Netgedichten

netgedicht (nr. 25.551):

Gesproken toon

Ween niet als dat
gestorven is,
haar schim op winden
zucht, naast de leeuwerik -
in volle vlucht -
in een oneindige klim, naar
een streepje licht,
ontrokken aan de duisternis,
een smetteloze vlam
haar vonken op mijn
hemel heeft gericht en
aan de hete as ontkwam,
gebalsemd in een seringenbad
en geurend duizendschoon,
haar doolhof heeft ontward,
verstard de tijd haar
beeltenis, het mededogen
weerspiegelt in een laatst
gesproken toon. Meen niet
dat die gestorven is, dus
blijft alles heel gewoon.

Paul