214 resultaten.
Zeventien
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 309 Als ik aan je denk
dan is er bovenal het strand
Het meisje van zo zeventien
Een rode zakdoek en een wenk
Haar voeten in de branding
Die komt en
gaat en drijft
Het natte zand
is alles wat er over blijft
Je blonde haar
weerspiegelt in
het water
Tot het later
voorgoed
in mijn ziel
boven drijft
Het is of mijn gedachten
voor altijd…
Bosvijver
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.039 Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak
en blad. Wat dreef ligt onder, hangt
erboven. Dekt wat geweest is af.
---------------------------------------
uit: 'Recht onder de merels', 1970.…
Als de avond zucht
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.347 wat onderuitgezakt
op een bankje in de duinen
waar je uitkijkt over zee
de vergane glorie straalt
van het matte in je haren
waar het goud van ooit
nu grijze strengen strooit
je hand streelt oud fluweel
dat plooit rondom je dijen
hun schoonheid lang passé
je blikken staren wrang
over het ebbende getij
en in het doffe van je ogen
weerspiegelt…
Onvergetelijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 659 Een enkel beeld laat net dat
beetje herinnering zien als
kleine steentjes, opspattend
en de ruit weerspiegelt de strijd.
Erdoor, maar niet uit
ik ben erbij voordat ze vlucht
en noem het een herovering
het bewijs houd ik aan mijn oor
de melodie gaat altijd door.…
ero-dynamische digilatie
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 540 Het flikkerende lcd weerspiegelt
jouw lijf en zorgt
dat ik gekluisterd blijf aan het digitale en,
o,ja bijna banale tijdverdrijf.
Een ero-dynamische-digilatie,
een goed gevonden contaminatie voor een
digitale aantrekkingskracht met tóch,
íets van liefde, onverwacht..…
Kastanje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 221 Zo mooi
Zo rond
Zo glimmend
Zo puik
Je ruwe bolster
Je prikkelige schaal
Daaruit
Een pracht
Een praal
Dieprood
Weerspiegelt
De kracht
Van een zaad
Ooit word je
Een boom
Die jaren oud
Zo sterk
Zo groot
Groeit
Tot bloei
Van ruwe bolsters
Met kastanjes
In schaal
Ze vallen
Breken open
Tot een nieuw
Verhaal
Oh kastanje
De mooiste…
dapper
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 2.252 de hand op zijn rug
duwt zachtjes naar voren
zijn ogen zien schoenen
glimmend lakleer
een stem uit de hoogte
bevriest rode oren
hij stamelt excuses
ontvangt nog een sneer
de hand op zijn kin
duwt zachtjes naar boven
gloeiende wangen
hoofd vol met storm
de glimlach van moeder
doet dromen beloven
weerspiegelt zijn tranen
en raakt mij…
Souvenir
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 469 Wind
weerspiegelt mijn wankelen;
vel over been
verwaaiend
tussen dikke lagen schaduw
en meeuwen die vluchten.
Morgen blijft
zonder tegenspraak
wanneer mijn mond zich
gehoorzaam sluit
ongewijzigd door het zout
alsof het nergens bijbehoren
me achterlaat
onder invloed van wandelaars
en het huilen.…
Voetpad naar de voordeur
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 318 De winter heeft voor vannacht
Flink wat vorst begroot
Het maanlicht weerspiegelt in de ijspegels
hangend aan de getarte dakgoot
De wind deelt sneeuwvlokken
Op tot grote scholen
Met elke voetstap kermt het ijs
Onder mijn schoenzolen
Maar…
Op het voetpad naar de voordeur
Krijg ik een vrolijk humeur
Binnen wacht mijn vrouw op mij
Met…
Harmonie.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 362 Dit is geen roep om hulp
het is een moment van stilte
waar ooit draden van eenzaamheid
werden gesponnen fluistert nu
de wind in mijn oren
piekeren is een eenzaam
zwevende gedachte wanneer
mijn denken dromen worden
zij die stilte vrezen hebben
nooit hun hart gelezen
liefde weerspiegelt mijn
harmonie van binnen
maar behoed…
Ik ook
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 Rook van een opvlammende sigaret
is liefde een zucht, gesteun
vuur dat fonkelt in de blikken
een zee die sterren weerspiegelt
een zacht vel dat hardheid omsluit
licht dat op gloeit, opbloeit
schepen naar een veilige haven leidt
waar witte vrouwenborsten wachten
als duiven, koerend, lokkend paraderend
Ik heb jou liefgehad en werd bemind
het…
Tranen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 696 naar buiten kijkend
zie ik een betraande tuin
plantenkoppen hangen deemoedig
naar de grond waar slakken
actiever zijn dan ooit
in het raam weerspiegelt
het televisiescherm zwemwater
in Athene tranen van geluk
onze Inge is voorzien
van goud kroonprinselijk
goedgekeurd gemascotteerd
door oranjegekleed orakel
van gewicht voorheen atlete…
Halfvol
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.178 We gaan onder in een kom
weerspiegelt water trekt
de bol aan weerszijden: dag
en nacht tossen erom.
We liggen tussen twee zijden
drinken van de uren die we hebben,
proeven van pril geluk, proosten
om dan van de rand te glijden.
We knipperen zwart wit
en rijden naar de ondergaande zon.…
De kracht van de maan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 oerkrachten
Kijkt een jongetje omhoog
Gespannen wachtend op de eerste
De tweede, en volgende
Want wijsheid leert hem
Geduldig te wachten
Tot de kracht van de maan
Haar kinderen om zich heen heeft
Verzameld in vele prachtige vormen
Als een spiegel van de ziel
Van de aarde
Waarop het jongetje ligt
Zenuwachtig zoekend
Naar de vorm
Die hem weerspiegelt…
Aardevaartsdag?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 253 Onder die doorbroken lucht
kleurt bruinig rood
een waterstrook
langs okergeel
rondom oranjebruin
dat zich weerspiegelt
in het heldere water
boven rode daken
van wie uitzien over strand
zie je in die spiegeling
dat wit opmerkelijk licht
het lijkt alsof de aardevaart
op handen is.…
winterwaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 134 vastgezet in ijs weerspiegelt
deze datum dat het zondag is
een droom in maart, voorbij zijn slaap
vol vergezochte beelden
wrevelig doch schoon –gewassen door de kou
‘ik hou van jou’ klinkt ver
de woorden rusten in je hoofd
op wacht, op andere tijden
en wetend dat
het voorjaar is beloofd
dus buigen we de kou
tot kromme lentebeelden, geel…
voor de gebrokenen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 de zon schijnt
op ontbladerde bomen
takken gehuld in donkere herinneringen
stof in de zwervende wind
de trein raast in sporen
voorbij dierlijke klanken
achter gelaten in nevels
af en toe trekt een wolksluier op
haar nauwelijks
hoorbare snikken
ze zeggen dat ze lacht
een vrouw in foetushouding
weerspiegelt in stilstaand water…
JE ZIET ER SLECHT UIT
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Dat wil je niemand horen zeggen
hoewel ik het zelf al heb gezien
omdat ik af en toe in de spiegel kijk
die het weerspiegelt
en toch voel ik mij prima
ondanks het slechte weer
met regen en storm
in een glas water
ik moet iedere dag naar buiten
op de wandel met mijzelf
bewegen is goed voor een mens
maar ik beweeg me overal
waar mijn…
Geeft niet
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.106 nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën
we zitten in een vliegtuig
de violiste waar ik naar luister vraagt zich af
hoe haar hand in elkaar zit
maar ze gaat door
het lijkt een struikelpartij
maar het is wegrennen in slow motion
de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht
het vliegtuig bonkt door een luchtzak
geeft niet:…
een zwaan floreert de nacht
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 123 schemering daalt over een vijverpark
alleen de stilte overheerst
alles kleurt nu stilaan donker
vogels fluisteren er nog bevreesd
de maan weerspiegelt op het water
verlicht het midden van de vijver
waar een witte zwaan cirkelt en
rondjes draait met heel veel ijver
ze keek me aan, alsof ze me wilde zeggen:
"ik ben hier nog hoor en ik hou…
Gesproken toon
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 325 naast de leeuwerik -
in volle vlucht -
in een oneindige klim, naar
een streepje licht,
ontrokken aan de duisternis,
een smetteloze vlam
haar vonken op mijn
hemel heeft gericht en
aan de hete as ontkwam,
gebalsemd in een seringenbad
en geurend duizendschoon,
haar doolhof heeft ontward,
verstard de tijd haar
beeltenis, het mededogen
weerspiegelt…
Paarden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 370 Soms gaat een hoofd wat meer omhoog
alsof het wacht op een vertrouwd geluid
dat op zal klinken uit het fluitekruid
zonnig weerspiegelt in een glanzend oog.
Er spreekt een weten uit hun rustig staan
een tonen van bewust zijn van hun waarde
voor het bewerken van de zwarte aarde
door zij aan zij de ploeg weer voor te gaan.…
De droom in het avondlicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 450 Ik kan mijn dromen niet geloven dat ik jouw weer zie
met behulp van het zonlicht dat weerspiegelt in zee.
Met de glans op jouw lippen verzegel jij onze film
hierdoor wandel ik verlicht voor de laatste keer mee.…
Het regende vannacht
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 156 Het regende heel zacht vannacht
fijn om het brein eens op te frissen
voor het raam een bed violen en narcissen
waar op elk bloemblad een druppel ligt
een fraai gezicht
hoe elke druppel weerspiegelt in een bloem
en zuiver zingt de lijster
haar tierelier in de nog kale populier
klein geluk wat voor mij lente heet
ik raak verstild
zie…
Kompas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.042 Een licht weerkaatst het ochtendrood
ontwaakt en weerspiegelt de wereld
in het groot.…
doods
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 637 ik ben vandaag
opnieuw gestorven
droeg mijzelf
naar het graf
de dood had mij
weer ingehaald
de verlatenheid
tikte met
haar koude staf
turend overzag ik
het bekruiste veld
van eer
bezaaid met
versteende tranen
ik stond hier al vaker
ja, meer dan één keer
de gegraven kuil
weerspiegelt
de schaduw in mijn ziel
als onbegrepen…
veeg eerst je voeten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.333 het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht
de wind helt over in verstrooiing van licht
de straten in bezwerende onduldbare geheimen
uitdagend in wiegend wankelende angst
levenskrachten in ongenaakbare strompeling
als net afgestroopte bladeren van bomen
het lijf in woekering, eens ongeschonden
maar nu in verzoening van de ruwe dood…
De geopende deur
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 183 nieuwsgierig door de kamers
en lange gangen
met imponerende
doeken en in leer gebonden boeken
op de tafel
van wortelnoothout
ligt een witte veder
ik hoor het
ruisen van mijn bloed warm en zoet
dat als een rivier
door woorden stroomt
klei in hand
van de pottenbakker
de regen
tikt zilver tegen het raam
een omarmende
eenheid weerspiegelt…
Zij is de wijzer van de tijd ...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 En trager, slomer, lomer
sterft ze in dat ene stilstaande moment
waarin naaktheid de blinde tijd weerspiegelt,
tot wanneer zij geruisloos op zal staan... !…
afdalende trap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 een dichter kan niet vliegen,
noch met nat voorhoofd buiten zinnen
treden en holle lucht ademen
dit beeld weerspiegelt schaduw
in een wassen aangezicht
-in alles een tegenpool-
leidt deze trap naar de kip of het ei,
komen randen bloot te liggen
waarlangs de vezels van de ziel bewegen?…