243 resultaten.
Jij wees me
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 530 Aarzelend kwam ik naar buiten
emotie in mijn handen gedragen
gaf het mee aan de wind,waar
het verwaaide tussen de wolken.
De last van het verleden verdween
mijn hart voelt nu licht en vrij.…
Angel's share
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 98 Angel’s share
ik ontsnap
nog voor compostering
uit het gesneuvelde blad
en voel mij opgenomen
korrels zand kriebelen
schuren mij schoon
ontdaan van alle opsmuk
klaar voor de eeuwigheid
tilt de wind mijn bladergeest op
het Engelendeel voor de hemel
residu voor de aarde
zo ben ik in alles en overal
ooit verwaaid
en meegetroond…
Leve een gedicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 44 LEVE EEN GEDICHT
Een gedicht moeten maken
van een gelukkig moment
wakker worden van het lied
van een merel op het dak
Jij bent al opgestaan
brood geroosterd, thee gezet
Ik ben meer een avondmens
wakker gemaakt door verse munt
Buiten tikt de ochtendregen
in bed voelt het laken als
achtergebleven vochtig
verwaaid met de wind…
Amira
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 177 door het cyberbos waart deze vroegte
een verwaaide droom
met ochtendhonger onder de arm
komt de dag op stoom
boterhammen mee, tegen
een galmende maag
wat verloren ging, ging opeens, het
geheugen is echter traag
voor ontwaken is het al laat, hier
scheiden meerdere wegen
aleen jouw naam bleef
-kom ik je ooit nog ergens tegen?…
terracotta
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 447 ik ben niet wit
noch zwart
ik ben aarde
en bruin
tinten van noten
gekraakt op mijn buik
ik ben bomen,
het hout, het zand
aan mijn voeten
verwaaid tot wind
en stormende vogels
diep en donker
de afgesneden huid
verder dan dagen
ontraadseld
ik ben ik
traag gevonden
de vrouw in het schors
van beschilderde zonden
waarom…
Hun witte banen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 42 ze strakten
hun witte banen
met vleugels
en motoren
pas later kwamen
gedachten en
spanningen erbij
als uitlaat van
hun geestelijke
activiteiten in
krullende wolkjes
nog lang in het
zog van hun vaart
tot zij verwaaiden
uiteen geblazen
door de maalstroom
van wind op grote
hoogte die langs de
aluminium huid hun
vertaalde woorden…
In zomers blond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 217 tussen zonnestralen
strakte frisse wind
met onverwachte vlagen
in zomers blond
speelde hij met licht
tussen verwaaide haren
joeg langs strand
een handvol zand
over bruingebrande lijven
maar op de boulevard
flaneerden engelen
in hun luchtig verenkleed
de zon scheen fel
kou kende geen genade
er was geen warmte van de hel…
waar de wind gaat
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 153 in de kringloop op het water
ijverde mijn tijd
in langgerekt spiralen draaien
licht verwaaid
met niet veel meer
dan kleine blaadjes, op de spiegel
van een kind
nu zijn oogjes glanzen, door
de lichtval van vandaag
geeft hij zijn jonge hart aan ganzen
in de roze bovenlaag
van roepend langs de hemel vegen
och…
slechts daar laat ik…
Waar wij in 't donker zaten
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.455 daar op het balkon waar wij in ’t donker zaten
waar jij in stilte rookte
en ik in stilte dacht
daar waar de avond de geluiden
van de binnentuin verwaaide
daar ontvouwde zich voor jou de hemel
toen de wolkjes van
je gezicht wegdraaiden
daar was het waar je
met glinsterende ogen
aan mij zei
oneindig zacht
misschien is die ster mijn…
boerendorpje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 Een schilderachtig boerendorpje
verwaaid in de wuivende bomen
als handen die de hemel dragen
koeien met vlekken
als gesmolten chocolade
het piepen van een kuikentje
wordt afgewisseld
door het zachte geblaat
van een schaapje
een vermoeide zon
blaast haar laatste adem uit
Gitzwarte zwaluwen leiden
De stoet van fonkelende sterren
Die samen…
mijmering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 517 tussen bloesem en vallend blad
verwaaid, schijnbaar verloren
schuilen nog tastbare sporen
van vroege kinderjaren
vol onschuldig verlangen
nog heimelijk geloven
in oude verhalen en prille dromen
hunkerend naar geborgenheid
tussen bloesem en vallend blad
in het snel vervlogen leven
is het broze kind…
KERSTMIS
netgedicht
2.0 met 456 stemmen 73.652 Behaaglijk warm
In een dikke winterjas
De straat op
De koude beet
Nam levenden
Tot zich
Hoewel hij
Dat niet wist
Slechts een straat
Verderop
Een klein bouwsel
Opgetrokken uit karton
Zonder enig leven
Viel zachtjes om
Hij liep langs
Zag niets
Merkte niets
Doch achter hem
Verwaaide het karton
Ontblootte slechts
Een bevroren…
de beelden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 253 dichterbij was hoorbaar hoe
zorgvuldig partituur bewoog
verderop kwam zij uit het zand
in rood gewaad om zich heen
haar blote voeten verborgen
zich beurtelings in de zeewind
het zwarte haar spartelde hoog
boven het klavier, ik luisterde
samen met het ritme van golven
naar een verwaaide polonaise…
Dichter 2
gedicht
3.0 met 18 stemmen 5.836 Verwaaide vogel, die geen ei kan leggen.
Gebrek aan hoorders maakt hem stiekem ziek.
Ten slotte valt hij kraaiend van zijn tak
en breekt zijn nek, een prooi voor prozadieren.
Vossen en raven kan hij nog plezieren:
nooit aten zij een aas dat zo mooi sprak.
---------------------
uit: 'Gilette' 1998.…
Kortdurende schoonheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 231 jij bloeide langstelig
met blad in
de vorm van een hart
verwaaide na lente
maar knopte in vrucht
onder de zomerse lucht
jij bent niet geplukt
om in kortdurende
schoonheid te sterven
zij lieten je staan
door jouw trots om het leven
dat jij weg had te geven
jij rust met het zaad
in de vruchtbare bodem en
wortelt weer voor de zoveelste…
lachten ondeugende gedachten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 255 je stond wat achteraf
te spelen met je handen
een vleugje wind
verwaaide in je haar
je ogen lachten
ondeugende gedachten
ik wachtte terwijl ik
naar je vingers keek
ze openden wat dromen
en sloten stukjes tijd
ik zag herinneringen komen
die je nu liever mijdt
ik vang je blik
mijn handen op je huid
we openen een wereld die
anderen…
Ik kom pas .....
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 698 Ogen schieten raak
onrustige gebaren
verraden bewogen
zinnen verwaaid in
beleefde uren
Ik kom pas los
in ons jij en ik
terwijl elk woord
geleefd verdriet
spreekt verpakt
in een geschenk
van het verleden
Nimmer was grijs
zo grauw, in gelopen
passen richting nu
waar noord het westen
niet meer draagt maar
loslaat in de wind…
Baai blues
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.430 de wind blaast een blues
door onze verwaaide haren
we deinen mee
met melancholische golven
terwijl we nog wat tijd stelen
uit de verstrijkende zandloper
je fluistert zacht
adieu cherie
ik vang je woorden
op mijn lippen
polijst ze, kus je
nog eenmaal
we overstemmen de branding
met een laatste liefdeskreet
en dragen de nacht…
Sloten stukjes tijd
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 je stond wat achteraf
te spelen met je handen
een vleugje wind
verwaaide in je haar
je ogen lachten
ondeugende gedachten
ik wachtte terwijl ik
naar je vingers keek
ze openden wat dromen
en sloten stukjes tijd
ik zag herinneringen komen
die je nu liever mijdt
ik vang je blik
mijn handen op je huid
we kijken naar een…
een vleugje wind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 441 je stond wat achteraf
te spelen met je handen
een vleugje wind
verwaaide in je haar
je ogen lachten
ondeugende gedachten
ik wachtte terwijl ik
naar je vingers keek
ze openden wat dromen
ontsloten stukjes tijd
ik zag herinneringen komen
die je nu liever mijdt
ik vang je blik
mijn handen op je huid
we leven in een wereld
die anderen…
Slakkengang
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 459 De kleinste sluimert
Moeder gaapt en graait
Naar de zuchtende hond
In haar schoot genesteld
De zetel knarst
De kamer ruist
Een lichtkegel kantelt door het gordijn binnen
Op de plaat pruttelt soep uit blik
Ingetogen zingend maak ik een klik
Wil vooral en meer dan ooit tijd winnen
De dagen liggen verwaaid
De uren overhoop
De klok is…
Gekaft koren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 553 Waar is het loon
van het verwaaide koren
zo zonder spoor
loos weggegooid
wat goede sier
kon dragen
wanneer niet steeds
veracht, te min
geacht
waren de schuren vol
van goede vrucht gebleken
maar niemand zag
en niemand wil
de roepstem horen
zo ging dit al
onopgemerkt
verloren.…
Grijze cellen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 De wind heeft zandduinen achtergelaten
als verwaaide restanten van wilskracht.
Maar ach, men zegt wel dat niet alles
ook werkelijk is wat het oog ziet.
Zelf zie ik het niet zo scherp,
dit is immers mijn grijs gebied.…
Vergeten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 304 Alleen ikzelf
weet nog
wat ik toen zei
en dat geen mens
ja, zelfs niet jij
mijn roepen heeft gehoord
mijn woorden,
die niemand
heeft verstaan
verwaaiden in een wind
van ongehoorde tekens
die ook al in die tijd
verloren zijn gegaan.…
Onuitputtelijk?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 22 Laten we vergeten
dat we waren te gedogen
om niet te verleren
verwaaid, verstrooid
geroofd in onwetendheid
vloeit helder bloed uit
onzichtbare wonden
vreugde raakt de pijn,
bijna volmaakt refrein,
uit de poriën van het
lot gedragen, gedachten
onbesuisd niet geringd,
vogelvrij, deze luxe
lijkt onuitputtelijk
er wellen tranen die…
Vleugel gevrij
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 54 ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld…
met de muziek mee
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 303 MET DE MUZIEK MEE
Zwierig zwaait de zwabber ’t zeil
bij een Menuet van Bach
‘k Was verbaasd toen ik dit zag
op een doordeweekse dag
Uit de gratie is de dweil
Water Music klinkt verwaaid
‘t Ruimte sop wordt rondgezwaaid
als de mob de vloer verfraait
Wekker tettert onderwijl
Dromenboek slaat mokkend dicht
Cynisch is het ochtendlicht…
Drooggevallen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 196 Gedragen gewaden van wier
in wind verwaaid roepen ze
wat ik had willen roepen, ze
wijzen de weg, niet wetend wat
me beweegt, roerselen die zij raken,
watergeluiden steeds met andere
smaken, kraken de spanen die ik
ontbeer, mijn schip schuurt het
land, drooggevallen in profetieën,
overvloed vlotgetrokken van de
wanen en hun klippen, geduld…
Afscheid van Japan
poëzie
3.0 met 4 stemmen 2.684 ik voel mij gesterkt en tot reizen gereed;
vermoeidheid en slaap zijn verwaaid als mist in de wind ...
— waar gaat gij heen ? —
naar het land dat mijn hart heeft bemind
en de zee die zijn kusten omdruist ...
nu is het er zomer; nog in de herfst ben ik thuis. —…
op de vlakte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 hoe de zon reeds platgeschreven is
het avondrood dagelijks geroemd
steekt achter geen enkel woord betekenis
en blijft schemer voor eeuwig verdoemd
aan elke zee die het voor de wind gaat
niet te vergeten de branding, stel je voor
die natte dromen en golven stukslaat
tot een verwaaide stem die ik vaag hoor
zo past de wereld op een gemeentelijke…