen, geen papier Niets, om het op te schrijven Maar nu, waar is het gebleven? Ik had het helder voor de geest, Ik schreef het morgen wel op Je slaat je voor je kop ‘k ben het toch daarna vergeten.…

De vraag waarom ik schrijf zal ooit een antwoord krijgen Zolang ‘t denken stil in binnenst gesloten blijft Dan zullen woorden, zinnen nooit tot daden rijgen Omdat geen mens het doel van werk en leven beschrijft Misschien ligt in ’t vragen naar ’t waarom beschreven Het alom weten van een steeds verzwegen woord Als oorzaak vanuit een stille tijd…

Verba volant, scripta manent Woorden vervliegen, het geschrevene blijft? Vergilius…

ze heeft weinig om het lijf maakt schaars gekleed onzichtbare rondes als woorden stokken kruipt ze omhoog en bivakkeert in je keel ze slaat haar tenten op met sprakeloos vertoon je bent met stomheid geslagen haar woordeloos verblijf laat je zwijgen stilte heeft ze op je lijf geschreven…

Ik schreef een schilderij vandaag over alledaags gebeuren over ’t hoe en waarom was de vraag in overvloed van vele kleuren. Het rood van ’t rijzend zonnegloren het veld gehuld in nevelig blauw de smaragdgroene bomen bekoren aan elke grasspriet een parel van dauw. Over neveldeken dansen zonnestralen van zilveren schittering en warm goud…

voelde de eerste herfstdraden op mijn lijf ze leken me te binden kon het begin niet vinden met zomer nog als dagelijks verblijf toch gaan ze samen met de tijd er komt meer spanning op de draden wat jou en mij ook drijft open maar in kleuren ze laten eindelijk de oogst weer geuren die staat geschreven op ons lijf…

nu mijn vrienden zijn verdwenen trek ik mij terug in de gevaarlijke bekoring van een emotieloze natuur met een laatste peuk in mijn handen toog ik mij naar de spiegel om mijn ego te ontwaren in diepere sobere kilte ontvloeit mijn zaad eenzaam uit mijn gedachten in dit festijn van leegte weet mijn ziel nog één beweging een verzonnen dialoog…

In het verleden van jouw menselijkheid bij een gecalculeerde rationaliteit op een eiland, tijdens een feestje hielp je mij bij de verwerkelijking van een waarheid, die ons samenbracht en stevig vasthield in de nacht die zich manifesteerde om ons heen met een geroezemoes van stemmen in herhaling van dromerigheid als een oneindige dialoog uit…

goedgemutst samen op een bankje stil leven in Nagoro haar ogen verdiepen zich in de verte van de vallei beide handen rusten open op haar schoot zijn peinzend hoofd gebogen als hij haar hand licht beroert twee mensen roerloos zij aan zij op het bankje welgemoed in dialoog in Nagoro een bergdorp stillevens…

Kunst is een dialoog, een uitwisseling het is een vraag en een antwoord. Het is een uitdaging en een ontdekking het is een verhaal dat nooit eindigt. Kunst is een geschenk, een genade het is een vonk die iets aansteekt. Het is een licht dat iets onthult het is een liefde die iets verandert…

als lopen lieftallig bewegen wordt breekt zon door de wolken om met de lach op aarde een dialoog aan te gaan als toeschouwer of volger ben ik blij zo dichtbij dit geweldig wondertje te staan dat uit niets geboren toch alles van de schepping wist zij zwaaide toen ik in diep bewonderen haar zonnig silhouet in alle elegantie…

daar ligt het meer dat snelle beekjes stilt en spiegelglad de maan weerkaatst waar ik altijd naar de sterren kijk hun afstand overbrug met een diepe zucht een dialoog in vast geloof dat twinkelingen raken aan de oer herinnering zij verhalen de verbondenheid van energie die tijd en massa begeleidt heb het alleen zijn achter…

stokoud en opgesloten in een kamertje kijken we films en lezen we boeken jij en ik zag je dat dat camerastandpunt en hoe mooi die dialoog en de muziek onder die laatste scène en laat me vanavond in bed jou alsjeblieft die fraaie zin voorlezen die ik las vanmiddag toen jij gesukkeld was in slaap van die dingen waar we…

ik zag je stappen staan waar de waterige dauw zijn druppels liet gaan in de pirouettes waarmee jij de ochtend groette nog was er geen muziek tot de eerste zonnestraal noten kristalhelder kleurden in de prelude die de dag voor ons in petto had het was jouw lach die vogels deed ontwaken zodat zij hun dialogen konden maken en…

Er staat geschreven in je ogen geschreven waar je staat Je gevoel bereikt je hand je hand bereikt je hart en je hart bereikt de mijne mijn hart wordt verwarmd verwarmd door de jouwe en met jouw gevoel in mijn hand Kijk jij mij in mijn ogen waar het in geschreven staat.…

wat je niet leest is hetgeen nooit is geschreven witregels in het hoofd van de dichter het verzwegen gedicht onvolmaakt ongerijmd geschreven tenminste voorlopig…

nog zag ik vaag haar hand als in doorzichtig glas wuifde zij heel transparant het charmante afscheid nemen verguldde nog het zeer abrupte terug moeten treden er was geen plaats voor haar in het snel wisselende hectisch virtueel de techniek was haar al te veel op het blauwe ego toneel waar mono de dood was van de dialoog…

als ik in de spiegel kijk de schermen voor even zwarter zijn kan nu niet zappen van het grote gat waar ik vroeger veel contact mee had ik lach schaapachtig vingers zijn gevangen in een vrijheid die onwennig voelt praat tegen woorden die maar niet willen verschijnen op glas zonder lijnen dacht de wereld te kennen maar in dialoog…