Alle inzendingen over Verdriet OR Blijft OR Plekje

de andere is overvol We hebben allemaal een verleden Waar we mee moeten leven Alle pijn en verdriet zouden we een plaats moeten geven Hoe moeilijk het ook is we moeten er mee leven Net als alle mooie momenten in je hart een plekje hebben verkregen Het verleden maakt ons wie we zijn Kijk om je heen je bent niet alleen We hebben allemaal…

Vandaag voelde ik iets sterven Iets dierbaars in mij ging dood Wat mijn hart lang koesterde Ging plots bederven Een plekje dat ik liefhad Een deurtje dat zich sloot Op het einde Weer een scheurtje In mijn glaasje Weer een barstje In mijn hartje Stil verdriet Weer wat vragen Weer wat tranen Weer wat pijn Dat niemand ziet…

'n Klein plekje voor gedachten 'n Klein plekje voor verwachten 'n Klein plekje ... 'n Mooi moment bewaren 'n Mooi moment koesteren 'n Mooi moment ... 'n Stil verlangen naar 'n klein plekje met 'n mooi moment…

Klap na klap kregen we te verwerken drie van de familie in acht maand tijd nu begint het pas echt door te dringen worden opgekropte tranen zachtjes geschreid Verdriet om hen die we verloren hebben zullen we langzaam aan een plekje geven de tranen drogen die gehuild zijn en verder gaan weer met ons leven…

voor verdriet…

Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom, met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom. Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit, al kan het even duren voor ik daartoe besluit.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

manier ziet Ik vertel je, papa Zodat je bij ons blijft Over vanalles en nog wat… En je niet verder van ons wegdrijft Ik vertel je, papa Zodat je blijft bestaan Dat we je niet vergeten En je zo nooit zal vergaan…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Vroeger hield ik op elk plekje halt, het nieuwe verkennen, onbezonnen veel goeds, maar ook slecht. Goed, waar ik mij in kon verrijken, vol in overgave, blijheid een stapje verder. Slecht, waar ik in verloren liep, nederig onvoldoende, verdrietig een stapje terug.…

De grootste plannen moet men maken ónder de grond: dáár blijft men lang...…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

[Senryu] Filter het verdriet misschien blijft er goud achter dat de pijn vergoedt.…

onder de zon godzijdank een zon die blijft een laatste troost in dit stervende zonder spiegelbeeld de klank van zingende zwanen…

Hopeloos verlaten Doelloos in het rond Een traan van verdriet Medelijden, hoopvol Grote twijfel Laatste hoop Weggevaagd door de woorden Hij blijft niet bij ons Alles weg Leegte blijft Door verdriet vervuld Verscheurd, ontdaan Vind de kracht Houd moed Heb lief en vertrouw Ook al zal dit Nooit meer hetzelfde zijn Geen dag, geen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Wil jij mij gewoon met rust laten alleen met mijn stille verdriet straks ga ik jou nog haten en dat willen wij allebei niet Ik wil verder met mijn leven pik jij het jouwe gewoon op niet eens lang bij elkaar gebleven maar keihard stootte ik mijn kop Je zit voor altijd op dat ene plekje diep, heel diep in mijn hart heel langzaam wordt…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

altijd laat hij in zijn donkere luchten een plekje open…

grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

ze drinken en verwelken later nog wacht ik tot de cirkel van verdorde loze blaadjes bruin en knisperend is ik tel hun broze stiltes dat weet je niet je viert het niet je gaat er- van uit dat ik er niet meer ben de waarheid staat er te lezen blad na rozenblad tijd die gekozen is nu ga ik weg ga jij weg als ik dood kus ken ik verlangen het blijft…

‘Wie schrijft die blijft’ is een devies dat goed beklijft en daarom heb ik om magere Hein een stapje vóór te zijn mijn zieke zwager die anders niet meer lang zou leven op zijn sterfbed nog waarlijk net op tijd een pen cadeau gegeven.…

En dat blijft zij iedere dag bellen zo is zij, moeder blij vertellen duurt soms ellen- lang zonder enige betekenis weten wat er is zomaar even horen dan raken wij niet verloren ze vinden ons getikt maar de navelstreng wordt nooit echt doorgeknipt!…