Alle inzendingen over Stoort

Niets waar de stervende zich aan stoort. Het enige leven bevindt zich in de straten waar hij nog enkele stemmen hoort. Voorbij gaan de herinneringen. Zijn laatste jaren en zijn jeugd. Geruisloos vliedt het leven heen. Meer nog, Goddank, telt hij de vreugd en ook de vele zegeningen. En sterft. En sterft de dood alleen.…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…

en als iemand zich daaraan stoort het is maar een letter of een woord.…

Mijn grote dochter, zo boos, zo kwetsbaar, Jij stoort je zo aan mij. Is het omdat je soms de waarheid niet aankan, Of is het om het persoontje mij. Je ziet de zaken soms zo anders, En wil ze soms niet zien, Vaak ga je dan goed kijken, Waarom dan niet bij mij.…

Het stoort me, de enormiteit van de cadeaus ‘t ergert me, de enorme lijsten! Wanneer op tv ook nog grote bedrijven meedoen aan dit toch simpele feest, denk ik: ooit, was het toch een simpel kinderfeest?…

En de boer hij zaaide in het voorjaar en maaide in augustus met zeis en sikkel het goudgeel graan bond de garven en zette ze op tot schoven en de boer hij ploegde voort niets dat hem stoort als het angelus klepte schafte hij met zijn makker op de akker en de boer hij dorste ‘t graan het kwam bij de molenaar aan en later bij de bakker…

Waar wolken voor de zon bewegen stralen sterren in de nacht ik lach nu wat verlegen de herinnering is zacht Ook zijn er soms de tranen voor wat ooit was verdriet dat zich een weg weet te banen maar vergeten doe je niet De tijd die schreidt maar voort gebouwd op stenen van verleden niet dat het heden zich er aan stoort de pijn is zwaar…

De liefde die ik nu van haar verwerf beschouw ik als een onverdiend geschenk en wat mij in haar goddelijk bekoort, is tevens wat mij bezighoudt en stoort. "Kan ik Zijn gift aan?", is wat ik bedenk, het maakt dat ik een duizend doden sterf.…

een andere geaardheid verdient een groot pak slaag denk het NIET kijk in de spiegel ben jij wel die jezelf ziet deze mensen kiezen een persoon waarvan zij oprecht houden zoals het hoort jij voert misschien een slecht toneelstuk op dat is wat vreselijk stoort jij hebt een hart vol haat toont zeer agressief weg met…

Gert en Hermien uit Ènske, Tukkers oord Bekeerden zich op vleugels van gezang Tot de EO, al duurde dat niet lang Ze vielen door de mand - maar wat mij stoort Is dat men Omtzigt, mede-Enschedeeër Bij 't CDA uitmaakt voor Farizeeër ................................................................…

Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange nachten, een oceaan van weemoed soms, waarin niemand zich waagt.…

Verzwolgen door het rode bruin Stap ik door een smalle poort Naar een wereld vol met schoonheid Waar geen zuchtje wind ons stoort Vergeten dromen laat ik achter Nu dit universum zich ontvouwd Ik niet langer draal in zwart Maar een verre glinstering zie van goud Ogen die bespieden mij Vrij van onrust, ook van angst Welkom in de dit nieuwe…

" Ze haalt de schouders op en zegt: "O dat,dat stoort mij niet," En maakt zich uit de voeten. En ik zak zwijgend van mijn zelfgeschreven voetstuk.…

Kijk daar ligt wat eten iets goeds zeker weten zij eten hun buik rond als niemand hen stoort. In zwart pak van veren niets kan hen deren kauwen zijn koning Ka! Ka! wat je hoort.…

Ik ga geen sorry zeggen Voor 10 jaar tederheid Mij niet schamen voor de liefde Ook al raakten we die kwijt Ik wil niet denken in rancunes Daarom laat ik soms een traan Moet ook stoppen met dat piekeren Waarom het zo heeft moeten gaan Een open einde is nooit leuk Zonder uitgesproken woord Waar vragen blijven vragen Al wat rest aanzienlijk stoort…

er bestaan zo van die huizen waar varkens mogen komen ze moeten dan wel verhuizen beleven hun laatste dromen geboren om te sterven want hun leven duurt niet lang de slachters zullen kerven het mes onder hun wang maar wat mij hier erg stoort is brutaliteit in wandelgangen ze schoppen dieren, en dat ontspoort de juiste manier van aanvangen…

De kat staat voor de deur Naast me is een Marokkaanse bruiloft Bezig Me koptelefoon stoort nog wat na En vangt wat ruimte ruis op De doden herdenking staat vast In een prachtig gedicht In de taal van de reiziger Blijf bewegen zegt ze mooi In beweging blijven Voor vrijheid Voor vaderland Voor iedereen Wij samen Hier In een tuin…

Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest de leegheid die er restte, nadat ik drie dagen lang mijn beste been had voorgezet. Een gelopen race langs wildplasstee en openbaar toilet. Darmen en blaas op hun nummer gezet, geen druppel meer en toch steeds moeten. De drang die bergen heeft verzet, hield me nu gekluisterd aan het bed.…

De campagne watvooreeneikelbenjij.nl scoort eigenlijk is het idee natuurlijk een hard gelag om ze via Internet aan te spreken op hun gedrag we durven blijkbaar niet meer te praten als iets ons stoort De internetsite is door ruim 1 miljoen mensen bezocht achteraf bleek dat er alleen maar ministers waren ingelogd (DEN HAAG - De overheidscampagne…

dobber staat wurmpie aan de haak happen ho maar knipoog gebruiksklaar lekker ding op straat de draak wordt gestoken zakdoek gewassen dame vol leed betraand klap voor den kop bak vol leut hagerin lacht slap lambiek pineut binnenkomer ja contactsleuteltje in de olie grafstilte valt hoorn op de haak keel steeds doorgesmeerd…

Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood. De kansen die jij vergat. Je koos ervoor, misschien bewust, nog voor ik je gedag had gekust, nog voor ik 'vaarwel' kon zeggen. Waarom? Jij kan het niet uitleggen. Maar ik wéét dat je ervoor koos.…

Ze zitten in hun bunker lezen van hun schermen wat ik denk en wat ik voel Ze weten alles wat ik doe Mijn tandarts is medeplichtig, commerciële belangen aanhangig Ik knars mijn tanden - de ruis die de transmissie stoort Kan je denken wat je voelt?…

stoort soms de zon zich aan gekraai van hanen? het ondermaanse is al ingeloot…

Ik ben er even niet, niemand die het ziet, zich daaraan stoort terwijl over alles heen, mijn gestalte aan de horizon gloort .…

De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt. En zijn die u bewonen nors en klein, geroest, gekerkerd in de stugge schijn: wat vreemd en anders is dan wij, deugt niet ...…

Ik kleur de hemel kakelbont gewoon zoals ’t mij zint geel blauw en rood wat zwart een bloem misschien een mond Uit velden maak ik bossen met bomen aller soort sterke zwakke levende dode alsof mij dat ooit stoort En in verlaten duistere steden doe ‘k alle lichten aan grote kleine heldere donkere zoveel als er bestaan De (wereld)pijn…

staat hij continu gereed voor het geval ik serieus aan het werk in een gat val of in mijn cryptogram geen heil meer zie ook op reis vertrouw ik hem ten volle zoals gister toen tussen hengelo en zwolle sprake was van omleiding via amersfoort dat kwam mij echt slecht uit het was al laat gelukkig gaf zijn stem wijs daar als raad die inblazing stoort…

"Stoort het je niet dat ik je hinder of ken jij geen gevaar?" Veel verder dan de daagse dingen daarover ging 't gesprek; hoe 't hart van heimwee ooit wil zingen voorbij te klein gebrek. Wij mensen uit zovele landen wij zoeken water graag, een emmer vol, uit gulle handen, Herken jij niet die vraag?…

Maar wat mij nog het meeste stoort: Kritiek komt vaak van wapenmakkers. Ons oeuvre bij het leven AFGESCHREVEN. Zelfs wordt een titelbladzijde bevuild. Met blauwe inkt vals overschreven. Geen fan die meeleeft, om ons huilt. Bij de Slegte wacht ons een tweede leven, voor een neofiet worden we straks ingeruild.…

ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw nummer nog dromen mevrouw Lefeber huist daar nu het stoort…