Alle inzendingen over Vonnis

beker moet gedronken zijn, o onafwendbaar lijden, een judaskus als bitt're wijn, U wilt van schuld bevrijden, zij allen vluchten van U heen, geen troon is hen gebleven, die eenzaam is wordt meer alleen, zó is van U geschreven, uw kruisweg nadert tot de dood, die boven 't Woord zich stellen, zullen bij nacht en morgenrood in Gods naam vonnis…

onhandigheid van de invulling der visuele geschiedenis des mens men besloot naast visuele herperfectionering van de 20e eeuw het concept scheidsrechter als eerste aan te pakken zodoende zag ik een beeld uit ‘82, en zag een drijvende rechtbank over het veld na de overtreding nodigde de scheidsrechter de beklaagde uit en sprak het vonnis…

er kwam een kind ondanks traditie, in een land waar een vrouw haar gezicht niet mag laten zien waar haar familie vanwege háár hun eer verloor… verlangens niet wilden wachten deze liefde kwam met een prijs Niemand, zeker haar zusters niet konden haar nog helpen in een land waar een vrouw berecht kan worden door eigen familie, het vonnis…

De Ida was tot in de wijde omtrek Te zien vanaf de burcht waar wij van lazen Waar Paris, prins, die er het vee liet grazen, Zijn oordeel gaf wie of de schoonste was: Athene zou hem kracht en wijsheid schenken En Hera lokte hem met sceptermacht Doch als de mooiste wees hij Afrodite Die hem de schone Hélena toedacht Het vonnis was geveld…

die gaat er in gewicht op vooruit ruimte in het begrotingsboekje Zalm pakt zomaar eens uit tja, het worden spannende tijden voor Sonja wel te verstaan Bea heeft 'n advocaat aan de pols om Sonja rechterlijk te verslaan het is natuurlijk niet uit te sluiten dat ook de rechter aan het Sonja'en is zo nee, oké, zo ja, wat dan dan is het vonnis…

als tederheid is uitgeteld in de goed ommuurde hof en de man zijn vonnis velt huilt de vrouw van Willendorf zetel van de ziel is zij nu gaat hij alleen op pad speer en roede houdt hij bij wie heeft haar ooit lief gehad?…

avonturen die onuitputtelijk de dood in mij trachten te manipuleren met levensechte overtuigingen mijn maat is beneden half en ik gorgel nog slechts wanneer ik in de verte iemand naar mij hoor roepen, ik prevel nog enkel woorden die mijn naam verdoezelden in de berm waar de geüniformeerde macht me vond, mijn smeekbede om hier de vonnis…

De stilte was ondragelijk geweest; het was alsof een beul het vonnis velde. De arts, die haar het trieste nieuws vertelde, was openlijk en recht door zee geweest. Toch was zij het, die weer als eerste sprak, met woorden die ik nooit meer zal vergeten.…

met deze Premier is de brei Heel razend en akelig snel voorbij Wellicht vertaalt de Vis heel spoedig Al puzzelend het woord van de Apostel Naar Balkenende’s Christelijk erfgoed En mensen noemen hem dan moedig Maar er moet een Goede Godheid wezen Die dit geklojo wegend aanschouwt En nog wat argumenten zit te overwegen Waarmee Hij Zijn vonnis…

kijk mij toch eens gaan ik ben een meisje, zonder zelfrespect Mijn eigenwaarde is lang van de baan kijk maar, mijn armen blijven bedekt Wonden in mijn armen en mijn been Ik voel mij zodoende geschandvlekt Niemand merkt dat ik bloedend ween want ze zien mijn armen altijd bedekt In bed huil ik ’s nachts telkens zacht voordat mijn mes het vonnis…

Onwennig doe ik m’n cel open uit angst voor het vonnis. Achternagezet door dorre bladeren die ritselen als een terugdraaiende filmspoel is m’n ikje opnieuw op zoek naar de je in mij, zuchtend, smachtend, smekend, verlangend wordt m’n persoonlijkheid ontwikkeld, wordt m’n dode mummie herkenbaar.…

En het onherroepelijke vonnis luidt: Eigenaar van eigen leven. Geen knecht.…

Onmachtig wordt hij doodverklaard, levend begraven in drijfzand, onwetend van vonnis of proces. Niet begrijpen is deel van de straf, en het wreedste.…

Vel uw vonnis met verheven stem, speel uw serenade vol misantropie, neem alles wat is en zou zijn en maak alles wat is tot niets.…

Rechters spraken vonnis in 't stramien van wik- en wegende Iustitia over gemiddelden van vijf tot tien of zes - geblinddoekt (!) - op een haartje na. De kandidaat zat er zo te vaak naast, onder rigide wetten der caesuur, ondanks zijn haastig zwoegen op het laatst kwam hij te kort -de druiven waren zuur.…

Geesten in een stoffelijk lijf Vrij zijn is slechts schone schijn Oneindige fantasie Maar vast in de realiteit Onze gedachten grenzeloos Maar gebonden aan stoffelijke tijd Voordat het lijf verjaart En ons verjaagt naar het onbekende Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen De enige uitweg van de menselijke ellende Gevangen tot ons vonnis…

Toen streken de elementen Over haar het vonnis des doods. Op zeekren morgen kon men In de Leeuwarder krant zien staan, Hoe het trotsche Oud-Staavren eensklaps In de Zuiderzee was vergaan. Sinds verliepen er honderden jaren; En men hield het er algemeen voor, De bodem der zee droeg langer Van Oud-Staavren geen enkel spoor.…

stedensilhouet voortdurend keuvelend en roddelend schudden ze hun blauwglanzende veren, voeden zwarte, brutale pubers op met hun felglinsterende ogen, die kleine, blauwzwarte kauwtjes kauw en helder preuvelend op het dak, ze keuvelen, ze kijken en kijken, zien elke dag opnieuw wat er gebeurt in deze rommelige buurten, geen oordeel, geen vonnis…

en wij, bewust van onze waarde, Wij schromen 't vonnis niet, noch de uitspraak van heel de aarde. Neen Neêrland zwicht niet!…

Zelfs een sardientje zou mij ook absoluut niet smaken Ik heb geheel geen honger, hoor trachtte zij zichzelf aan te praten Wetend ik zit op een dood spoor elkeen heeft mij toch in de gaten Ik lieg eenieder voor, dat wist zij want ik heb allicht die eetstoornis Minder wegen, maakt mij erg blij anorexia eiste dit pijnlijke vonnis Ik weeg…

Zoet vonnis. Soms wervelt jouw wartaal Ontsnapt door de navel van het lijk Dat wacht op de oven in de diepvries En nestelt zich in het merg van overlevers. Dan kruipt de zwaartekracht op de troon En daalt de ruis van de winteravond.…

Koekoek sprak: ik weet een rechter, Die ons vonnis wijzen kan. Oren heeft hij om te horen Groter dan de grote Pan*. De Ezel kwam, men gaat aan ‘t zingen. Langoor bromt eens in de keel, Rekt zich uit, en geeuwt en luistert Naar het lied van Filomeel*. Wind en bos en stromen zwegen.…

ze slechts aan sterven en het graf In de lade ontbrak alles wat scherp was alle messen, ze leken ergens verborgen Sedert de laatste keer, die zo diepe kras, ging mama gebukt onder grote zorgen Haar lichaam, aan het snijden verslaafd hunkerde naar ‘t mes als nooit tevoren Straffen was juist en werd gehandhaafd innerlijk kon ze het eigen vonnis…

O, heb deernis met hem, die onwillig dus viel, En veroordeel zijn zwakheid noch vonnis zijn ziel; Want misschien is hij beter en eedler dan gij, Die geen proef te doorstaan hadt, zo schriklijk als hij. Ja, doorzoek u het harte en beproef uw bestaan, En denk na hoe het u in zijn plaats waar vergaan.…

Z’n leven lang heeft Silvio genomen Maar eind’lijk heeft hij ook eens iets ontvangen: Vier jaren in de cel; S. B. moet hangen! Wie had dat ooit in Rome kunnen dromen? Helaas is daar de bak een kaartenhuis Voor hém geldt 4=1 en cel=thuis…

Mubarak blijkt inmiddels niet meer schuldig Twee jaar geleden kreeg hij levenslang Zijn vrienden zeiden: Hosni, wees niet bang Vertrouw ons, insAllah, en blijf geduldig En zie, de hoogste rechter heeft beslist Dat hij van al die moorden echt niets wist…

Zij lazen, ontsteld, hem zijn vonnis af; Met gebogen hoofd hoorde hij zijne straf. Hij was nog zo jong, en de doodslaap is lang. Zijn laatste morgen brak aan in 't gevang. De priester wees hem op het heilige kruis. Hij had nog zijn moeder en zusterke t'huis.…

Er hing altijd al een moeilijk te benoemen sfeer in dit huis in deze kamer dat haar doet denken aan haar kind haar kinderjaren alsof de geur haar nooit verlaten heeft nadat haar vader voordat hij de kamer verliet het vonnis bekrachtigde met de hamer als de hoogste rechter voordat hij voorgoed het huis verliet en achteloos…

't Vonnis, dat u trof, was zwaar: Gij hebt u moeten geven aan een weduwnaar. Gij glimlacht, Hedwig, maar ik zeg u, glimlach niet! Nog strenger oordeel zie ik voor u dagen in 't verschiet. De hand, die eens mijn dromen worgde, was wel wreed, Maar wreder was nog, wat uw dartle hand misdeed.…

Je krast de dagen van je hechtenis in de muur boven je harde bed waar ratten je 's nachts gezelschap houden je eet ze niet ondanks de knagende honger hun gekriebel is je houvast om je levenslange vonnis vol te houden soms hijs je jezelf omhoog aan de stalen spijlen voor het kleine raam om even naar een boomkruin te loeren waar vogels in en…