Alle inzendingen over Voortschrijdend gebaar

de finale het laatste woord stilte waarin geen speld wil vallen een donderend applaus geestdrift in de ogen de warme roep om meer voor nog een laatste keer bejubeld worden als de gordijnen vallen danken in akkoorden met een lach die hemel geeft wie wil niet beleven dat de wereld aan zijn voeten ligt zonder theatraal gebaar maar…

Reinier ziet een blondje in Leiden. Het klikt in een mum tussen beiden. Ze trouwen gezwind, maar dan baart ze een kind al vijf maanden nadat de twee vrijden. Een zevenmaandskind komt wel voor, dus twee maanden te vroeg is erdoor te verklaren. Die vier legt ze uit aan Reinier en ternauwernood leent-ie z'n oor. Het kan 'm niet bijster bekoren…

Jij gaf mij een mooi gebaar geschonken aan mijn hart plots komt mijn ware ik tot leven en verjaagt de donkere nacht mijn gezicht is niet langer een masker van schone schijn de liefde zoekt haar eigen weg langs uitzonderlijke wegen zelfbedruipend niet te stuiten soms moet ik huilen alleen niet meer van verdriet maar van geluk…

ons stilzwijgen was gegroeid tot een taal die wij moeiteloos spraken nooit luidruchtig maar wel gedecideerd met ogen en gebaar kleine nuances werden onderstreept met vingers en handen zelden werden dingen uitgepraat woorden hebben wij nooit gehad door jouw verscheiden is ons stilzwijgen verbroken wij waren helaas nog niet uitgesproken…

het is je hand die warm de mijne vat een lief gebaar in vertrouwen en houvast we kijken naar elkaar laten woorden stilte spreken niets wordt er verzwegen als we in de diepte duiken van ons zielscontact dan brengt de lach bevrijdend in een kus ons langzaam terug van even samen weg naar de velden van de geest waar nooit…

woorden, ze zweven tonen zich als een stilleven blijven rusten op het achterste van een tong een gesloten wijsheid in het simpelweg zijn verscholen in de mimiek het sprekende in een gezicht enkel is er het geschrevene een alleszeggend gedicht…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

je handen wuiven een vermoeid gebaar je bent wel klaar met het pro forma groeten je oogt mat maar vindt de rode loper nog het pad om op te strijden elkaar die plaats benijden houd je op de been ambitie telt want om talent geven ze geen cent een marionet het liefst nog knettergek zij trekken aan de touwtjes jezelf zijn is vallen…

hij gaf me nog een handjevol morgen gisteren was al door zijn vingers gegleden lachte herinnering uit omfloerste ogen fluisterde traag welk feest is het vandaag met gebaar van begrijpen wist hij de echte wereld te ontwijken ik proefde angst hoorde onzekerheid nam hem bij de hand maar zijn hart raakte ik kwijt…

als ik in de spiegel kijk dan zie ik jou jij laat mijn ogen stralen luistert naar verhalen die voor mij belangrijk zijn neemt mijn hand die naar de verte wijst de toekomst druk gebarend prijst geeft mijn lach de geur van lente mee kleurt zomerblosjes op mijn huid ja zo zie ik eruit een vrolijk spiegelbeeld waarin jij de hoofdrol…

zonder dat we er bij stilstaan zijn we steeds op doorreis en trekken bomenrijen voorbij langs viaducten over dalen je hoogte valt koud op het dak daarmee wijken alle talen zwijgend of niet, onverstaanbaar het gaat immers om het gebaar om het moment zonder misbaar toen we samen aten en dronken ik zie een hand grijpen naar glas genoegzaam…

Toch maakt zelfs ieder klein gebaar een wereld van verschil en dat is toch tenslotte wat ook ik hartsgrondig wil.…

Alleen GroenLinks kan zulk een plan verzinnen Geef alle achttienjarigen 10 mille Het duurde even voor het kwartje viel: Zo harken ze de jonge kiezer binnen Ook 50+ gaat nu een voorstel doen: Geef 60-plussers jaarlijks een miljoen…

een blik de vingertip hand of arm het is een klein gebaar houdt onze liefde warm geen groot spektakel de wilde feesten dure reizen vakanties naar exotische verblijven het is intimiteit een klein gebaar van samenzijn waarin de liefde goed gedijt…

je handen leken heel nerveus ze waren snel speelden hun spel en met intiem gebaar ontvouwden zij geheimen je ogen hielden mij gespannen op mijn plaats ze daagden uit verlokten mij mezelf te vergeten jouw spel ik had het kunnen weten was gevangen in jouw blik met passievol gezicht joeg jij mij heen en weer kwam keer op keer en kreunde…

Zeg je niet vaak Wat ik moet zeggen Teveel verliest al snel zijn kracht Ik warm je bed en deel je nachtrust Intimiteit in iedere nacht Sta voor je op als je nog soezelt Verlaat het warme zachte bed Kom weer terug met een kop koffie Heel liefdevol voor jou gezet Zomaar een ding Wat ik nu opschrijf Waaraan ik hier dan refereer Graag…

Tegenover de Heer zich schuldig voelen mag de toegangspoort tot edel werk zijn. Wat voorspelt je wachtende zielenpijn? Voorwaarts naar plots opdoemende doelen! Voornemens geuren als smakelijk festijn. Toch begint het brein vragend te woelen, snakt naar schone, verkwikkende poelen in de dorre treitergrage woestijn. Teneinde het hoofd met…

Dit ene kleine, simpele gebaar met oogjes vol vertrouwen en geloof. Een alledaags moment, eenvoudig en zo eigen, één simpel gebaar en toch zo speciaal … de mooiste dingen in een mensentaal.…

Een teder gebaar en een aardige glimlach kan bevrijdend zijn.…

soms alleen aan een piepklein gebaar. Een kus of een knuffel een strelende hand, die kleine dingen houden je van de rand.…

De taal van onze jeugd spreekt Harde onverbloemde woorden Een spreektaal ongebleekt "Rappend" spreken zij in akkoorden Met de handen gebaren zij Vingers plukkend aan hun broek Zetten zo de woorden kracht bij Dit is "rap" van de straat niet uit een boek De taal van onze jeugd spreekt Het klinkt als een luid protest Toch is dit wat hen…

Ze hebben geen vleugels, of engelenhaar, het zijn lieve woorden, een briefje of een gebaar. Als je ziel staat op springen, je ziet geen uitkomst meer. Komen engelen voor jou zingen, ze verzorgen jouw hartzeer. Wacht maar, wacht. Engelen komen, heet onverwacht.…

zoals jij leven in geboorte bracht en het kind dat nooit was zo hangt het in mijn hoofd dat in het razen over gaat als een idioom dat niet echt spreekt, of geleuter met geluid van water vanuit de douche of gelaten warmte als jij vroeger op moest en het zo lief zei daarom breek ik gebroken woorden in tien letters tot het blauw…

in woordloos formuleren proberen gebaren expressies te leren om te zeggen wat ik denk het zijn kleine wenken van oog en handen die met bloemen jou mijn liefde schenken vingers die mij dialogisch zacht strelen in het helen van jouw blik die mij herfst bracht niet om te oogsten maar het troosteloze van een kille regendag die enkel…

mij ontroert soms het vertrouwen in een gebaar zoals jouw hand een rustpunt in de mijne zoekt waar eerder zoveel leven stroomde of lang gekoesterd bleef in tijden van geslotenheid voel ik daarom tot in je vingertoppen nog het kloppen…

De zachte noten strelen weer mijn gehoor Zwellen aan in koor Hoog Laag rustig traag Als een golf van hoog naar laag Rustig vloeien ze in elkaar Tot een uiteen kabbelend gebaar. Deze muziek vol liefde beschreven Geschreven voor.. De pianist ten gehoor…

In mijn geest gist het muzikaal gebaar. In mijn handelen vergist zich het hoofd. In mijn melodie verstrooien zich de akkoorden; door jou aan mij beloofd. Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen. Jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen; dan wil ik muziek klinken in een lied.…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van…

Alles wat zo jong als het gevoel kan zijn alles wat zo nieuw en steeds verbaasd kan zijn wordt steeds kleiner in mijn woordgebaar waarmee ik in de leegte woon bevreemd de snaren van mijn luchtcello ook al droeviger van toon alles wat zo oud als het verstand kan zijn alles wat zo doorleefd en steeds geweest kan zijn wordt steeds…

Het zou kunnen dat er iets van de oudste bomen in sluipt als ze naar elkaar reiken hoe er naar ringen gevraagd wordt en of er hoog in de lucht nog takken zijn waar lange planken van gemaakt worden hoe ze oeverloos wortelen in een tuinfilosofie alsof er een rangorde is in het erfrecht tussen eik en populier hoe ze zweven in…