Netgedichten

netgedicht (nr. 39.220):

Vier stukken

Aan de bar zaten schoonheden (vier)
en een ridder tracteerde op bier
want hij wilde gaan zingen in bed,
begeleid door het stukkenkwartet.

Deze ridder was lekkergebekt.
Z'n avances sorteerden effect.
Hij bereikte 't ultieme geluk
en ook zij kwamen klaar, stuk voor stuk.

Toen het feest na een poos was herhaald
had de ridder z'n keuze bepaald
en hij kon zelfs een stuk overreden
met hem in het huw'lijk te treden.

Na een jaar dacht-ie: ' 't Kan zo niet langer;
m'n wijf is tonrond en niet zwanger.'
Door vraat was de schoonheid ontaard
in een schommel, een volvette taart.

Hij had zeer veel berouw van het huwen.
Z'n wijf liet hem dagelijks gruwen;
de taart was een ijstaart geworden.
Ze vrat als een varken en knorde.

De vrouw, die z'n hart ooit kon stelen,
besloot-ie in vieren te delen.
Kordaat trok de ridder z'n zwaard
en slagvaardig met spoed naar de taart.

'Ik móét wel,' dacht hij, 'schoon het wreed is,
Het wijf is zo lang als het breed is.'
Hij hieuw en gedeeld werd z'n smart
tot de helft. Hij had liever een kwart.

Met het voornemen nooit meer te trouwen
vervolgde de ridder het houwen.
Z'n taartoperatie ging lukken:
wederom kreeg de ridder vier stukken.