Alle inzendingen over armen

je stem ben ik vergeten, woorden zijn in tijd vervlogen nu ik je hoor en zie is de herinnering terug de opgeheven arm, je balansarm in de Gilgamesj-voordracht plotseling reikt de arm naar de zaal en raakt me bijna wil je afstand scheppen, wil je iets aangeven, vragen? soms het een, dan weer het ander?…

Wij volgden elkaar op de voet Wij zaten op mekaars lippen Wij namen de woorden uit elkaars mond Wij waren scherp van tong Wij hielden niet meer ons hoofd erbij Wij tikten elkaar op de vingers Wij werden 2 handen op 1 buik Wij vlogen in mekaars armen Wij hadden het niet meer in handen Wij eindigden tussen elkaars benen…

Onze liefde draagt kussen over de bruggen van onze armen. Verbonden stralen gloeidraden licht uit.…

ik heb je in marmer uitgehouwen in hout deed ik het snee na snee op een doek uitgestreken dat allemaal levensecht vele woorden heb ik aan jou weten te besteden daarbij ieder cliché vermeden je kwam volledig tot je recht maar voorlopig zeg ik toch even weg ermee want niets voelt meer echt dan dat ik jou stevig in mijn armen hou…

Door een woud van armen zoek je mijn mond en ik de jouwe, verdwaald in een oceaan van liefde, op zoek naar woorden in de ban van ondoorwaadbare vloed en overbruggende eb.…

Jij zou Vandaag Komen De bel Gaat Met snel Kloppend Hart Open ik De deur Daar sta jij Uit je Waterig gevulde ogen Druppelt Langzaam Een traan Ik neem je In mijn armen En jij laat Je gaan Eindelijk We zijn Thuis…

Prins Bernhard wees boos de verhalen af Aangaande een groot vorstelijk vermogen. "Dat is," zo zei hij, "uit de duim gezogen; Oranje is juist aan de bedelstaf. Want onze rijkdom is enorm gedaald Door alle boetes die ik heb betaald."…

Bij nieuwe maan, die niet wou schijnen, ontbrak die nacht het stergeflonker. De dief wou ongemerkt verdwijnen met buit en dacht: ' 't Is pikkedonker.' Verlichting uit: zo reed-ie tegen een beuk op, die hij niet zag staan. Het kwam hem uiterst ongelegen; de rijkspolitie hield hem aan. Hij kroop gekwetst z'n wagen uit, geholpen door…

Arm vrouwtje Voor een slokje Uit een blikje Lig je nu in een doodkistje Woeste meute Moordbrigade Geen genade Jouw dood een fanfaronnade Rust zacht Bloesempracht Cru geslacht In een baarbaarse dievenjacht…

het is de engel die komt aangevlogen hou me vast mamma, het is bijna tijd dat God me voorgoed van pijn bevrijdt nu kan ik eindelijk mijn tranen drogen De engel draagt me zo in zijn armen naar de hemel waar mijn opa wacht en alle bloemen voor eeuwig bloeien ik met andere kinderen kan stoeien waar niemand huilt; alleen maar lacht Oh mama…

Minister Remkes' plan voor de politie Stelt paal en perk aan willekeur per buurt Er komt één korps, vanuit Den Haag bestuurd Al klinkt het stoer, er is iets dat ik níét zie: Hoe moet die leiding komen van een man Die zo'n onpraktisch plan bedenken kan?…

laat mij jou leiden doorheen het geluk waar tranen verenigd vergaan in een lach verdriet van ons samen herleeft in hoop liefde hernieuwt in armen van troost…

waar het geluid van stilgezwegen woorden oorverdovend in het niets verdwijnt het lachen naar elkaar voor even verdwenen zichzelf hernieuwt in smekende ogen verdrijven stormen zichzelf in een zucht stilte verschijnt in schuilende armen…

De bomen zijn arm maar de wereld is rijk Nu het blad goud is en de zilveren lucht kleine diamanten strooit…

Ik verdwaalde in je armen vond mezelf niet meer terug herkende wel mijn handen ze kusten jouw gezicht proefde het zilte op je lippen was dat mijn eigen oceaan? dacht net, ik hou van je en toen liet je me los we slenterden weg keken niet meer achterom maar met weemoed denk ik nu ik dwaalde nimmer weer……

Je ligt hier Knus naast me We kijken elkaar aan... Ik kus je Ik streel je Maar verder mag ik niet gaan.. Ooit geliefden Nu vrienden Maar telkens als je bij me bent... Verlang ik naar je Wacht ik op je Het lijkt wel alsof het nooit went..…

Ik vraag alleen maar om een troostend woord en een warme arm om me heen. Iemand die me aanhoort en met me meeleeft, want ik voel me soms toch zo alleen.…

mag ik slapen in jouw armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag…

Zo'n zestigduizend gulden slechts erbij Is het bedrag dat onze artsen vragen. Vandaar hun staking van een drietal dagen, Dus uitgerekend tot de vierde mei. Die dag herdenken wij dan met z'n allen De doden die inmiddels zijn gevallen.…

Ik kan nog steeds mijn brood royaal verdienen En ook mijn villa in mijn buitenwijk; Zelfs voor mijn Buick ben ik voldoende rijk, Maar onderhand niet meer voor de benzine. Nee, toen ik zag hoe snel mijn rijkdom kromp Dacht ik: Ik loop voortaan maar naar de pomp!…

Ik sluit je in mijn armen heel dicht bij mijn hart Eerst om je te verwarmen dan sluit ik je in mijn hart.…

Armen ver uiteen gespreid, openstaand voor klank en geur, samengevat in een gevoel van zijn. Bewegend, energiek, en aanwezig, elegantie van het vrouw zijn, in een emotie van warme ontvankelijkheid.…

snoeren waar de dirigent in theatrale omarming zijn stemmen de weg wijst in het doolhof van de uiterst subtiele close harmony onderscheidend behandelt hij sopranen omdat hun geluid niet verloren mag gaan door donkerte bij de bassen die om de beurt mogen plassen pas in de finale gaat ook het publiek vol uit hun dak met de armen…

. - Arm huisgezin! -------------------------------------------------- onttodderd - ontbonden kaafgat - het bovenste van de kave = schouw, haard…

Wanneer de rijken de armen blijven rippen, wordt de strop steeds nauwer aangehaald. Minimale hulp loopt luidkeels op de klippen, de wissel op de toekomst niet meer betaald.…

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…

Veilig in je armen waar ik wil ontwaken en de warmte voelen kan Niets ontgaat mij wanneer je er niet bent ik weet toch wel hoe het is Geborgenheid en veilig lijken zelfvertrouwen krijgen bij jou in je armen Niets liever wil ik dan sterven ook aldaar veilig in je armen…

Een baas krijgt iemand zomaar niet ontslagen Dat is met onze wetgeving in strijd Die burgerrechtelijke rottigheid Behoort tot onze postmoderne plagen Zo word je door het leven flink genaaid Als je de klok niet meer krijgt teruggedraaid…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

Wat lijken haar haren grauw! Dof, de ogen, als in rouw. De elegante staart van toen, het fraai gezicht zo koen, verstopt in een soort pet. Haar wiegende tred? Schokt! Ooit zo mooi, loopt ze thans in zooi. Die prachtig pralende billen, ze trillen. Nee, ze lillen! Wie lief heeft wil ik niet, deed ze. Wat had kunnen heten, meed ze. En zie…