Alle inzendingen over Rustig Platteland

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

Rustig willen zijn als onrust je meeneemt naar bergen emotie naar heuvels verlangen. Rustig willen zijn onverschillig voor lof of blaam, voor succes of mislukking. Rustig maar niet onbewogen, geraakt door de ander, bewoond door liefde, uitgedaagd tot vertrouwen.…

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

Voor mijn ouders Torenhoge wachters houden Dag en nacht de wacht Over dit kleine Saksische Boerenspulletje op het Drentse platteland, de plek Waar ik mijn levenslicht Aanschouw, waar ik kind word Van hen die mij ongedacht kregen; Er lag al een leven lang Achter hen, toen voor mij De reisweg begon - en ik hoor Nog het ruisen…

Huil maar rustig uit, ook in het bijzijn van een kind. Huil maar rustig uit, Hoe gek die kleine het ook vindt. Een kind huilt toch ook als het pijn of verdriet heeft? Waarom zou jij dan niet verdrietig mogen zijn. Huil maar rustig uit, een kind moet leren wennen, Dat grote mensen net zo goed verdriet kennen.…

Rustig huis, gordijn van tijd. Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

Soms zien haar ogen hetzelfde als hij een huis op het platteland met een tuin eromheen. Een man die uien snijdt voor het eten, een vrouw die tussendoor nog even haar moeder belt. Dan horen haar oren hetzelfde als hij muziek van Chopin en Bach.…

de mussen zijn verdwenen er zijn tal van bonte rovers verschenen die het knusse hebben uitgemoord alleen nog op het platteland waar rust en stilte hangt zijn zij gebleven om in nostalgie te overleven ook mensen volgen deze lijn wensen dat hun eigen musjes hoogvliegers als adelaar of condor zijn verder kunnen zweven dan de rest die vegeterend…

een groot huis met eigen zwembad wegkomen uit die drukke stad chillend wegdromen op het platteland of met een cruise en dan her en der aanmeren op een tropisch strand dat leek hem wel wat naast z’n eigen nog een andere lieve schat en zo’n dure auto in de zomer zo eentje met een open dak en toen hij uiteindelijk alles wat hij wilde had…

Samantha ze zal ons eeuwig bezighouden ze verrast zelfs op haar sterfbed als ze niet roept: ik ga, ik ga maar ik kom, ik kom nou daar zijn we dan mooi klaar mee!…

Al de rompslomp van de wereld mag even het huis worden uitgeblazen, om plaats te maken voor een moment van innerlijke rust. Uw zintuigen kunnen genieten van dit moment met aangename lectuur. Het resultaat laat je wegglijden in een cocon van tederheid. Ook misschien van sensualiteit. Het kan ook gewoon gezelligheid geven, of een compositie…

Hoera, de coalitie lijkt weer één Het leek er deze week om te gaan spannen Vanwege Christianne’s stikstofplannen En toch bleef Rutte IV weer op de been Maar weet, eer u de haan zult horen kraaien Zal Wopke het regeerakkoord verraaien…

Nee, ze krijgen nooit meer BSE en geven ook geen zuiveloverschotten. Toeristen laten zich erdoor bedotten, door dit nieuwe, plastic stamboekvee. Als die trend nu doorzet, is de stoep binnenkort weer vrij van hondenpoep.…

Gemoedsrust is als je gemoed rúst heeft, of je hebt een rústig gemoed. Zielerust is als je ziel rúst heeft, of je hebt een rustige ziel. Gemoeds- en zielerust sámen, tja, da's een heel ánder verhaal. Gemoedelijke rústige zieltjes zijn we met déze temperaturen toch állemaal?…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

onder Zuidvlaamse wolken met rauwe grauwe grijns suizen ontieglijk vroeg verbeten Flandriens gekromd zoals de bomen vernijdigt zich de strijd over kasseien wegen windop tegen de tijd melkkoeien slaan op hol door 't heuv'lend platteland wanneer de waaier spint en zich bergop verkrampt lichtvoetig over muren bemerkt de favoriet hoe…

Zie het huisje in de regen bomen bij de oude sloot land voor oogst bewerkt herinner me die dagen dat we door de polder liepen in mijn hart nog zoveel vragen die in dromen verder sliepen gevoel van jouw oude hand die de brief had vastgehouden berichten van het platteland mensen die we blind vertrouwden de ansichtkaart van toen we…

sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met kraaien schildert het doodlopende pad de droefgeestige kraaien de kracht van het platteland…

In zweet geknoopt Land in voor trokken Verstilt een vergeten pad Geboren uit platgetrapt Weggewaaid naar voort Rafelende gang Versleten zigzagloop Gegroeid in schaduw Van verloren karrensporen Boerenslootjes waterlint Tussen velden aaneengedraad Stoppelland geschoren veld Eens gehoorzaam maïs in lanen Lapjes land, aaneengenaaid Plattelands…

Het was vandaag een catastrofe. Het is traditie geworden, dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken, zodat ik met een diepe zucht mijn armen kan strekken in de kamerlucht. Vandaag schrok ik me rot de wekker die luid zingend mijn oren geweld aan deed. Niet eens wakker nam ik dat ding stevig beet. Een klop op zijn kop maar dat onding zijn…

Hoewel het elf uur in de nacht is, of daaromtrent, komt er een meisje voorbijgeflitst. Alleen, neuriënd. Aan de rand van het dorp, in een van die schaars verlichte straten. Uit geweest in het centrum, natuurlijk. Met een vriend die hier woont, waarschijnlijk. Prettig ver- lopen. En nu fietst ze goedgeluimd naar het aangren- zenden gehucht een…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

oceaan met huizenhoge golven of die niet te beklimmen berg door sneeuw en ijs bedolven Is liefde die prachtige oase midden in een eindeloze woestijn of dat niet te bestrijden virus waar allang een pil voor moest zijn Is liefde een stralend blauwe hemel waarin plots een regenwolk hangt of is het een hele drukke stad terwijl je naar het platteland…

wat is dat toch met het Groninger Hoogeland die weidse polders of dat Zeeuwse platteland soms maakt iemand uit het Friese woud gelokt door een gewilde baan en door ambities overmand een kapitale fout hij denkt er goed aan te doen er voor het vinden van geluk maar heen te gaan maar wat ontbreekt er aan dat unheimisch voelend…

Oh wat had ik het rustig wat was het heerlijk stil wat heb ik genoten kon werkelijk doen wat ik wilde. Oh wat was het rustig wat genoot ik met teugen zo vol wat had ik niet kunnen doen wat deed ik niet. Want oh, wat had ik het rustig niemand die belde me stoorde niemand die dacht, ‘k ga even langs mijn boek is uit.…

IK slaap, rustig en vredig. Ik slaap, met de dekens om me heen. Ik slaap. Ik droom, over allerlei dingen. Ik droom, over spoken en spinnen. Ik droom. Ik slaap, rustig en vredig. Ik slaap. ZzZzZ…

Gelukkig ben ik vanavond niet dronken Kan ik rustig zijn En hier lekker rustig zitten En hier lekker rustig zitten schrijven En lekker zitten Ik wil mijn kleine zusjes bij me hebben En lieve kleine dansjes met ze maken En ze met spelletjes vermaken Aan alle kanten doen mijn ingewanden zeer Maar met die twee voel ik geen achterdocht of pijn…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

toppen krijgen van de wind een warme veeg de zomer vlijt zich neer op mos de bosrand langs voorbij de wei een bloeiende strook hei akkers met hun diepe voren balen hooi en resten koren het geelstro van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand de geur gegrift in mijn geheugen genieten deden we met volle teugen als kinderen van het platteland…

Nu kan ik rustig leven de doodspil is in huis!!!…