Alle inzendingen over Licht Gezicht

Sterfbed van mijn vader Verscholen in zijn gebroken ogen Schemerde even een licht En ver weg in zijn gezicht Glimlachte hij Hij herkende mij…

Daar liep jij tegenover mij en ging mij zonder groet voorbij want felle zon in jouw gezicht hield mij verborgen in het licht…

Mijn konijn ging dood “hij gaat naar het licht” zei mijn vader “maar waarom, vroeg ik hem, trekt hij dan zo’n raar gezicht?”.…

Maar wat terugkeert in hun gezichten is voorbij, oud goudgeel licht over die mooie wereld die er nog is maar alleen omdat zij er was. --------------------------------- uit: 'Geluk is gevaarlijk', 1999.…

Een straaltje zon, een beetje licht, de flonkering in ‘t water; het maakt niet uit al wordt het later: het geeft mijn lief een blij gezicht. Revitalis…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

ik heb de zonnestraaltjes gespaard die altijd je lach vergezellen gesponnen tot een bloem die zo lang zij leeft licht en warmte geeft hoef haar niet te besproeien als ik spin zal zij groeien bij nacht gaat zij sluiten maar soms wordt het licht als jij droomt met een lach op je gezicht…

Als een gebroken vrouw verlaat alle vreugde haar gezicht, de zon verdwijnt en daar gaat ook het licht. Het licht dat ooit zo helder scheen, gaat nu elders heen. Ze is bitter en koel, is alleen en heeft geen doel. Ze is gebroken, gebroken, gebroken.…

De wind ontneemt lichtjes haar sluier lees haar gezicht weerkaatsend licht in donkere ogen oprecht en ongelogen onbewogen licht waarbij zij opnieuw voor sluiers zwicht niemand mag haar zien te mooi voor het aardse misschien?…

En hoe het licht dan binnen viel door het grote venster. Het eerste, het vroege. Voorzichtig, als om haar niet te wekken. Maar ze zag het niet. En hoe ik zei: Ik ben hier (en dacht: en ook de lente, met alles erop en eraan) maar dat ze dat niet wist. Alleen maar dat licht over haar haar, over haar gezicht.…

schuilen wij in eigen vel later kiert opklarend je eerste blik weer licht uit een van tranen nat gezicht…

terwijl de maan geen bloemen mist en in storm haar helderste gezicht vertoont, hult een zaaltje zich in het halfdonker voor een dramatisch stuk met lichte spot.…

de lucht is zwaar van de sneeuw die nog moet gaan vallen grijs is de lucht eigenaardig licht de eerste sneeuwballen kleuren haar gezicht rood wat een plaatje……

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

mag ik je bedanken zeg alsjeblieft niet nee gewoon maar wat woorden over wat je met me dee' want je gaf passie weer een kleur en maakte donkere dagen licht door jou kreeg geborgen weer een naam ........ en liefde een gezicht…

mag ik je bedanken zeg alsjeblieft niet nee gewoon maar wat woorden over wat je met me dee' want je gaf passie weer een kleur en maakte donkere dagen licht door jou kreeg geborgen weer een naam ........ en liefde een gezicht…

Een stralende lach op je gezicht ogen die fel staan maar ook kunnen verwarmen 'n blik starend in de verte gericht Gedachten die heden en verleden omarmen Af en toe een rimpel op je voorhoofd 'n peinzende rimpel wel te verstaan eentje die je stralende lach verdoofd waardoor de blik somberder kan staan Maar dan komt er weer die glans die…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Alle vreemde gezichten zijn druppels die ik vrees als de regen die mij volgt en ziet kijken hoe ik bang niet meer weet waar ik schuilen kan met gesloten ogen…

vormeloze drift blind graaiend op de geur je verbrand gezicht al deels in as verhult slecht het besef dat dit je laatste masker was…

koud spillebeenden voeten over de striemen van gezwollen tepels naar de kille handen waarin ik heb gewoond met een handgebaar en enkel ogen schopten schoenen naar zeepbellen; leeg geblazen op ongehoorde windvlagen woorden werden gescalpeerd en tranen beschilderd met oorlogskleuren die in langgerekte jaren het knikken deden beven…

De neus vrij fors, en adellijk gebogen, een kleurrijk en zeer pittoresk gebit, een bril, een snor, grijs haar dat warrig zit en fraaie wallen onder beide ogen, zo blijkt het ideaal gelaat gebouwd. Maar dames, pech, ik ben allang getrouwd.…

het is om mij een vijver stilstaand licht en draagt voorgoed mijn binnenste gezicht ik kan het niet meer uit de spiegel breken. en nog,als ik hem gebroken had, hield elke splinter mij geheel omvat omdat ik het in ieder deel beteken...…

Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen. Ik koos voor het laatste, omdat ik weet dat je het, zoals altijd, niet waard was. Ik weet nog hoe je met je ogen knipperde. Alsof je twijfelde, om het toch te doen.…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

opnieuw raakt mijn stem de dagen van dobberende bootjes op vuurduinen te traag tussen vreemde mensen ik ben getuige van mijn mond waarin iedereen verdwijnt en de zee hetzelfde begint te zijn kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij met licht en schelpjes aan het oor in en uit het water, hun adem langs de barensweeën alsof…

ster samen stil te staan een kroel die me laat smelten als sneeuw voor de zon zo in jouw armen liggen tot de morgen komt op de wolken dansen het maakt me niet meer uit als ik verdrink in jouw ogen die met me praten zonder geluid ik heb jou nog niet gevonden dus ik weet niet wat ik mis en alles wat ik voel is een gevoel zonder gezicht…

Haar ademlucht van zuiverheid staat vaak ten taak, de labiliteit waarmee zij lege tijd verslijt opent zij bewustzijn in het licht wat heeft mijn strelen aangericht haar ogen zien mijn zielsgezicht. *…

Keek in de spiegel en zag twee gezichten dat van m'n moeder en van mij het leek of ze even tegen me praatte en over m'n schouder tot me zei 'k Ben trots op je meid, je hebt het goed gedaan ik knipperde met m'n ogen en was weer alleen het was of ik me opeens beter voelde toen zij in de spiegel achter me verdween Ik zag in die gezichten…

Al die mensen zeggen: je moet ophouden met die onzin eindelijk word je ouder zie je die gezichten dat zijn gezichten van mensen die ouder zijn geworden en die mensen zijn opgehouden met die onzin…