411 resultaten.
GEBOORTE VAN EEN KIND
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 123 tv
een jonge vader met
tattoes neus- en oorringen
ik zag hem aan het kraambed
van z’n vrouw breken
huilen als een kind
een van de diepste emoties
de mens gegeven
het ontstaan van leven
wat zelfs de stoerste vent
doet smelten en verbleken
hun emoties trokken
mij ook met zich mee
en veroorzaakten een
brok in m’n keel
een aangrijpend ontroerend…
Verknipt
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 2.019 Vandaag kwam met de post een stukje kleding
Voor mij geknipt van Yoko's vege lijf
Een stunt als een symbolisch tijdverdrijf
Een voorbeeld van een zinvolle besteding
Ik stuurde (want ik weet hoe ik ontroer)
Een stukje van haar mooiste plaat retour…
requiem
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 437 kv 626
uit de donkere aarde
klatert helder water
sinds eeuwen is leven
op deze plek
stemmige gewelven
reiken hoog
hier klinkt muziek
uit goddelijke bron
die nooit opdroogt
en blijft ontroeren…
De wonderlijke wereld van je geest
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 113 In de wonderlijke wereld
van je geest
pluk je de mooiste
bloemen
bejubel ze, want zij
ontroeren het meest
Sta ook stil bij
de stilte in je hart
en geef je over
aan de beelden
van je zijn
wees liefdevol in alles
wat je doet
want zwart en wit
doen pijn
en je hart
geen goed…
"Nóg een keer"
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.221 Je bent
zo ontroerend
met die glimlach
op je gezicht.
Je bent
zo verleidelijk,
zie je hoezeer
ik je begeer?
Je bent
zo verslavend
heel m'n lijf
schreeuwt ajb
..."nóg een keer"…
Dat ik je mis...
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 175 Soms ontroerend soms droef.
Opgedroogd en weggegleden
in de stroom van de tijd.
Wat is gebleven?
Een enkele traan,
vergoten in het donker van de nacht.
Een vleugje hoop
op een weerzien, misschien.
Dat is, wat er is.
Dat ik je mis...…
Zorgelijk
snelsonnet
3.0 met 24 stemmen 1.327 Reeds had ik een ontroerend vers geschreven,
Maar niks ervan, Prins Claus blijft mooi in leven.…
chanson d'antan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 342 de oude zanger heeft
het in een chanson
over vergankelijkheid
die hem is aan te zien
de tand des tijds heeft hem
doorgroefd en getaand
maar zijn stem klinkt
nog als vanouds
het timbre maakt je
warm van binnen
en kent de kunst
van het ontroeren
melancholie ligt op de loer
om je te Aznavouren...…
schrijven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 220 De verontschuldiging was even overbodig
als ontroerend.
Ik pinkte een emoji weg.…
verstaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 53 als ik je
postuum
voorlees
wil je mij dan
horen al ben ik
er niet bij
als je mij
dode dichter
niet vergeet
mag ik dan in
je verwondering
leven
als je mij
in stilte
tot je laat spreken
mag ik je soms
dan opnieuw
ontroeren
mag ik
dichterbij jou zijn
in nagelaten taal
zou je dan
de toon van je hart
verstaan?…
lied van de wind....
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.902 lied van de wind
ontroer hun zwijgen
want stilte huilt
de eenzaamheid
waar zeeën van wit
als bloementroost
het rijk der schimmen
even verblijden
zal het zonlicht ten dans
de kilte verdrijven
ons hart zingt een lied
het lied van de wind…
normen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 533 raak de hemel
niet aan
zeg ik je
niet voor mij
ontroering
is voor anderen
in bewogen gezichten
mijn woorden
zijn immers leeg
en zonder waarde
slechts gevoel
in staat van ontbinding
verregaand
en koud van wereld
niet, hoor je me !…
de pianist
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.272 Ik ben stil en luister
naar een virtuoos pianist
die mijn wereld voor
even heeft uitgewist
M'n hart verwarmt
met hemelse klanken
en mij
doet janken
ontroeren
en mee laat voeren
Van z'n lieflijk
pianospel
krijg ik
telkens weer
kippenvel…
Geboorte
netgedicht
1.0 met 16 stemmen 1.948 Liefdevol aanwezig,
een Godsgeschenk,
een ontroering
en openbaring.
Als een licht
dat straalt,
opbeurend en bezielend.
Teder,
eindeloos teder
kwetsbaar leven,
leven dat bloeien wil.…
Prijs
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 238 .): het doek is vals.”
’t Verveelt mij nooit, het blijft mij diep ontroeren.
Toch zie ik ruimte voor verbeteringen:
Er breken veel te weinig dure dingen.…
Zintuiglijk beleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 mijn ogen tranen
en de lucht is vervuld
van zoveel bloesem
de wind jubelt om mijn oren
brengt het zaad
bevruchting en leven
ik nies in een wolk
van kleuren
die de velden verspreiden
ik vervloek de maaier
en prijs de wilde bloemen
die mijn ziel ontroeren…
Achterkant van het gelijk
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 214 Je optreden zal zeer onthullend zijn
Met 'walk along' ga jij ons vast ontroeren
En laat de mensen rustig ouwehoeren
Kom op....ze krijgen die van jouw niet klein.
En Trijntje echt...ik vind het niet genant
Een fraaie jurk....vooral de achterkant…
De aanraking
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.414 de beweging
van het water
gleed langs mij heen
het meer was verlaten
alleen, de kille stilte
dreef het lichaam
met zich mee
niets, bleef aan het
verkrampte lichaam
kleven, enkel wat druppels
op het koude vlees
vol ontroering
bevrijdde ik mezelf
van iedere druppel…
inspiratie uit eenvoud
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 593 zo'n eenvoudig plaatje
waarvan ik helaas
geen foto bezit
kan mij als dichter
zeer ontroeren
maar vraag niet waarom…
luchtbellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 92 De kern van de kunst
is de onvoorwaardelijke voorwaarde
dat ze bij iemand
een snaar van ontroering
aan het trillen brengt.
Als je kijkt
dragen mijn luchtbellen
dan ook
in de delicate spiegel
van hun spanningsveld
tedere tinten van innigheid.…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 434 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
de dag dat de dichter in mij ontwaakte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.130 op een oude foto
La Roche-en-Ardenne 1966
gemaakt met mijn kodak-instamatic
in een vlaag van ontroering
er staat een paard met een hooiwagen
waarop de boer zijn lading schikt
een simpel vakantiekiekje
ware het niet dat ik
vanaf die dag heb leren kijken
met de ogen van een dichter…
Natuurhoorn
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 436 Jou daarop zien spelen, een melancholisch geluid
Jouw knipoog verdrijft elke treurigheid
het is goed gesteld met onze tederheid
Alsof je zeggen wil: Kijk eens liefje
zonder knoppen en ventielen speel ik voor jou
speciaal een hemels ontroerend muziekje…
In teer lijf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 155 een hoge toon
ontsnapt uit het orkest
vibrerend in ontroering
de zonnestraal
uit een klein gedicht
brengt mensen in vervoering
vol liefde bij elkaar
behoeft slechts
een intiem gebaar
grote vleugels slaan ze uit
maar dragen in teer lijf
de kwaliteit van leven…
gepasseerd station
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 slechts een zucht nog
en de zwakke geur van kinderharen
in de zon
met zachte ogen mijnerzijds
onder milde ontroering weggelachen
naar een land waar geen rancune woont
-zeg niet nooit-
zeiden ze en ik geloofde
want ik weet dat ooit
mijn schoenen achterblijven
op de mat
van open deuren…
Al, dat ik gaf
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 742 Ik had nooit zoveel leven
in mij, wat iedereen in de wereld
zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven.
Ik was nog nooit zó
mezelf, om te staan
met wat resteert.
Ik ben zij, die Al het leven
waardeert en eert.
Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd
had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…
de dag dat de dichter in mij ontwaakte
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 471 op een oude foto
La Roche-en-Ardenne 1966
gemaakt met mijn kodak-instamatic
in een vlaag van ontroering
er staat een paard met een hooiwagen
waarop de boer zijn lading schikt
een simpel vakantiekiekje
ware het niet dat ik
vanaf die dag heb leren kijken
met de ogen van een dichter…
Lijnde sfeervol contouren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 434 heb het vuur
niet zien doven
in ogen die ouder
waren dan leven
zij glansden in weten
het dagelijks streven
al jaren voorbij wij voelden
stilte voor even dichtbij
droeg zo mijn woorden
naar hun schilderij lijnde
sfeervol contouren zij verfijnden
de kleuren in samen ontroeren…
Ik wil
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 1.384 Ik moet, kan alles stagneren
Ik moet, is niet te leren
Ik moet, is altijd heel remmend
Ik moet, is altijd verlammend
Ik wil, kan een wereld beroeren
Ik wil, kan mensen ontroeren
Ik wil, kan heel veel bewegen
Ik wil, kan alles schoonvegen
Ik kan, is altijd hoopgevend
Ik kan, is meestal alles gevend
Ik kan, is de moed niet verliezen
Ik…
Geloof
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 628 een priester in purperen habijt
reciteert bij het ontbijt
tweedehands strofen
waarin hij me gepassioneerd
in God laat geloven
ik luister aandachtig
naar zijn hele verhaal
totdat ik Godallemachtig
in zijn verzen verdwaal
ik laat me ontvoeren
naar een plek ver van hier
waar Psalmen ontroeren
op kringlooppapier…