Alle inzendingen over Mijn schaduw?

In Elemangora is schaduw het meeslependste deel van het bestaan treiterend volgt dit spookbeeld overal vastgeklit smaller wordend tot ook in stilte de dood deze volgzame opslokt.…

weet dat als de spiegel weer beslaat je eigen schaduw voor je staat…

Je hebt jezelf uitgegomd zo was je er zo een schaduw van bestaan met het ondergaan van de zon neem je plaats op mijn papier.…

fietste, schaduw naar schaduw voor elke droom een vlekje van de zon…

Vreemd is het moment dat mij verlaat en vragend achterlaat met zwijgende schaduwen die hun wachten niet laten wachten en sporen wissen met lege blikken die geen helpende woorden achterlaten zolang ik niet meer weet in wiens schaduw ik ben geworden…

mijn schaduw en ik een verbintenis in de roodkoperen zon…

Regeren vanuit landsbelang In het kader van de vooruitgang Maar als de welvaart niet eerlijk wordt verdeeld Geeft dat in de samenleving een schaduwbeeld Dan vinden de schaduwen elkaar In een partij Die niet geaccepteerd wordt in de maatschappij De schaduw is echt Want voor veel mensen is het leven een dagelijks gevecht Wanneer de politiek…

zelfs zon kan het niet genoeg verschieten schaduw liegt nachten langer dan de slaap dreiging kijkt achterom en vooruit blijft kriebelen als een schaafwond die niet wil helen…

ze verdienden onze vrienden Schaduwen in de zon Schaduwen op het gras Kijken strak voor zich uit, omdat zij weten hoe het was En er blijven de verhalen over stoere moed Een krans, een naam, maar hij vindt het goed De uniformen van nu leggen bloemen neer Schaduwen in de zon, schaduwen op het gras Op zoek naar vrede opent hij het raam Hij…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

door zachte schaduwen gedragen baart ze zichzelf als vlinder neemt de taak op zich de wereld dieper in te kleuren…

het zijn de wolken die schaduwen werpen op de berg die ik beklommen heb die me de heelheid van licht en schaduw leven heeft leren omvatten een gevoel van geborgenheid waarbij liefde zich in mij openbaart zonder maar één innerlijke versluiering een droomwereld waar ik op verslingerd raak…

Soms even rustig om bij te sturen Denk soms, hij is niet bij verstand Maar ’t is en blijft mijn tweede ik Zonder schaduw zou ik verloren zijn Verdrietig dolend zonder veel schik Zoekend naar m’n trouwe paladijn…

in de schaduw van lezen plaats je momenten van leven in het licht van de zon kiest waarheid zijn klaarheid daar waar het donkert heeft dag geen gezag en duistert de nacht lees maar de schaduw in het licht van de zon daag maar de nacht uit in een waarheid die komt…

De schaduw van de wind Achtervolgt mij door de straten Waar de adem van de kust Niet meer in staat is om te praten De noordelijke stromen Zijn allang niet meer verbonden Om gezamenlijk te schrijnen Zwakke mensen te verwonden De schaduw van de wind Is het restje van de zee Slechts een afdruk van de tijd Maar ik neem haar met…

donkere schaduwen in mijn hoofd als zwarte spoken in een verlaten huis zwervend overal ze drukken me de grond in omgeven door zwarte modder schaduwen verborgen in het donker is mijn hoofd eindelijk leeg alle spoken overstemd door stilte…

als je de kooi bent zonder de vogel komt de ander die de vogel zal zijn durf hoog te zweven als je de zwaan bent de ander in de schaduw kijkt je na zo lang hij kan als je valt wees dan niet bang voor het licht en het donker ik kom uit de schaduw vang je, zonder te vragen, op…

Je kent je eigen schaduw niet meer hoe je leunde tegen een boom keek, naar het neergelegde beeld mijn droom, mijn mooie droom je bent een glazen twijgje nu de zon schijnt bijna door je heen een schrale schaduw aarzelt alsof het lichaam reeds verdween.…

overspelige waar is je schaduw bladeren vallen…

Eskadrons vliegen over, zonder schaduwen -- op onze ogen.…

onder de bomen steekspel van licht en schaduw iemand wordt geraakt…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

de schaduwen van die ik liefhad schuw ik lang niet meer ze komen ieder jaar om deze tijd verschijnen als het vuurwerk in mijn stille straat geen schrik meer of verwondering ze zorgen er tenslotte voor het goed of slecht gebeurde nog op tijd in tijd te plaatsen door even om te zien nog voor de drempel…

Maak wat je te zeggen hebt zinvol, geef het de schaduw. Kijk om je heen, zie hoe levendig alles is - Rond de dood is het leven! Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…

wat je een ander  laat zien is slechts de schaduw van je innerlijk…

Het ritme leeft op geïnspireerd door schaduw van eeuwige vlam.…

Plek in de schaduw.…

rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

geen spiegelbeeld wel schaduw handen vol zo in de ogen weerkaatsen? ho maar een beeld zonder netvlies etst nooit een ziel synapteert slechts herinnering raakt geen achilleshiel vorm mij met schaduwen uit angsten en complexen in een uithoek van je eigen geest ik ben en niet geweest…