Alle inzendingen over Ontaarden

liefde eeuwig duren zelfs als we niet in één werkelijkheid zijn onze liefde is zuiver, puur en rein hoe zou ze anders nog kunnen bestaan was ze slechts een vertelsel van de maan zou ons hart gevuld zijn met leegte en pijn in onze nachtelijke gescheiden uren door verdriet en vermoeidheid gaan mijn sombere gedachten naar de maan voordat ze ontaarden…

emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld viel zijn moeder herinnerde zijn dierenliefde schreef over de tanden van een volwassen kat in lange tijd niet meer zo'n bericht gehad ach mensen, laat die zoon toch gewoon in waarde hij kan niet helpen dat zijn leven zo ontaarde…

dulle griet Zij zag mij, vidit, in 't privé domein en kwam wel, venit, maar of zij ook won en vicit zei, blijft altijd een geheim een pandemonium ontaard in strijd een oordeel atonaal en polyfoon ik kwam en zag, maar vond niets meer gewoon aan haar, die dulle griet, een rare meid...…

mijn hart is ontzet en huilt voor kinderen die ik zoveel beter zou willen toewensen dan geboren worden in een wereld zonder grenzen en opgroeien onder het juk van ontaarding door perversiteit geen volwassenen of ouders, maar wrede verslaafden die zonder spijt en impulsbeheersing de uit eigen vlees en bloed geboren ziel overmannen, barbaars…

En ook al klinkt dat arrogant Toch wens ik dat en ik ben bereid om dat uitgebreid uit te leggen want stel nou eens voor, en voel met me mee, dat langzaam gestaag, maar heel gewis mijn denken vertroebelt in een warrig mêlee dat Alzheimer helaas mijn voorland is Ik stel me dan voor, zo heel assertief, dat ik langzaam wegkwijn, volledig ontaard…

Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai Wij maken van beroep lawaai Zo maak ik hopen en ik graaf En ik hinnik, spring en draaf Ik ben nachtegaal en zing Zo heeft iedereen zijn ding Ik rook, dus ik ben Ik headbang, dus ik ben ook gek, dat je zo kunt ontaarden Maar ach, laat een ieder…

hand en ik leid je binnen in ons eigen sprookjesland in dit land kom je weer bij zinnen laat je alle ellende buiten kun je weer opnieuw beginnen jezelf voluit vrij open uiten en je zelfvertrouwen herwinnen laat mij je in het licht zetten het licht dat ik al die tijd voor jou bewaarde niemand zal je hier iets beletten ik besef waar het ontaardde…

Met zelfzuchtig zijn behaal je niet de winst De winst van de afgelopen jaren Bevind zich voornamelijk in jou handen Mijn ontwikkeling was zonder jou niet te verklaren Het rad van fortuin stond in alle mogelijke standen We leveren genoeg in We houden van elkaar zonder voorwaarden Ik heb het met je naar mijn zin In haat zullen we nooit ontaarden…

Zonder grenzen is de stad waar ik vertoeven wil Het zicht is dun en ijl Mijn ogen staren stil Klanken strelen zacht mijn oor Storm ontaard in frisse bries Geen oorlog geen geweld Dit is de stad die ik verkies Ziltig smaakt de waterbron Rivier door dam, gespleten Vruchtbaar, oevers overspoeld O, Stad hoe zult gij heten!…

Ik heb hemelse dromen gemaakt op aarde die met jou nooit werden vervuld dat onze liefde in een stom onbegrip ontaardde wie van ons beiden droeg hier de schuld? Ik heb boeken over jou geschreven maar je ware aard die heb ik nooit gekend ik heb aan mijn boeken lijk een doek geweven en alleen jouw aanschijn heb ik erin geprent.…

Daarom hier, hoog boven het land dat zijn bekoorlijkheid verloor: ontaard experiment: wordt teruggedraaid. Op de top is het hoogste punt het hoogste punt niet meer. Münchnausen laat u groeten van 324 meter. In het Drielandendoolhof surveilleren grenswachten van 1914. Herrezen.…

Voordat mijn ik zich vrij ontpopt is heel de wereld in een harde schaal ontaard. Ik dool, onthand, wat rond in dit gesticht, waar niemand dokter is, ik krab mijn nagels kapot tegen de stalen wanden om mij heen, ontwricht lig ik voor Pampus onder giftige hagels en alleen sterf ik in een ondraaglijke kou.…

droogte verdwenen Natter en warmer, dat is waar het in de postglaciale periode om gaat Misschien was sprake van teveel mensen Niet genoeg vissen in de rivieren Bossen herbergden te weinig dieren En voldeed landbouw aan de nieuwe wensen Contacten tussen boeren en verzamelaars Lijken te wijze op diffusie Langzame overname van gebruiken Ontaarden…

Dat doet me denken aan de 'ordeloze democratie' van Montesquieu* die bij een doorgeslagen gelijkheidsdenken ontstaat en een ontaarding is. 'Ikke, ikke en de rest kan stikken' of in ieder geval voor mij inschikken. Ik zwijg nu maar over het vulgaire populisme van een democratisch gekozen partij die volstrekt autocratisch geleid wordt.…

Ik hoor het zingend verhaal van moeder aarde die weent omdat veel in slecht ontaardde. Ik wil blijven zweven op thermiek hoog boven tussen de wolken, want op aarde word ik ziek... Uiteindelijk zal ik vermoeid mijn vleugels laten rusten om te landen op beide voeten en in het lot berusten.....…

mijn witte dressoir draagt mijn zelfportret in bruine pij zonder aangezicht waar ter hoogte van de heup de rozenkrans hangt zonder poseren ben ik als heremiet neergezet het is een deel van mijzelf al in den beginne toebedeeld vroeg was ik reeds ontaard van huis naar huis wellicht door mystici fluisterend aan mij verklaard werd…

Ontaard ik van mijn vast omhulsel en breek uit 't krappe huis waarin ik opgesloten zat.…

Door vraat was de schoonheid ontaard in een schommel, een volvette taart. Hij had zeer veel berouw van het huwen. Z'n wijf liet hem dagelijks gruwen; de taart was een ijstaart geworden. Ze vrat als een varken en knorde. De vrouw, die z'n hart ooit kon stelen, besloot-ie in vieren te delen.…

De media zijn vol van het tableau ‘Hij is een geitenneuker’, “Zij, een hoer!” Zelfs Pauw gaat mee op deze trieste toer al zinkend naar een dubieus niveau Die schijndiscussies ben ik ronduit zat Ik snak naar een inhoudelijk debat…

Ze stemmen op de dichters die niet willen Er schijnen flink wat stemmen gedelete Een aantal dichters-je gelooft het niet- Heeft op zichzelf gestemd. 't Is om te gillen! Zo wordt straks die Poëet des Vaderlands Een heuse Laureaat des Wantoestands…

Op wacht, en achter ‘t water, staan, gekroond met immer vers gewaai, de dikke koppen van de ontaarde wilgenstompen; en de elzenhouten stammen zie ‘k, verzopen onder ‘t gers der natte zompe, allengerhand ze leeg- en drogepompen.…

Een damp, alom, die, stinkende, onder de aarde geboren is, nu dansen gaat, en spotten met de zon, die ‘s Winters onmeedogendheid niet langer baas en kon en henenging; die, krachteloos, voor goed misschien, ontaardde! Afgrijslijkheid?…

Ja, verschrikt vrij, ontaarden! - Uw schoonheid zal dan niet meer zijn. 1786.…

't Conflict, dat niet werd bijgelegd, ontaardde in een vuistgevecht. De kapitein keek zeer verstoord en sloeg de stuurman overboord. Hij was nu van de stuurman af, maar groef z'n eigen zeemansgraf: de kapitein, alleen aan boord, dreef stuurloos op de golven voort.…

nooddruftig, behoeftig, weggestopt, begraven, lamlendig, lammenadig, dorstig, bedrukt, bang, angstig, vreesachtig, bevreesd, katerig, misselijk, onwel, onjuist, mismaakt, kreupel, gehandicapt, tandeloos, vreselijk, erg, pijnlijk, krampachtig, gesust, gebutst, ingedeukt, verdreven, geëxcommuniceerd, vertekend, beklagenswaardig, dakloos, bodemloos, ongegrond, ontaard…