Netgedichten

netgedicht (nr. 22.345):

Drempelgevoelens

Verzwolgen door het rode bruin
Stap ik door een smalle poort
Naar een wereld vol met schoonheid
Waar geen zuchtje wind ons stoort

Vergeten dromen laat ik achter
Nu dit universum zich ontvouwd
Ik niet langer draal in zwart
Maar een verre glinstering zie van goud

Ogen die bespieden mij
Vrij van onrust, ook van angst
Welkom in de dit nieuwe land
Waar ik eeuwig naar heb verlangd

Door de poort van het verleden
Verdwijnend in het berkenbos
Kijk ik naar verborgen blauw
Drempelgevoelens laat ik nu los