260 resultaten.
wij lieven ons steeds weer
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 862 Uit: Intiem genot
omarmd
slapen wij in
om te ontwaken
huid aan huid
in ‘t morgenlicht
nachtelijke geuren
beschermd
door handen
in hun bewegen
als spelende dieren
groeien wij
vanzelf
samen
tot één
gloeiend
lijf
en dromen wij
met gesloten ogen
oneindig geluk
ons lieven
in een zonnewind
als verstrengelde…
lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 181 gedachten
gekoesterd
door een zweem
van lentegeur
doen het hart zwellen
vermoeidheid waait weg
krakende knoken
richten zich recht
het oude hart verliefd zich
in tere tinten,
de grijze winter wijkt
en met jeugdig elan
wordt de lente omarmd…
Als intiem moment
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 201 het was niet
het spel van jouw vingers
op mijn huid
het waren de letters
die jij schreef
op de deur van mijn huis
met het licht
van de maan
in een woordloos begroeten
jij nam de nacht
en sterrenpracht mee
in je zomeravond entree
wij donkerden
omarmden stilte
als intiem moment
in dicht bij elkaar
schreef ik op je huid
wanneer…
opgelost
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 los me op in de wind
laat me vluchtig verdampen
als de geur van het munt
in het vochtige veld
opgelost laat ik me zachtjes vervoeren
tijdloos, ontastbaar
opengesteld
Omarmd door de rust
vergeven van zonlicht
verblijf ik in stilte
onzichtbaar verspreid
tot jij meer ziet
met ogen gesloten dan open
vanzelfsprekend gelijk bent
volledig…
Ik mis je
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 277 Ik ben alleen gekomen
En ik zal ook alleen weer gaan
Maar ik hoopte en ik dacht
Dat jij langer naast me zou staan
De dagen na jouw dood
Vervult van tranen, van eenzaamheid
Ik word omarmd door dierbare mensen
Maar jouw omhelzing ben ik kwijt
Ik wil mezelf ook niet verliezen
Ik weet dat het leven verder gaat
Maar de vraag is hoe ik dat…
Somber
hartenkreet
3.0 met 38 stemmen 1.579 Mijn gevoel zo kristalhelder
Zeldzaam als ruwe diamant
Liefde zo diep en zuiver
Ontneemt me al mijn verstand
Dromen zo prachtig van kleur
Maken de mooiste beelden waar
Wakker worden in eenzaamheid
Geen tederheid geen lief gebaar
Gemis maakt alles zo somber
De zon is niet meer de zon van toen
Ik mis de stralen die mij omarmden
Je lippen…
Schroot
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 734 Gekooid gevangen in
uren van verwachten
verliest de morgen haar
eerste adem in het
laatste streepje licht
waar duister haakt in
eenzaamheid schuift
de nacht het venster
open en sluipen dromen
nader zacht toegedekt
door een heldere maan
omarmd door reeds
vermoorde gedachten
smoort het donzen kussen
de laatste ijle kreten…
kikker met pen en zin?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 667 De vredige gans omarmde me
en legde als een winterjas haar
vleugels om me heen,
én', vroeg ze nogal onhandig,
'wat ga je vandaag eens doen?'
En ik, kikker, had een slechte zin,
rukte me los, vluchtte tussen het
riet door en kwaakte luid:
'laat me alleen, hou je grote bek!
ik ben je geen uitleg schuldig!
ik heb een pen nodig!…
Be-TEKEN-is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 onder de vlierstruik van de oude woordhut
luierden letters in het mulle zand
overmoed en fierheid, hielden ze in stand
omarmd door het woord dat de meester had benut
het teken in ziel en vaandel gegrift
zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen
erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen
vergeelde foto in een album van schoolschrift…
Verbanden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 bij binnenkomst struikel ik
over de eenzaamheid
die her en der verspreid ligt
aan de muur tikt de tijdloze
veroordeling van hen
nog immer voort
vage ideeën schieten wortel
klampen zich vast aan
dat wat al even was
door mufheid omarmd baan ik
me een weg naar een raam dat niet
vastgeroest in de sponning zit
om deze met een zwieper…
rookglas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 79 gedachten vinden er beschutting
zich bladerend door de wind
vastgelegd met woorden
die niemand ooit geschreven vindt
wat door gewonde dijken is omarmd
lijkt leeg te lopen in waterrijk land
tot een koninkrijk in hersencellen
grenzeloos ijsveld, witter dan het strand
tot buiten de tuin met deze
waardplant uit het binnenaardse
tot evenbeeld…
Kertst(mis) met Sin-dy
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 742 Jij kwam 'snachts laat thuis
hard huilend en dronken
omarmde mij
huilde tranen met tuiten
mijn schouders nat
ik heb iets verkeerds gedaan
het spijt me zo
echt waar
ik zal het nooit meer doen
want ik hou alleen van jou
kotsend hing ik in de w.c.…
Mijn handen lopen
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 254 Broeierige hitte
geen enkel zuchtje wind
mijn handen lopen over het gras
En mijn ellebogen vliegen over 't grind
Warme geborgenheid
Er komt werkelijk geen kou aan te pas
Mijn voeten omarmden je met liefde
't geluk toen ik eindelijk bij je was
Mijn hoofd zwom door de warme zee
mijn dijen volgden het blind
Tot alles op zijn plek viel
omdat…
Als een roos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 378 Wilde ruimte mezelf ontplooien
leven in het heden door liefde
omarmd aanvaarden dat verdriet
ook hoort bij het bestaan.
Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien…
Gedichtenhemel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 wier pijn niet meer hier
en nu bestaat maar
als evenbeeldig lot
als begrijpende engel
van de liefde
om te leven, het midden
van volgen en voorgaan
te beproeven, alle zintuigen
te voeden met het wonder
van moeder aarde
omarmd…
heel vroeg deze morgen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 241 ik dacht dat ik droomde
maar het was echt
jouw tedere hoofdje
had je op mijn schouder gelegd
tranen van vroeger
waren stilaan verdwenen
er was weer 'n lach
op je lippen verschenen
ik voelde opnieuw
jouw lijflijke warmte
dicht tegen me aan
toen je mij stevig omarmde
het leven herbegon
heel vroeg deze morgen
ik zag weer 't geluk…
Eindelijk weer Zomer!
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 168 In water een prachtige weerspiegeling…
de kern..omarmd.. door.. ring om ring
Zonnestralen..
in warmte verdwalen
zacht strelend
helend..
kilte voorbij
geluk…weer aan haar zij.
Een regenboog omsluit haar geluk
Sombere wolken verdampen..gaan eindelijk stuk.…
Jij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 632 Jij legde woorden
op mijn ogen
blinddoekte mijn ziel
in zaligheid
wij lieten ons gaan
en waar de zee zich terugtrok
omarmden wij
de welving van de nacht
lepeltje lepeltje
jouw armen gevouwen
om de mijne
speelde je mijn vingers
een voor een
open en weer dicht
één sloop
waarin twee kussens
er was werkelijk
geen speld
tussen…
Als jonge god
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 562 in kleine mijmering
oranje op het strand
de huid lichtjes verbrand
een zee die koelde
voelde hoe de zon
je hart verwarmde
rust gaf en omarmde
met een paradijselijk gevoel
voor even was
de slang er niet
ik gaf de appel waar
je zichtbaar van geniet
jij klokhuist alle tijden
mag ik met jou godin
als jonge god de golven
van de liefdeszee…
Jouw schoot
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 797 Het was jouw
fluweelzachte schoot
zij was ‘t die mij heeft gevangen
die geen ontsnappingsmogelijkheid bood
ze omklemde mijn verlangen
met dat wat leven schenkt of dood
Toen uit elkaar gegaan
na mij nogmaals te hebben
omarmd en ontvangen
ging je weg ver bij mij vandaan
waarom waarom
wat zie ik niet
ben ik zo naïef zo dom
ik zal eeuwig…
Zwaaiende vaders
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.098 De dochter
zweeft en vader vangt haar op
een manier die doet denken
aan de Vader die zijn Zoon
omarmde op een prent van Rembrandt.
- De schilder zwaait naar Titus.…
De nieuwe dag
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 798 Toen de avond de nacht omarmde,
en de lichtjes in haar boog bloot gaf,
keek ik bewonderend toe,
legde mij te ruste.
De nacht ging langzaam tot haar stilte.
Toen de nacht de morgen met vogelgezang wekte,
luisterde ik en verheugde me
op een nieuwe dag vol leven.…
IN STILSTAANDE HITTE
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 in gebroken dromen
overwon ik al rennend
de kou
roeide ik met spaanders
van het voorbije
leven
op de koele onderstroom van
tomeloze mattigheid
kende het verleden geen
zekerheid
en in schaduwen van
stilte
omarmde ik jouw volle
maan
laverend tussen tijd en
ruimte
ontnam je mijn
rusteloosheid
en werden wij de nieuwe wereld…
Schutzmantelmadonna
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 189 Maar dromend in z'n sneeuwhol,
omarmd door zacht bevachte
liefdevol witte poten,
kan kleine Knut zich
geen lievere moeder wensen
dan deze Sterre der Poolzee.…
oude liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 994 verleden week vond ik een versteende geliefde
tussen wat geuren van gisteren
die het liefhebben verleerd was
in nevel verpakt
de decoratie van een stad
zeven gedichten heb ik geciteerd
ze verrees niet
huilend heb ik het karkas omarmd
de lippen gereinigd met toverspreuken
maar de leugens bleven
de sporen van de tijd gevolgd
toekomst bleef…
bij titanium daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 56 dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon
is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies
bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd
het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels
de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…
liefdesverdriet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 242 verleden week vond ik een versteende geliefde
tussen wat geuren van gisteren
die het liefhebben verleerd was
in nevel verpakt
de decoratie van een stad
zeven gedichten heb ik geciteerd
ze verrees niet
huilend heb ik het karkas omarmd
de lippen gereinigd met toverspreuken
maar de leugens bleven
de sporen van de tijd gevolgd
toekomst…
Een schim van jezelf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 114 over
Die vroeger als Styx werd aangeduid,
Had zoals het hoorde het muntje mee
Voor de overtocht, voor de veerman,
Om hem tevreden te stellen;
Geen idee heb ik of ik je ooit
Nog weer eens zie - ook al hoop
Ik het met alle hoop die in me is,
En dat ik dan nog weer een glimp
Van je op kan vangen van hoe je was,
Toen het leven je nog omarmde…
Nieuws uit de natuur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 140 ik sprak een boom over mijn zorgen
het ritselen van bladeren zei me niets
ik omarmde een eenzame rozenstruik
haar doornen voegden pijn bij boze bergen
en watervallen van verdriet
ik kuste de grond waar jij ooit liep
onder het gras, pissig groen
van jaloezie, siste de slang:
deze appel is nooit gegeten
door een eva, een helena van…
Zij stroomden genade
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 434 ik telde omarmde ze
zij stroomden genade
beschenen mijn handen
met cirkels vol warmte
balancerend langs lijnen
op een tocht zonder einde
een lantaarnpaal
verder viel licht
kapot op de grond
bomen droegen
meer schaduw van
struiken zonder houvast
een merel ontwaakte
aangeschoten door herrie
van de zuipschuitenferry
begon tegen donker…