Alle inzendingen over Plek

Hoofd op hol Gedachten die Zichzelf niet Meer bij kunnen Benen, de wereld Die doordraait Net als ik - Ik vlucht naar Die ene plek Waar ik als Kind al zo Graag kwam - Midden in de Dennen van Emmen Liggen ze, opgestapeld Door op het oog Onmenselijke oerkracht Ik raak ze aan, een Voor een, word Langzaam weer rustig…

naar waar verwant Alwaar hij Voor altijd haar eigen ziel stal Die zandige plek in de duinen Het moment gekoesterd in hun brein Zo ver verwijderd van hun bestaan Als een donkere duidelijke droom Zo krachtig en fijn…

het sobert in grijs deez morgen zowel het zwerk als geest deels door de aanslag op de ruit voorts het tij waarin gij dit leest, het denken is traag mijn vooruitzichten bewegen zich nog achteruit kortom de sfeer is in ruste en tamelijk vaag ook voel ik me ietwat belegen in brokkel of gatenkaas om en om en in laag voor laag ben gestrand…

de lege plek die we innamen in de schaduw van elkaar? herinner jij je nog dat we samen zowel verschenen als verdwenen? onvoltooide kinderlevens wiegend op een dunne tak onze wereld binnen de wereld…

Hier is het fijn, dacht hij, Hier vind ik rust om mezelf Te kunnen zijn - morgen wil Ik hier weer naar toe, Ik maak met mijn stok Een ronde opening in al Dit drijvende groen, Dan weet ik morgen wat Mijn stekje is om weer Wat levenslust op te doen De dag erna kwam hij terug, Had hij zich toch weer vergist, En zag dat zijn plek…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel? Nog steeds dek ik voor ons twee…

kop even verderop een bankje aan een plas het vredigste bosven dat er ooit was alles wat stress gaf valt van je af je komt weer tot leven libellen zweven boven een strak rimpelloos watervlak bos rondom in de verte zwom een moedereend vijf kuikentjes niets verleent zoveel rust was je uitgeblust deze stek is de volmaakte reset-plek…

Er bestaat een plek waar alles reeds geregeld is, waar iedereen dezelfde kant opkijkt en waar verteerd wordt zonder dronkenmanruzies. Een oord waar na-ijver en geldingsdrang de grote afwezigen zijn, waar niemand uit het gelid springt, elke glansrol vergeving spreekt, man en vrouw gelijk zijn.…

Iedere dag wordt de wereld groter groter dan waar we ons bevinden we samen gaan leven , wandelen wij als individuen af en aan converseren met beminden. Groter worden ook de mooie intense gedachten de groene prachten om ons heen op en in het land de betovering waar je strandt met die gedachten van bomen en alles op de grond naast wolkenprachten…

het brok dynamiek dat iedereen opvalt die jou voor de eerste keer ziet jouw ogen leggen de stukjes neer die het leven jou brengt jij puzzelt omgekeerd het is geen onvolmaakt beeld dat het bestaan jou geeft het is je lach die de laatste stukjes heeft jij overziet in vorm en kleur wat er allemaal gebeurt weet dat jij de witte plekken…

Dromerig zie ik uit over groene landerijen door ochtenddauw bezaaid met parelen omzoomd door bos in blauwe nevel overgoten met stralen zonnegoud en als luchtkastelen zweven witte wolken door azuren blauw diepe herfsthemel frisse herfstwind waait over velden zacht huilend om de zomer maar in vochtig bos vullen de bladeren dit seizoen nog…

dood In de nacht strompelt een schim voorbij hij is de dichter die denkt aan de dagen voorbij Thuis is de plek waar ze kunnen schuilen waar andermans blik niet kan raken…

Toen jouw steel werd afgebroken En mij een kale plek nog bood Trachtte ik vergeefs opnieuw te bloeien Maar die plek bleef alsmaar dood Nog steeds probeer ik te ontluiken op die plek Maar het blijft een zwarte vlek Die ik op mijn steel zal voelen Tot je mij weer ontdekt…

Opgeslagen Herinneringen kwijtraken of koesteren delen verstoppen hoe ze vaak blijven kwellen ons soms met spijt vervullen De zere plekken De zere plekken reizen door generaties het doet teveel pijn het zijn de zere plekken die rustplekken ontberen…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

is je de plek die altijd zo 'eigen' is als het bed beslapen Je wilt naar 'elders' naar daar, anderszins: 'n stip op de kaart vlek op onze aardbol 'n te gekke plek Waar woorden als: stilzwijgen op hun plek mogen vallen.…

Tienduizend nachten Heb je hier geslapen, Tienduizend dagen Hier geleefd, Je hebt ze hier In vrede doorgebracht - Nu je deze plek Gaat verlaten Lijkt alles anders Dan het ooit geweest is, En zal het zijn Alsof je hier Nooit geweest bent, De plek zal jou vergeten, Voor haar ben je hier Nooit geweest…

mij Eindeloos geeft ze ons kopjes een vast ritueel Eenmaal voldaan nestelt ze zich Op de beste plek op de bank Ineens zijn deze plekken leeg Stil, koud en geurloos Hij en ik zonder haar Kunnen de ruimte niet vullen Houden de beste plek voor haar vrij…

Daar sta jij dan Op een plek die ik niet bereiken kan Je bent zo dichtbij Maar zover weg Ee plek waar ik moet zijn Een plek waar ik kan leven De vrolijkheid die jij me geeft Door mijn hele lichaam laat beleven Niet kan wachten tot ik je kan zien En wanneer ik bovendien Weer in je ogen verdrink En ik mijn leven als compleet kan zien.…

geen plek om te schuilen, te vluchten voor meer geen plek om te huilen en 't harte zo teer... hoop bijna verloren, gejaagd als een hond nu bijna herboren, maar nog niet gezond...…

lieve mama, Een lege plek veroorzaakt groot gemis Een lege plek dat is wat er nog is Maar toch vond ik 't fijn dat jij lieve mama mijn moeder mocht zijn…

Jouw lege plek kijkt me veelzeggend aan, mijn innerlijk vertolkt in stilte wat ik voor jou wil vragen in Zijn Naam dat je de Trooster op jouw plek van dichtbij mag verstaan.…

tijd is nodig om op je plek te vallen eerst moet je ontstaan daarna zoem je wat rond veel later vind je op het smalste pad de meeste tijd om op je plek te vallen…

Het eigen huis wint aan waarde, als je er niet bent, wordt dat de mooiste plek op aarde. Een strikje verdient die heerlijke stek. Daar kan geen Bonaire tegenop. Het eigen huis, die plek is top!…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

Met kiekjes is uitstekend aan te tonen Dat op die heilige gewijde grond Toerist Wim Overweg zich eens bevond, Daar waar King Charles zich zaterdag liet kronen. “Westminster Abbey….. upperbest idee, Ver voor mij al liep daar Wim Overway.”…

En dan ging ik naar die stille plek, tussen al het groen. Die plek, mijn plek, tussen al het hout en gebergte, waar de zon blijft hangen. Alsof je mijn geliefde was. Ik wilde enkel bij jou thuiskomen. Me ooit ergens thuis voelen: veilig en geborgen.…

Mijn veilige plek verlaten Drie dikke muren van steen Ik probeer de weg terug te vinden Maar kan er niet meer heen Teveel prikkels, teveel drukte Teveel druk kan ik niet aan Was ik maar nooit, nee was ik maar nooit Van mijn veilige plek gegaan Ik zoek een veilige haven Ik moet naar een veilige plek Breng me waar ik in mezelf kan kruipen…

Als ik met woorden kon uit drukken wie jij bent voor mij dan schreef ik dat Als er een plek was die mij aan jou doet denken dan zou ik daar heen gaan en dan daar zitten dromen Geen woorden, geen plek en toch zit ik hier over jou te schrijven hoe jij leeft in mijn hoofd…

Mijn hart is al vergeven Mijn kind heeft hem bij zijn geboorte gekregen Er is nog wel plek voor een ander Maar mijn kind staat op de eerste plek en er is niemand die dat ooit kan veranderden Ik kan mijn hart wel delen maar mijn kind zal altijd de hoofdrol spelen…