Plek van zand

Ergens in het duin een dal
Waar lucht doordrongen is van zilt
Wie aldaar
elkaars echte ogen zagen
Wat niemand ooit weten zal

Ergens in het duin een dal
Een mystieke plek van zand
Werd grond voor grote Liefde
Van hem en haar
Dat niemand ooit overtreffen zal

Daar,
ergens in het duin dat dal
In de middagzon op blauwe sprei
Staarde zij naar waar verwant
Alwaar hij
Voor altijd haar eigen ziel stal

Die zandige plek in de duinen
Het moment gekoesterd in hun brein
Zo ver verwijderd van hun bestaan
Als een donkere duidelijke droom
Zo krachtig en fijn

duinpan liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 130