Alle inzendingen over Wat ik jouw ogen las

Ik noemde de natuur verbintenis Het heeft zo zijn eigen wetten En rode draden Het kent geen vertakkingen nog Welke rode draden hebben mensen Ik volg de draad achterna Als ik in de knoop uitkom Ontdek zijn oorspronkelijke oorsprong Deze aarde balanceert op een koortje Gelukkig heeft het zijn draai gevonden Tenminste alles om ons heen is…

De wereld is van kunst hier zelfs de bomen zijn bedrog verveelde vrouwen trekken er aan de eenarmige bandieten kauwgum etend, rokend, oversized Geen wonder dat de mannen vooral denken aan de ‘hotgirls’ die je tegemoet schreeuwen kijk eens wat een tieten ze zijn er helemaal voor jou Hier mag jij lekker alles Wat thuis verboden is Hier…

Jouw handen op mijn wangen 't omvatten van mijn gezicht Woorden zo zacht gefluisterd brengen mij 'n beetje licht Jouw vingers volgen de lijnen gevormd door 'n lach maar ook verdriet De echte pijn zit van binnen aan de buitenkant zie je dat niet Jouw ogen zoeken en vinden nooit eerder verteld het échte verhaal 't Maakt me…

parel lachjes schenk ik jou mijn diepte om te wonen en mijn lichaam zuiver lief je stille tranen vaag ik weg je pijn als ik de golf mag zijn die jou over komt…

Ik las een perkamenten tijd met gelooide ogen.…

de loden zwaarte van angst in de doodstille kamer verspreidde de lucht van azijn papa staat stil het kind ziet een koffertje in papa’s hand wat gebeurt er papa buigt zich de koffer valt uit zijn grote hand hij neemt het kind in zijn armen mijn kind mijn kind fluistert hij papa’s haren kriebelen hij omhelst de moeder van…

Ze hadden van die ouderwetse sterretjes Maar straalden zelf nog meer of beter Tinteling in de ogen van nieuwjaarfrisheid Met de beste voornemens en wensen Niets dan hartelijkheid en warmte, cool Zelfs zonder omarming voelde je de schouder Van die ander, die andere naaste Nederlander Maar toch overheerste de bescheidenheid?…

Jij geeft mij leven, keer na keer je gaf mij jouw bevrijding... waarvoor ìk enkel losliet wat niet vasthield. Jij was daar waar niemand was. En ik las het diepste wezen in jouw ogen... een werkelijkheid waarover ik me al die tijd... had gebogen. Een beker vol water, een beker van begin tot einde.…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Ik leef mijn leven vanuit mijn hart en wist mij altijd gestimuleerd door jouw vrede. Jij leefde mijn leven op, gaf me kracht om op te krabbelen als ik ingestort dacht te zijn. Jij gaf me weer leven, als ik dood, afgestorven was. Jij, jij was de enige die de verborgen levenslust in mijn ogen las.…

Want ik ben het laatste kind Dat licht brengt En in jouw donkerte ziet.…

over het groene gras bij de brug waar ik jouw schittering las zittend rondom jouw bloeiende weelde kleuren mijn gedachten waar je mij een wijze les leerde groen gras niet langer bruin vijver van geluk achter in mijn eigen tuin…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

Zij wilde een schijfje van zijn geheugen, hij wilde best een oog van haar. In hun slijtage waren ze complementair. In de liefde, mekaars spiegelbeeld. Zij bleven in leven voor elkaar. Zij werd ziek en zei tegen haar schat: “Man wat word ik hier verwend”. Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur…

Ik wou dat ik bij machte was Jouw tranenvloed te stoppen En jouw hart dat ik ooit Als een open boek las Niet meer voor hem te laten kloppen Als ik maar bij machte was Als onbeschrijflijk pijn en smart Tot leven komen in jouw ogen Dan treft mij zwaar het besef Dat een getergd moederhart Al wil zij geen kwaad gedogen Slechts kan wensen dat…

Nog is het nacht en rust heerst overal De bomen roerloos en geen vogel fluit Geen tweets of mails en GSMs staan uit Geen blaam, beschuldiging of strijdgeschal Dan ergens in die stilte kraait een haan De mens ontwaakt en gaat er tegenaan…

Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…

doe het gewoon je gaat toch niet dood anders spring ik voor je in de sloot doe wat je wil de wereld staat er niet bij stil Jo jeske naomi djenda en rens.…

schatje weet je wat ik wat ik appen wou ik wou je appen dat ik dat ik iets niet zeggen kan en dan wou ik liefje dat je nou dat jij nou natuurlijk dat je hetzelfde appen zou en dan wou ik als je het ook niet zeggen kan met je zoenen als je dat ook zou willen en dan nou dan kuste ik je kuste jij me overal en dan zou ik nee dan zouden…

Opzij keek ik en zag een tas met boodschappen een vrouwenhand niets bijzonders tot ik las vijf letters, rood op wit: 'Be One' was het een oproep een bevel een loze kreet of een verzoek tot samensmelting van de blik van haar, de drager van de tas, met die der lezer, dat was ik, ze zag alleen de drager van de ogen -…

De Turkse kieswet, las ik in de bladen Verbiedt campagnes in het buitenland Jij zette deze wet liefst naar je hand De machtswil hitst je op tot lijpe daden Een Turkse volksstemming? Onnutte zet: Jouw wil is in Turkije toch al wet…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren.…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Lieve wensen? ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

verontwaardigd, naakt en rechtopstaand met een spiegel tussen haar voeten staarde ze naar haar... gespleten persoonlijkheid!…

Er is een boek dat nog niemand las. Alleen ik heb het in je ogen gelezen. Het staat vol ongeschreven gedichten over wat tussen ons is of was. Je vindt het gestrand op de grens tussen onze eb en vloed. Daar hoor je geknarsetand op woorden.…

ik kon mijn ogen niet geloven toen ik op de schoolmuur las: ik ben helemaal ondersteboven door betty uit de vijfde klas! het stond daar in reuzeletters iedereen moest het wel zien vast kwam dit van toon, die spetter, altijd noemt die mij: praline!…

Ik ken jou nog niet thuis Ouderwets, een volle kast met boeken die ook ik ooit las Er moet een verwantschap zijn die ik niet opgemerkt heb in jouw lichaam, jouw adem en oogopslag, maar zou ik jou willen omarmen, dicht tegen me aan drukken en kussen, niet tongen maar gewoon jou tegen me aan drukken mijn handen laten strelen over jouw…

soms draagt een vinger heel de hand zij schitterde in ring jouw diamant kaatste in facetten liefde die jij nooit in woorden kon vertalen las de kleur uit je verhalen je briljante niet in setting maar straalde puur natuur in een meervoud van karaten kan jouw glans nooit meer verlaten alleen voor mij ben jij voorlopig nog te…

in koeienogen weerspiegelt zich de domheid van de mensen…