Alle inzendingen over Wezenloos

Deze nacht verdonkert en kleurt mijn gevoel als gedachten vertranen in nachtelijk dauw en staar wezenloos, verlamt voor me uit bevangen door sterke innerlijke kou Een eenzame traan zoekt langzaam haar weg schurend door een ijzig landschap van bitter verdriet Mijn gelaat verkrampt, gehard als kristal en toont versleten trekken die niemand…

In de passie van mijn liefde Ligt duistere eenzaamheid verscholen In de kracht van hart Staat waakzaamheid paraat In het duister van de nacht Loop ik, alleen rond te dolen In het heetst van de stad Ligt mijn passie dood op straat In de straten van mijn stad In de steegjes van mijn hart Struint een vrouw heen en weer En maakt mij wezenloos…

zo ook het lot liefde is, moet bloed zien hier en daar een vinger op je weegschaal, hart en een doos om in te slapen tijd smelt als je niet oplet zoals zij lacht zou het goed kunnen, ogen aan een mooie steen vragen om dagen in haar kamers de nachten zonder schrijven boeken morgen deze pen, ze gaat nooit leeg, ik ga je wezenloos…

Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in hun bovenkamer Wat hen vertrouwd was Is nu vreemd Het schept verwarring Te vergeten Af te dwalen Afstand doen Jong zijn en toch Niets meer weten Geheugen weg Van nu en toen Ik kan er niet aan wennen Als ik denk aan hersens Waardeloos als prul Door die ziekte Niets herkennen Weggenomen, wezenloos…

Aandachtslos, egocentriek en consideratieloos De aarde mag nu tot stof verbranden momenten van hartslag, van adembroos Vier diepe ogen, vier onhandig tastende handen Twee geesten, tweemaal trillend zuchten zwevend naar een platvorm van extase wezenloos dromen, samen daarin vluchten doof voor geluiden in deze ontluikingsfase Kussend de…

Onder zilvergrijze abelen, Toen ik langs de stichting reed, Zaten arme, kranke zielen In hun stijf, éénvormig kleed; Wezenloos, een rij van beelden, Staarden zij het leven aan, 't Leven dat hen eens bezielde, Thans niet meer door hen verstaan. Uit hun midden rees een jonkman, Fors van bouw, gespierd en kloek.…

Deze ongrijpbaar gekrenkte geluiden uit wezenloos vergrendelde kluizen klinken als de laatste stuiptrekkingen van de levenden uit de dode huizen. Onder het geknars van vertrapte stenen is haar stem hoorbaar uit het graf. Slechts merkbaar in gedurig verlangen en aanwezig waar zij zich ooit begaf.…

retourloos heen Lichtspleten flitsen ritmisch door hun zwijnenkop Zuurstof schaars vreet angst traag hun ziel op In hun laatste uren is dolle stress hun deel Ze zijn onze verwanten, ze houden van spel en omarmen volop het goede leven Altijd goesting zich sociaal uit te leven geraken ze zwijnend goed in hun vel Als ding gestapeld raak je wezenloos…

Jij die mijn glimlach zocht ..jij was er niet, om mijn wezenloos gezicht te kunnen redden en als ik aan deugden dacht, dan stierf mijn stem om de tijd te hebben mijn longen te vullen, als een harde klap in mijn gezicht, de gebroken wil hij danste..…

broeiende diepte van haar heupwiegende schoot gedompeld smelt het knellende schild van krampachtig zelfbehoud, wijkt de laatste rest weerstand en gloeit gedumpte vervuiling verloren Als vloeiend gewelfde fluwelen van de gouden morgenmond licht het slapen ontwaken en met verlangend open armen raken dat wat in oneindigheid klaarde en wonderlijk wezenloos…

Onder mijn onzekere tred, die haar welgevallig droegen, gaf het ons beiden, een wezenloos gevoel van tijdloosheid. De eerste Tango.…

hoofd naar links om maar dat ene beeld te grijpen wreef mijn ogen nog eens uit om ze vervolgens toe te knijpen Ja, heel goed - sprak achter mij een zware stem de kunstenaar die mij liet schrikken in een ogenblik waarin ik was gebleven Het moet rijpen met uw blik - zei hij vooruit, toe - kijk nog even en vertel mij wat U ziet in uw zo wezenloos…

herfstdruppels benevelde dagen schommelen met ogen dicht Brabants groen, warm ontvangen bijgestaan door de brodeloze hand zette zijn wortels onbevangen vaster, omarmde de waterkant Het Kralinger Hout offerde zijn bijna bomen, eeuwig jong, maar die het meest oud, waaronder menigeen uren droomden op als Hongerwinters brandhout Het bos, wezenloos…

de ooievaar schrok zich wezenloos en liet de kikker gillend vallen die sprong meteen in het groene kroos om luid het volgende uit te schallen je hebt het echt subliem verklooid want je had toch moeten weten dat een leguaan van zijn leven nooit geen vlees of vis zal eten dit is dan jouw verdiende loon en ik begrijp dat je nu echt goed baalt…

En dat ging zo: 'ik drijf spelden van wanhoop in de huid van je grutten wezenloos woezie woezie 17 en klaan uit je klukhaar versuikeren bleke bliezen in schedels met spuigaten vol blauw gehakt.' En toen zei iedereen: dat is reusachtig!…

Angstige soldaten op de vlucht, vrouwen, kinderen en bejaarden, wezenloos. Kinderwagens en kussenslopen volgeladen of gewoon de armen. Nog nooit hadden ze hun dorpen verlaten. Neem me mee – neem me mee. Ik leef met de angst ver te zijn. Ik omhels mijn verborgen plekken. De zoete herinnering aan de herfst.…

waarheid stellende vaak door eb en vloed tijdens het leven is ontwricht zo schep ik mijn universum ja, u kijkt naar mijn portret ik ben een schaduwrijk man in een onzichtbaar lijstje voor u neergezet 5) ik schrijf u hier een portret van een poëtisch mens schoonheid en leed zijn mijn pilaren die leiden mij tot een voortdurend wezenloos…

levensmoe, zat, verveeld, flauw, slap, hangerig, verzadigd, slecht, min, negatief, pessimistisch, zwaartillend, ingevallen, ingedeukt, grijs, kaal, machteloos, gebroken, gekrenkt, gemangeld, aangedaan, verdrietig, troosteloos, verslagen, verloren, verweesd, alleen, eenzaam, stil, zwijgend, verstard, gelaten, weerloos, kwetsbaar, geïsoleerd, verlaten, wezenloos…