inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.008):

Het horrorspel

Het hemels horrorspel
met zijn wind als de 5de symfonie
van Van Beethoven
doet mij huiveren,
verstenen tot een monument
ter zijner ere.

Het hemels horrorspel
doet mij schrikken
doet mij bibberen
doet mij zwijgen
doet mij kijken
naar bliksems als spots en stratoskopen
in zalen vol volk,
binnengestoven lijk druppels,
voor de grote vlaag op de vlucht.

Onwennig doe ik m’n cel open
uit angst voor het vonnis. Achternagezet
door dorre bladeren die ritselen
als een terugdraaiende filmspoel is
m’n ikje opnieuw op zoek
naar de je in mij,
zuchtend, smachtend, smekend, verlangend
wordt m’n persoonlijkheid ontwikkeld,
wordt m’n dode mummie herkenbaar.

Herinneringen duiken terug op,
gepaard met beven … gaan …
ach het leven, la vie - le vide,
alles onherroepelijk aan mekaar geklonken.

... Dit is een gedicht uit de bundel "Dichter dichten", Dilbeek, Kofschip-Kring, 1989, blz. 8 ...

Schrijver: Jean-Pierre Roosen, 10 november 2019


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 137

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)