Alle inzendingen over Mijmeren

Vogeltje, o vogeltje in de lucht waarom heb jij toch zo’n haast Bedenk ik met een diepe zucht wijl jij hierboven over mij raast Vogeltje, o vogeltje in de wind snel je dan wellicht naar je nest Naar je vogelliefje plus je kind ga je daarom rapper dan de rest Vogeltje, o vogeltje uit het oog waarom bleef je nu niet bij mij Waarom toch in…

Over kale vlakten heb ik gelopen door dichtbegroeide wouden ben ik gegaan op veel stille plekken ben ik blijven staan steeds bleef ik op een nadering van je hopen. Door de steden met drukte van het leven genietend van een wereld vol vertier of langs stromende schuimende rivier op alle plekken stond ik soms even. Denk niet meer aan al…

Ach nog zo graag eenmaal wil ik zwieren op die schommel nog één keer een rondje maar in die oude draaimolen. Laat me nog eens klimmen in die appelboom achter op het erf troost mij daaronder op de grond plak een pleister op de wond. Leer mij nogmaals fietsen op dat rode fietsje door de laan voor ’t huis wrijf mijn geschaafde knieën.…

Herinner mij schone voorbije dagen van onbezorgde tijden uit blije jeugd toen ik nog geen zorg of last hoefde dragen een leven in vrolijke vrijheid en vreugd. Herinner mij tijd van gelukkig leven zingend en lachend iedere nieuwe dag dankbaar voor liefde mij steeds weer gegeven bewonderend elke vogel die ik zag. Toon mij geluk in alledaagse…

lui, loom, niet vooruit te branden slaperig dromerig als een slak kruipend door de dag om uiteindelijk over te gaan in de nacht met duisternis, helderheid onrust, rust luiheid loomte…

zomaar het gevoel ontvangen van gemis, de uitkijktoren van vrede het bouwwerk van Babel, weten dat de hoogte het werkelijke leven ontwijkt laat september, de zomerschermen wijken voor de wallen van herfst, mijn hart wil schreien, doch nu mijn twijfel zich ontfermt over bijbelse vaardigheden voel ik ruimte het hoofd vol stemmen wordt lichtelijk…

Zeven naalden nog vandaag! Nichtje Net vroeg: ‘brei je graag? Kijk, wat wordt mijn haar al lang! Betsie is in 't donker bang! Ik kan al bij 't eierrak, Lekker eten - koekenbak! Ik kom nooit aan moeders schaar. Pop, wat heb je beeldrig haar; 'k Wou wel dat je praten kon! Als ik groot ben, zo'n japon! 'k Ben al mee ter kerk geweest…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

Ik vind jou in mij Daar waar jouw glimlach ook krult in mijn mondhoek En mijn handen zich krommen gelijk de jouwe Daar waar onze lichamen zich bewogen in eenzelfde dans En onze harten samen klopten van vreugde om de herfsttinten in het bos. Daar ben jij dichter bij mij Dan bij mij vandaan. Ik vind jou in mij Daar waar jij mij mee vorm gaf…

Dag malenka goeiemorgen misschien lig je nog als mariposa op één oor onder je thermodynamisch moerbeizijdezachte dekbed multicolor multilayer maar misschien ook niet en lig je diep gehuld in morpheus' armen nog in dromenland maar misschien ook niet en koester je je mijmeringen in naijlende nachtgedachten van je ontwakende…

Verloren in een mijmering hang ik in gedachten ergens tussen daar en halverwege, te wikken en te wegen. Verpeins ik het bestaan tot het reduceert naar simpel. Fronsend kreukt de piekering zich in een nieuwe rimpel.…

Als dat ligt in wat ik nog weet (en zolang ik niet vergeet) mijmer ik in het hier en nu, wat weldra deel uit kan gaan maken van wat is geweest, en de rest is gewoon geschiedenis.…

zie hoe zij zich in eindeloze deining wenden en keren naar vrijheid tot het web dat hen in grijze mijmering vasthoudt losscheurt als lichte wolkenvlucht na de hel hun hemel gaan ontdekken…

De windstoten slaan me, maar slagen er niet in, mijn gedachten op de vlucht naar vamperig Vlaanderen: mijmeringen naar wat ik achter liet: niets.…

Mijmeren is het juiste woord niet nijd verwringt je gezicht en je nagels krassen zijn naam in mijn witte buik de naam van je Vader die gestikt is in het sleutelbeen van een konijn.…

kàn daar tussen niemand toch, mijn meisje mijn Mijmerend bij elkander toeven terwijl heerlijke liefde ons leidt Naar waar woorden niet hoeven waar jij mij met schoon verleidt…

woorden wevend weergegeven in vlekkende samenvloeiing pennenstreken met vliegende vlindervleugels in liefste mijmeringen als altijd achterhaald door dichterlijke drang zwijgt ze zinnen zoekend wellicht wetend waarom…

de oude brug ging je spelend over en voegde hem voor altijd toe aan je route je zocht en vond een brug naar je eigen samen een nieuwe oerbrug is geslagen en mijmerend onderneem je de tocht naar begin…

Soms denk ik dat jij niets anders bent dan een geest, die af en toe opduikt in mijn herinneringen en soms verschijnt bij dagelijkse mijmeringen. En dan zie ik je glimlach en je ogen en dan weet ik dat je nog altijd een vreemde voor me bent.…

ik hoor het gieren van de wind onrustig in oktobernacht omarm het duister zwijgend in mijmering ik buig net zoals jij we neigen naar elkaar niets wat ons verbond bedreigt ik heb je bladeren verwacht…

Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…

De jury heeft onloochenbaar gesproken Het ‘guilty’ klonk, wel vierendertig keer Beklaagde reageerde buiten weer Alsof hij door een horzel was gestoken Ik mijmer bij mezelf: Heeft nu daarnet Een pornoster Amerika gered?…

Was het jouw hand die in de mijne gleed toen disbalans mij deed wankelen voelde ik jou daar op de rand van de brug of was het de wind die mij wiegde mijmerend over hoe alleen, alleen zijn werkelijk is, voelde het koud tot op 't bot…

laat ik eens wat filosoferen over het wel en wee van yesterday herinneringen aan weleer doen mij vreugd maar soms ook zeer signalen van gisteren en van een strijd tegen onoverwinnelijke eeuwigheid zie hier mijn krabbels op papier vol mijmering van ginds tot hier…

Rechtop staand in het heden waarin je jezelf bent Littekens van het verleden soms een pijnlijk moment Even verdwalend in mijmeringen toen een verloren blik Bewuste keuzes, nu herinneringen twijfel voor (g)een ogenblik!…

Naakt de geest soms bekrompen verborgen achter houtje touwtje eenzijdig bloot verlangt geen mijmeren noch peinzen je draait weg alleen jouw voetstappen geven je huid nog geluid…

laat ons nog even samen de nacht scheiden van de dag bij een beker galmende koffie palaveren over het weer dat er weer niet was in de stilte van de avond mijmeren over morgen waarom die nog niet is en nooit vandaag zal zijn jij en ik en weten dat het zo slecht niet is…

gezicht op hattem koeien staan te mijmeren boven hun spiegelbeeld versierd met waterlelies hattem ligt daarginds dromend in de zomerstilte als in voerman’s tijd de klokkenspelklanken kon hij niet schilderen zwolle was nog ver weg gelukkig maar…

mijmerende zeilboten van ongerijmde gedachten zoekend naar taalvissen zacht waaiend ademgeruis wit golvend gefluister sprekend tegen de zilte wind het wordt nooit zonneklaar in dit bewolkte hoofd maar alweer neemt de zee me in…

Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind. De jaren, ze trekken veel te snel voorbij. Hier lig jij dan, als een geknakte roos Die voor een zelfgekozen einde koos.…