Alle inzendingen over Ziekte OR Parkinson OR Angst

waait Waar eindigt deze pijn Ik kom hier nooit meer uit Ik wil alleen maar zijn Zonder schaamte, zonder schuldgevoel Zonder angst, zonder ziekte Zonder agressie, zonder doel…

je kon zoveel een vakman was je met handjes van fluweel je had een goede naam met je handen vergaarde je zelfs enige faam en alles wat je kon en in je leven (over)won wordt je nu uit handen genomen je hebt meer dan alleen de P in wat is verdorie toch de zin van die genadeloze parkinson…

zoveel angst en rumoer.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mokerslagen dreunen op mijn huid Een ijzige kilte omklemd de onzekerheid In de ogen van de arts zie ik duisternis De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit… Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen Het leven per dag want morgen bestaat nog niet De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen Met veel angst, donkere wolken en verdriet…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel pijn en angst, zoveel verlatenheid, onbegrip, verraad. In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

“Ik ben onvruchtbaar en daar zit ik mee Oh Benedictus, bijna ben ik non U helpt ons toch ook af van Parkinson? Toe schenk mij alstublieft een kind of twee Dat u straks zalig bent, wens ik u toe Hoogachtend, M. Martin (voorheen Dutroux)”…

je hele leven uit je macht Alle controle die je had is in één keer weg Vanaf dan ben je alleen nog maar aan het vechten voor je leven Van alle angst zit je van top tot teen te beven Angst om pijn te lijden Angst om dood te gaan Want ik ken geen mens Die zijn leven zomaar zou afstaan bedankt voor het lezen.…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

Parkinson eiste uiteindelijk zijn tol, De weg naar de dood kent geen protocol.…

Wie angst in de ogen durft kijken, is moediger dan leeuwen zijn. Is wijzer dan een uil…

Maar die angst van binnen is zo enorm groot!…

Bang voor ongelukken Bang voor oorlog ziekte pijn en hongersnood, Bang voor de fiscus je zwakke meniscus Bang voor je brood Bang dood gemarteld te worden Bang voor de allerlaatste horde Bang voor het behang of smeltende fjorden Een ieder kent een grootste angst daarvoor is hij of zij het bangst een tandarts trekt soms slimme…

kan ik toch mezelf zijn Ik heb zoveel angsten daardoor zoveel verdriet sombere gedachten,en denkend.... niemand die dat ziet…

Vechtkracht tegen Parkinson. totdat de pijn verzacht: je wou dat het kon. Alweer opnieuw proberen, nog een keer, doorzettingskracht. Jij kunt je verweren tegen pijn en onmacht. Je verrast me weer zo'n oude vrouw. Doorzettingskracht schuilt in jou.…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

En dat je alles mag overwinnen, ziekte, angst en pijn.…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Gekromde schouders Op slot gedraaide rug Stramme spieren Die je beweeglijkheid Gevangen houden in een Traliewerk ontworpen Door meneer Parkinson - Wil je lachen, Grimlachen misschien, Dan houdt zijn masker Je stevig in zijn greep - Toch blijf je heilig En tot aan je laatste Eind geloven in de Vrije gedachte, los En niet…