305 resultaten.
In kanteling
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 43 zij steelden nog
toen het licht
van de zeis hen trof
in kanteling van
het heelal kleurden
zij een vrije val
niemand heeft ze
ooit geraapt daarvoor
waren zij te laat
geschoren is
het land waar bollen
nog gaan groeien
als er tenminste
kopers zijn die ze ooit
hebben zien bloeien
ook komend jaar is
de zeis gewet corona heeft…
water
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 241 de geur van dopheide
en droog dennenhout
beweegt met de wind
die goudgeel blad ritselt
de zon staat in gloeiend stof
in een koperen nevel van hitte
grasklokjes trillen in de schaduw
van lome verdorrende struiken
diep onder de verhitte bossen
stroomt levend bronwater
straks zal koele regen ruisen
voor een eeuwige kringloop…
Nieuwe sensaties
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 240 Hij probeert de bloedzuigers
op een dwaalspoor te brengen
geruchten over zijn leven
doen er eigenlijk niets toe
hij ademt zilveren sprookjes
in de achtertuin van zijn geweten
roostert er koperen visjes
en knoopt zijn veters stevig
hier moet ergens het kikkerpad zijn
in naakt gevulde droomwindkussen
hervindt hij zijn verhaal, tot morgen…
Met aankomend geel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 zij tokkelden
het groen van gras
rond de korenbloem
die diep blauw
gestreken werd door
het licht van de eerste viool
wind dirigeerde
in koper het rood van de loper
voor de ondergaande zon
maan reflecteerde
met aankomend geel
de al grijs roffelende trom
fluisterend besloten
kleur en muziek deze dag in de
donkere echo van de laatste…
Intiemerieur
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 212 (deel I in een serie van vijf)
Temppeliaukio-kerk, Helsinki (1998)
Op het dak loopt een vogel
Een struik kijkt naar samen met
Vele sponningen ingebreide
Ramen
De Rock uitgehouwen
De Church in Helsinki
Gestapelde lijnen
Evenwichtig in disbalans
Glas, hout, koper en
Steen in een gewijde
Intimiteit van jaren
Die waren, zijn en…
Gravure
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Zoals veel dagen in December
schraal en verbleekt
metalen geluid door de kruinen
opeen gedreven koperen staken
gekraste karakters
in de ogen van blinde passanten
door dit gestaalde woud
waagt geen wind zich
kilte klimt langzaam
in mijn winterkraag
ik slaap in huiveringen
wacht op de mist van het vergeten
ik scheur mijn mantel
in niet…
het rood van ijzer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 toen de rivier
in nevelen was gehuld
dacht hij aan
het rood van ijzer
en aan blauw
het blauw van koper
toen hij de rand
van de rivier naderde
zag hij haar
verscheurde lichaam in
de weerloze kleur van bloed
in het vertrapte gras
hij hief het hoofd
naar de loodgrijze hemel
een rauwe schreeuw
doorkliefde de stilte
hij sloeg de handen…
waar zon het licht vergeet
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 2.288 ik hoorde de sopranen
als nachtegalen zingen
in het dennengroen van kerst
het orgel speelde weer
op koperen bazuinen en liet
de boodschap blijde luiden
het kind is daar
waar zon het licht vergeet
en winter weer van wanten weet
dus tijd voor vrede in de
donkere koude nacht hier vindt
het religieuze jaar een nieuwe start…
Bladerend
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 393 Een koperen maan krulde aan de hemel,
dreigde te vallen...bladeren slechts.
Hitte bladerde van het licht
en zette de nachtelijke herfst in vlammen.
Zo was het.…
Tropisch Nederland...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.355 De warmte heeft de overmacht
en kleeft zich vast aan de aarde
In een klamme vochtigheid
broeit de zindering voort
Het glooiende landschap verdwijnt
in een dor geelkleurende woestenij
Niets ontzien de stralen van de koperen zon
en laten een spoor van verzenging na
De warmte heeft de overmacht
Voert de boventoon van natuurgeweld
Langzaam…
woorden van zilte zee
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 324 achter uitgestrekte stilte
verscholen in diepe wateren
liggen woorden
die aangeraakt door zachte wind
een tipje van de sluier lichten
waar leisteen grijs
tussen ochtendgloren en avondrood
zich even
van zijn koperen kant laat zien
ontbloten woorden
slechts een fractie
van het mysterie
zo voelbaar
dat zij verwaaien
in de grootsheid…
Finish
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 476 Ik zie mijn Elfstedentocht
palen zijn geslagen
om waterverzet te vertragen
ijs te laten leven
en
met zicht op de finish
de Bonkefeart
waar het koperen kleuren zonnedalen
de eenzame molen hemels doet bestaan
wij koek en zopiekraampjes
zalig geurend hartverwarmend doen verrijzen
tochtrijders pijn en vermoeidheid vergeten
in het helpend…
Verstolen in lach
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 191 ik heb over
hoofden gelopen
het bieden en loven gezien
de kleine tragedies
van hopen en kopen
het moeten laten misschien
inhaal en hebzucht
verstolen in lach stiekeme
vreugde als de koper toch hapt
het feest is geweest
het plein bijna verlaten
de rotzooi voor ieder te rapen
plots klinkt de kreet
van een kind dat in de troep
zijn…
Kogel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 163 Zo mooi koper
glinsterend als het licht
met voor mij uit een rode loper
mijn eigen doel al in het zicht
Zo bewonderd
wereldwijd verworven
en nooit van mensen afgezonderd
of ooit eenzaam rondgezworven
Zoveel verdriet
donker en in het nauw
er is bijna niemand die mij ziet
wat eigenlijk wel moeten zou
Zo geschrokken
een ieder was verstoord…
GEËTSTE PRENTJES.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 475 [Niets is nu aangenamer dan in 'n koele kamer rode wijn te slurpen bij kleine teugjes en met de pen op 't papier in 'n gearceerde schemering]
Met pennenkratsen op 't papier te teek'nen,
Als met een etsnaald op het harde koper:
Een veenplas op een landschap tegen avond
Of zielenbeeldjes, met een fijner lijn
Dan 't scheren van een strohalmpje…
Venetië 9
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.624 Nu wendt de van koper spattende steven
zich naar het smeltwerk van zon en zee,
net voorbij de Punta della D.
Rechts deint een kleiner eiland met een abdij,
waar Unesco tijdelijk haar kwartieren heeft,
en Fontana een retrospectieve. Oorlog
wisselt met vrede zoals verkrachting met gebeden.…
Rollins
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 269 Sonny haalt diep adem en trekt meteen van leer:
baldadige noten stormen uit de koperen ploert.
Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher:
ladders op en ladders af, niet van deze wereld.
Van het ene been op het andere:
calypso, blues, een polonaise van een eeuw.
De sax, de baard, de ogen stralen.…
je leeft nog steeds
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 132 - Een mens heeft maar één hart
Een ziel wel duizenden
Het maakt dat de mens
Een mens verdragen kan -
hier sta ik dan
tien jaar verder
van jouw dood
verwijderd
als zachte tikken van koper
tegen ’t mahoniehout
gaat de tijd voorbij
al wat ik hoor
is jouw stem
tussen het steen
en het mos
de kiezels bewijzen
dat jouw adem niet…
veranderlijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 mijn voeten reppen zich
door zilveren regen
ik dacht:
ik kleur de woorden
en maak een zon
later op de dag
zal zij komen
haar hitte verschroeit me
zij zal vogels verstenen
in oogverblindend licht
vleugels gebroken
niemand is veilig
als het zomert
laat mij winters zijn
ik ruik bloemen op ijs
mijn voeten reppen zich
onder de koperen…
Sawasdee
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 381 Waarom hangt de maan
als een koperen bel
aan de nachtelijke tempel?
Wellicht als ik nu mijn hand uitstrek,
zie ik het licht van het Zuiderkruis
tussen mijn vingers door schijnen.…
Parel van schoonheid
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.306 Parel van schoonheid uit de oudheid ontstaan
verblijd elke aanblik nieuwsgierig naar zijn cultuur
Vrede en wreedheid vermengt in één allegorie
dapperheid en angst gevangen in ieder figuur
Cultuur oh zo oud en verrassend vernieuwend
meer dan een vakantie onder de koperen zon
Leer mij zoveel je kan wat ik nog niet weet
zeg mij wat me pakt en…
Ave, Maria
netgedicht
2.0 met 26 stemmen 1.638 Zo klinken zacht de klanken
uit orgel, koper en van koren
en wonder schone zang der tenoren
in ruimte met mooiste akoestiek
daar klinkt straks de boodschap na
“Wees gegroet. Ave, Maria!”.…
Zwarte Kerst
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 905 onder het brandend oog
van de koperen ploert
in alles verterende hitte
wordt een kind geboren
gewikkeld in doeken
ligt hij op de lemen vloer
geen wijzen, os of ezel
komen hem begroeten
verstoten door haar clan
legt zijn verkrachte moeder
haar verminkte lijf
vleugellam naast hem
zij slaapt met dode ogen
zingt zelfs geen wiegelied…
Een Hoorn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 255 Ras grijp ik mijn koperen vriend
en ren de trappen af,
gejaagd door het edele dier:
naar buiten, naar buiten!
Blaas je hoorn Cornielje,
het voorjaar is hier!…
tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 133 ze kwam van tussen berken
die beven gelopen met niet meer
dan het relaas van haar overleven
en ze doorstond het verhoor
dat ik aanbond kranig
voorwaar danig ontdaan
zei ik “wees blij dat je ademt”
er was een wolk
in haar lichaam
gekropen een tijd uit haar leven
gegrepen als koper
ik zag haar op de achttiende
etage staan ze gooide
klokken…
Jouw speelse vormen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 403 de zon
kleurt zacht
jouw speelse vormen
geeft ze kracht
om de illusie
van het doek realiteit
te laten worden
jij stond daar
met die ogen
gedoekt in olie
en acryl toonde
sprankelend je
creatief vermogen
waarvoor de koper viel
ben met je meegegaan
na jouw gedaan
op je mooiste
schilderijen stond
verkocht en ik dank god
ze…
leven op aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 198 het leven heeft ijzeren knuisten
de zon speelt en draait een koperen
melodie over de aarde
waar mens en dier vechten voor
hun leven.…
station Alkmaar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 de blikken van stille mensen op het perron
vertragen de trein
hun slappe armen houden de wijzers
van de stationsklok tegen
ik draag geen bloemen
onaangenaam dwarrelt koude lucht op
ik denk aan de gesloten blinden
stof dansend in zonnebanen
over het bed met de koperen spijlen
vermomd als de maan herken ik haar
achter het beslagen raam…
Stemmen in de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 STEMMEN IN DE NACHT
De wind laat zich horen
vermaalt de rotsen tot fijn gruis
wat ruw was, wordt glad en ruist
boombladeren ritselen geluid
Mensen gaan slapen
melodieus snurken van akkoord
Een los luik antwoordt
is beveiligd met een vloek
Even later, twee stemmen
dan kraakt een koperen bed
De wind kalmeert, ontspant
bereidt zich voor…
Zwervend liaison
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 652 Gloeiend koper verhit het land
dat gewillig kleurt onder
de hoogste zon
De roep van de natuur
wordt gehoord door hen
die de stilte niet vergeten
en luisteren hoe
akkoorden gedempt sluieren
aan het suizen van een bries
die wapperend strijkt
in ‘t getij van halmenharen
welke ritmisch ruisen wiegen
tot fluistersymfonie
dat…